جلیلوند: اگر فردا تحریم های ایران تماماً برداشته شود ۸ سال طول می کشد که به سال ۹۲ برگردیم

به گزارش دیده بان ایران؛ محسن جلیلوند، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی و کارشناس مسائل بین الملل درباره تبعات تنش میان ایران و آژانس شورای حکام می گوید: طرفین در وضعیتی قرار گرفته اند که باید مواضع و موقعیت های خود را بالانس کنند اما اینکه تا چه حد موفق باشند بحث دیگری است. پیش بینی دقیق من این است که وضع بدتر خواهد شد و هیچ چیزی اجتناب پذیر نیست.

-برخی از کارشناسان پیش بینی می کردند پرونده هسته ای حل می شود و توافق هسته ای انجام می گیرد ولی نه تنها چنین اتفاقی نیافتاد بلکه شاهد رای ضد ایرانی در شورای حکام بودیم. پیش بینی شما در این خصوص چیست؟

من به حل این مساله چندان خوشبین نیستم. غربی ها امروز جبهه گرفته اند و جمهوری اسلامی وارد بحث تقابل شده است. مثلا برچیدن دوربین ها، از این رو من گمان می کنم میزان تقابل بیشتر از میزان همکاری ها باشد‌. با توجه به صحبت های آقای اولیانوف فکر نمی کنم فضا به سمت حل این پرونده پیش برود و در مسیر چالش قرار داریم. باید دید در تابستان پیش رو چه مسائلی در مورد ایران مطرح خواهد شد البته قطعنامه آژانس تند نبود و بیشتر توصیه ای است ولی در مجموع به نظر نمی رسد مساله به سمت حل شدن پیش برود.

-چه کشور هایی به دنبال نتیجه نگرفتن پرونده هسته ای ایران هستند؟

موضوع این نیست که چه کشور هایی می خواهند مساله حل نشود بلکه همه مایل به حل مساله هستند ولی در راستای منافع خودشان و این تعارض منافع باعث شده مساله دچار مشکل شود و در این شرایط قرار بگیریم.

-آیا این وضعیت تقابلی همچون دهه های اخیر ادامه دار خواهد بود؟

با توجه به شرایط داخلی و خارجی ایران و با توجه به شرایط بین المللی فکر می کنم این مساله به بالاترین حد خود می رسد و من احتمال می دهم مساله به سمتی خواهد رفت که ما به چالش های بزرگتر و بیشتری می رسیم و موضوع تقابل ها تند تر شود.

-آیا تبعات جنگ اوکراین با توجه به نیاز اروپا به انرژی نمی تواند در پرونده هسته ای ایران چاره ساز باشد؟ و یا در آینده از جنگ و خشونت جلوگیری کند؟

شاید همینطور باشد ولی فعلا جامعه جهانی موضوعاتی برای توافق دارد و در مسائلی توافق وجود ندارد یکی از مسائلی که می توان بر آن توافق کرد همین موضوع هسته ای ایران است. می توان در این خصوص به توافق رسید ولی هزینه ای که کشور های غربی حاضر به پرداخت آن باشند بحثی دیگر است. اگر بخواهیم به توافقی دست پیدا کنیم که نه سیخ بسوزد و نه کباب باید هزینه آن را بدهند ولی آمریکا به دلایل مختلفی حاضر به پذیرش هزینه های این توافق نیست. آمریکا عقیده دارد تنها موضوع هسته ای ایران مطرح نیست و مسائل دیگری وجود دارد. سر جمع تعارض منافع پیش آمده است چون ایران هم مسائل خود را دارد. وضعیت اقتصادی ایران در شرایط مطلوب نیست و به قول آقای رئیسی ناچار به جراحی اقتصادی شده ایم و کالبد شکافی می کنیم. بنابراین با گذشت زمان مشکلات ما افزون تر می شود. امروز در مقایسه با سال گذشته که مذاکرات رو به آغاز بود وضعیت ایران بدتر شده است. دلار حدودا ۲۳ هزار تومانی امروز بالای ۳۳ هزار تومان است و این اختلاف یکی دو تومان نیست. شرایط اقتصادی ایران مطلوب نیست. در این شرایط باید میزان تاب آوری هر طرف را سنجید. به قول محمد علی کلی در بوکس کسی دوام می آورد که کتک خور خوبی باشد. یعنی میزان تاب آوری و ما هم باید ببینیم میزان تاب آوری ملت ایران چقدر است! از طرفی میزان تاب آوری آنها چقدر است و چقدر تحمل خواهند کرد اما اگر از دیواره آتش رد شویم مساله شکل دیگری خواهد شد.

-اهمیت تصمیم گیری در ایران مهم است یا در طرف غربی ها؟

در هر دو طرف، آن ها و ما باید تصمیم سخت بگیریم. تصمیم سخت ما این است که بین سیاست داخلی و خارجی مان بالانس ایجاد کنیم. علی رغم اینکه تبلیغ می شود اما تحریم بر مردم ایران فشار زیادی آورده است و این حرف گزارشگر سازمان ملل به عنوان شخصیتی بی طرف است و حرف من نیست. در ده سال گدشته رشد ناخالص ایران روی کاغذ صفر بود و من فکر می کنم زیر صفر بود اگر فردا تحریم های ایران تماما برداشته شود ۸ سال طول می کشد که به سال ۹۲ برگردیم. این وضعیت ایران است. از طرفی وقتی آمریکا مذاکرات با ایران را شروع کرد ایران تعدادی سانتریفیوژ عقب مانده داشت اما امروز سانتریفیوژهای ایران به نزدیک چند هزار رسیده است و آی آر ۸ است و اورانیوم ۶۰ درصد غنی می کند این هم مساله آمریکا است و طرفین در وضعیتی قرار گرفته اند که باید بالانس کنند اینکه تا چه حد موفق باشند بحث دیگری است. پیش بینی دقیق من این است که وضع بدتر خواهد شد و هیچ چیزی اجتناب پذیر نیست. جنگ حاصل محاسبه نیست حاصل سوء محاسبه است. بنابراین اینکه کدام یک از طرفین محاسبه کند مهم است، سو محاسبه یعنی شما از حوزه عقلانیت خارج می شوید. به قول هیتلر جنگ به این می ماند که در اتاقی تاریک را باز کنید و داخل شوید نمی دانید در اتاق چه در انتظار شما است.

منبع: شفقنا