مهدی مطهرنیا: افطاری‌های سیاسی بیش از آنچه جریان‌ساز باشد دورهمی یا در نهایت دلجویی های دوستانه است/ در افطاری آقای مهاجری اساساً بحثی وجود نداشت
کارشناس روابط بین الملل می گوید: «در جلسه آقای مهاجری اساسا بحثی وجود نداشت و گفت‌گوهای چند نفره بین اعضا بود و تنها مسئله ای که در آنجا مطرح شد گفت‌وگوی دوستانه‌ای بین جناب نصیری و آقامیری در ارتباط با حکومت دینی از منظر سیر تاریخی در تاریخ اسلام مطرح بود.
به گزارش دیده بان ایران؛ افطاری‌های سیاسی در ماه رمضان امسال که هنوز هم به پایان نرسیده است تصاویر قابل توجهی و بحث برانگیزی داشت از افطاری مهاجری با حضور علی ربیعی و آذری جهرمی و یاشار سلطانی و مهدی مطهرنیا تا افطاری کرباسچی با حضور کروبی و معادیخواه که هر کدام از سوی جریانات سیاسی برداشت های متفاوتی داشتند.
مهدی مطهرنیا، استاددانشگاه و کارشناس روابط بین الملل، درباره افطاری‌های سیاسی و ماهیت آن می گوید: «تجربه من نشان داده است که افطاری‌های سیاسی بیش از آنچه جریان‌ساز باشد دورهمی هایی برای ایجاد فضایی در جهت همگرایی‌های بیشتر یا در نهایت دلجویی‌های دوستانه بوده است. برداشت‌های گوناگونی از افطاری‌های سیاسی در جامعه پیگیر این مباحث مورد توجه قرار می گیرد که بیش از آنچه در صحنه افطاری‌ها جریان دارد انعکاس و پژواک تفسیرگونه به خود می‌گیرد، افراد گوناگونی در جناح‌های مختلف در افطاری‌های سیاسی شرکت دارند که فعالان این عرصه در لایه‌های گوناگون فکری، اجرایی و کنشگری را در بر می گیرد. گردهمایی کنار سفره افطار برای رفاقت محسوب می‌شد در دهه‌های شصت و هفتاد هواداران جناح های گوناگون سیاسی با هم اصطحکاک داشتند اما رهبران جناح های سیاسی در سفره های افطار برای حل مشکلات بین خود در چارچوب پیوند با سفره مقدس افطاری نایل می آمدند تا زمانیکه به هر ترتیب در سفره‌های افطاری دعواهای جناحی خود را به نمایش گذاشت و ماجرای دندان و قندان پیش آمد و سطح مشکلات سیاسی از سطح هوادران به سطح رهبران کشیده شد؛اکنون بر اساس آن سابقه هرگونه افطاری یا گردهمایی فعالان عرصه عملی و فکری صحنه ی عمومی جامعه با برداشت های گوناگون جامعه ی مخاطب روبه روست اما بر اساس آیه چهار سوره منافقون یک نکته جالب در این زمینه خود را به نمایش می گذارد که هرگاه جمعیتی جمع می شود این عده جمع شدن این جمعیت را حمل بر ایجاد توطئه بر علیه خود می دانند.این یکی از ویژگی های چنین طرز تفکری است».
