توافق منجر به معجزه اقتصادی نمی‌شود/ وابسته شدن بخشی از کشور به خارج، نقطه تاریک توافق است/ احیای برجام منجر به محدودیت‌های جدید می‌شود

به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ «بولتن نیوز» ضمن بررسی احتمالات مختلف در موضوع احیا و یا شسکت برجام نوشت: بعد از اینکه تهران توانست تله بسته پیشنهادی اروپا را با پاسخش خنثی کند، آنچه این روزها در محافل عمومی و علمی به کرات مطرح می شود این است که آینده توافق به کجا خواهد انجامید و چه خواهد شد؟ در واقع پرسش چه خواهد شد بخش عظیمی از پرسش های پیرامون این موضوع را در بر خواهد گرفت.

واقعیت امر این است که در ارتباط با آینده برجام و در مسیر پاسخ گویی به پرسش چه خواهد شد باید دو وجه متفاوت را مد نظر قرار داد اول توافق و دوم عدم توافق. نکته قابل توجه در رابطه با این دو گزاره، وجوه ایجابی و سلبی آن می باشد که در هر دو حالت وجود خواهد داشت و تنها تفاوت آنها در درجه و شدت آن می باشد. به همین رو با توجه به اهمیت و چگونگی توافق و آینده آن و اثرات اعمالیش، بررسی وجوه مثبت و منفی آن در ابعاد سیاسی – اقصادی و بین المللی از اهمیت بالایی برخوردار است و به نوعی خواهد توانست به برخی از سوالات مخاطبان پرسش چه خواهد شد، پاسخ دهد.

بنابر گزارش دیده بان ایران؛ این رسانه اصولگرا نوشت: در رابطه با توافق و آثار سیاسی – اقتصادی و بین المللی پذیرش آن باید گفت که هرگونه اتفاق پیرامون این موضوع آثاری را در پی خواهد داشت. در ابتدا نکات مثبت از این قرار خواهد بود که اگر توافقی صورت گیرد مطمئناً از شدت شرایط تحریم کاسته خواهد شد اما این کاهش به معنای تمام شدن تحریم ها نخواهد بود. از سوی دیگر آثار این اتفاق را می توان در بخش اقتصادی ولو محدود دید اما این به معنای آن نخواهد بود همه چیز به مانند یک معجزه کن فیکون خواهد شد. بازگشت دوباره سرمایه گذاری های خارجی در بخش های صنعت و نفت در کنار ایجاد شریط جدید تجارت خارجی می تواند حاوی آثار مثبت اقتصادی در بخش داخلی باشد که کسی نمی توان منکر آن باشد.

اما با این وجود این رویداد ابعاد منفی هم دارد اینکه، حادث شدن این نکات مثبت در هر حد و اندازه ای به معنای قبول موارد دیگریست. در واقع کسب این دستاوردهای مثبت به معنای از دست دادن چیزهای دیگریست. از جمله نقاط تاریک این اتفاق که می توان از آن به عنوان بعد منفی توافق نام برد وابسته سازی بخش هایی از کشور به خارجی هاست که در زمان های مختلف به اقتضاء منافعشان آمده اند و رفته اند. در واقع این به معنای تکرار چرخه ایست که برای ما شناخته شده می باشد. از سوی دیگر نباید فراموش کرد که آثار منفی این اتفاق برحسب مفروض قرار دادن تجارب گذشته، وقوع دوباره دیرکردهایی است که به علت وقفه در اجرای تعهد و عدم تعهد طرف های خارجی بر بخش های صنعتی و ... بر کشور تحمیل می شود.

از جمله نکات قابل توجه و در خور تأکید در زمینه انجام توافق، بازخورد مثبت و منفی آن در سطح بین المللی و الزام به التزماتیست که ایجاد می کند. در حقیقت ِشق مثبت این اتفاق، قبولاندن نقش و جایگاه ایران در سطح دیپلماتیک به کشورهای مقابل می باشد. در واقع دسترسی به توافق به معنای آن خواهد بود که ایران در حل مسائل مختلف از عرصه دیپلماسی به مثابه راهکاری جدی جهت پایان دادن به اختلافات استفاده می کند و بدان باور اقدامی و عملی دارد و این می تواند به افزایش نقش دیپلماتیک ایران در حوزه منطقه ای نیز بیانجامد. با این حال، وجه منفی آن در عرصه بین المللی، پذیرش شروط کنش گری ها تازه با شاخص های تحدیدیست.

در واقع پذیرش بین المللی این توافق در عمل بدان معناست که ایران باید مطابق با تعهداتش عمل کند نه منافعش. اگرچه در صورت توافق، مذاکره کنندگان در جریان مذاکرات تلاش کرده اند تا حداکثر منافع کشور را تأمین کنند اما با این حال حداکثر منافع به معنای همه منافع نیست. از سوی دیگر تأمین حداکثر منافع یعنی دادن برخی تعهدات به طرف مقابل. در واقع همین تعهدات، به محدودشدن راهبردهای دسترسی به منافع بیشتر ایران ختم خواهد شد.