او ادامه داد: «آنچه تجربه من نشان داده است در بسیاری از این محافل فرصت گفت‌و‌گوهای جدی وجود ندارد و اساسا نیازی نیست بر سر سفره افطار یا در گفت‌گوهای گعده‌گونه اهل مسائل سیاسی و اجتماعی زمینه‌های چینش برنامه‌ریزی‌های معین در ارتباط با جوامع هدف آن ها چیده شود بسیاری از این جناح‌ها و احزاب آنقدر از هوش برخورداند که رویکردها و برنامه‌ریزی‌های خود برای جهت گیری‌های سیاسی را متوجه نشست‌های عمومی نکنند؛ هر چند این نشست‌های عمومی با هدف همگرایی، جلب نظر مخالفین یا رقبای سرسخت هم احتمالا می‌تواند صورت پذیرد ولی اینکه این برداشت را داشته باشیم که در نشست‌های این چنینی به بهانه افطار یا روزشمار‌های دیگر شکل گیری جماعتی از اینها می‌توانند مبین نوعی برنامه‌ریزی برای شکل دادن به حرکت سیاسی باشد یک نگاه تقلیل گرایانه و هراس منافق محورانه است. به باور من باید این نکته را مدنظر قرار داد که هر حزب و جناح سیاسی به دنبال آن است که بتواند با کسب نظر عمومی مردم در بخش نخبگان و توده ها زمینه های ایجاد فضای مثبت برای حرکت آینده خود را فراهم کند همانگونه که مقامات رسمی مراسم افطاری گوناگونی را برگزار می کنند که به جلب نظر جامعه برای رسیدن به اهداف خود نایل آیند هر جناح و تفکری هم تلاش می کند با هزینه کرد یک سفره افطار در جذب دیگران برای ادامه مسیر خود عمل کند و من باید نیت او را یک نیت مثبت و خیر برای آینده کشور بدانم، تمایزی هم نمی کند که در درون کشور باشد چپ باشد،راست باشد،اصلاح طلب باشد،اصولگرا باشد یا تفکرات خارج از این حوزه،هر کسی محق است در اندیشه خود به جذب دیگران بپردازد و هر کس در این زمینه به درستی عمل کند به هر ترتیب می تواند به جذب افراد مناسب با خود دست یابد از قدیم گفته اند کور کور را می جوید آب چاله را».
او در ادامه نسبت به خاطرات خود از افطاری محمدمهاجری اشاره کرد: «در جلسه آقای مهاجری اساسا بحثی وجود نداشت و گفت‌گوهای چند نفره بین اعضا بود و تنها مسئله ای که در آنجا مطرح شد گفت‌وگوی دوستانه‌ای بین جناب نصیری و آقامیری در ارتباط با حکومت دینی از منظر سیر تاریخی در تاریخ اسلام مطرح بود. آنچه من در ذهن دارم این است که هر دو بزرگوار مفاهیمی چون حاکمیت و حکومت و دولت را به کار می بردند در حالیکه معانی تخصصی آنها در عرصه ادبیات سیاسی با منطق واژگانی آنها همگون نبود و من با وجود اینکه با دوستان دیگر در حال گفت‌وگوی دیگری بودم و این گفت‌وگو با صدای بلندتر این دو برادر به گوش من می‌خورد در وسط گفت‌وگوی آنها با احترام وارد شدم و بر این نکته تأکید کردم که ما در همه لایه‌های گفت‌وگو دچار بحران واژگان هستیم و بهتر است که بدانیم حاکمیت و حکومت یکی نیستند، حاکمیت و حکومت با دولت یکسان نیستند. تشکیل دولت اسلامی یا حاکمیت حکومت دموکراتیک و... باید پیوندشان را با قدرت بدانیم همانگونه که در حوزه الهیات هر واژه معنای خود را دارد در حوزه های دیگر نیز این معانی مطرح هستند به هر ترتیب خرده گعده‌های گوناگون در محیط‌های کوچک نزدیک یک‌سال بیست متری وجود داشت و جمعیتی که در آن جا به هر تقدیر بر روی زمین و صندلی‌ها مجبور بودند بنشینند،جمع بسیار صمیمی که به هر تقدیر انعکاس متمایزی پیدا کرد؛در خارج از کشور نیز گفته شد چرا بانوان وجود ندارند به هر تقدیر در آنجا با اندازه جغرافیایی و اندازه پذیرایی، مهاجری و فرزندش زحمت بسیار کشیدند تا جمعی از افراد متنوع تفکر را دور هم داشته باشند و لذا با فشار متراکم مهمان‌ها هم رو به رو بودند و واقعا این نکته را باید گفت که اگر بانویی در آن محفل حضور داشت نمی توانست از منظر فیزیکی و جغرافیایی احساس آرامش کند و بسیاری از افراد در آن محفل به واسطه همان کمبود جغرافیا مکانی نسبت به استعداد محیط محفل را ترک کردند و لذا این نقد از خارج کشور و ایرانیان فعال در این زمینه به گوش من رسید در داخل کشور هم عده‌ای سخن از نشستن و گفتن این جمعیت برای انتخابات آینده و مسائل سیاسی و رویکرد های جناحی گفتند که نشان از تقوا و بزرگواری این عده در برخورد با نشست و برخواستن دیگران شود. من بعد از افطار رسیدم و تقریبا جز 5نفر آخر بودم که از آن محفل بیرون آمدم و هیچکدام از این معانی وجود نداشت واینقدر نگرانی از سوی جناح ها عجیب است».
