بازیکنان ذخیره ابراهیم رییسی/ مهدی دوستی و محسن منصوری در نیمکت انتظار

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ روسای جمهور در دولت های ائتلافی، مشکلات زیادی در انتخاب اعضای کابینه خود دارند. دولت ائتلافی برخلاف دولت گفتمانی نمی‌تواند در یک گام به تشکیل کابینه ای یکپارچه دست یابد، به همین جهت به مرور زمان و در مواجهه با شرایط عینی کابینه اصلاح می‌شود و مدیران همگرا تر با رئیس دولت در کابینه قرار می‌گیرند. 

دولت ابراهیم رئیسی هم از قاعده دولت ائتلافی مستثنی نیست، پیروزی او در انتخابات خرداد گذشته، ماحصل وحدت تمام گروه های اصولگرا با تمام اختلاف نظر پیرامون مسائل خرد و کلان از سیاست خارجی گرفته تا امور اجتماعی و فرهنگی و از همه مهمتر نقشه راه توسعه کشور بود. 

به همین جهت علی رغم انتظار، چینش کابینه رئیسی به علت فشار و چانه زنی و سهم خواهی هرکدام از  طیف های جریان اصولگرا، زمان بر شد و در نهایت لیست نهایی کابینه نتوانست یکدستی مورد نیاز برای تحقق آنچه که رئیسی خروج از بن بست فعلی می‌دانست، را برآورده نماید. 

عدم مهار گرانی، سقوط بیش از حد شاخص بازار سرمایه، ناهماهنگی در مدیریت موج جدید کرونا، وضعیت نامشخص و کلافه کننده بازار خودرو، اختلاف نظر در مورد طرح صیانت و از همه مهمتر عدم وجود یک طرح و نقشه راه اقتصادی برای کشور، خروجی نهایی یک کابینه ائتلافی در شش ماه ۶ماه گذشته است. 

رئیس جمهور بعد از ارائه لیست کابینه پیشنهادی به مجلس که برآمده از چانه زنی و فشار سیاسی طیف های مختلف اصولگرایان بود، تعدادی از گزینه های اصلی خود را به عنوان بازیکنان ذخیره در نیمکت انتظار تیم خود قرارداد. 

اگر کابینه را به یک تیم فوتبال تشبیه نمائیم، رئیس جمهور به عنوان سرمربی تیم، همیشه از تعدادی بازیکن ذخیره برای تغییر تاکتیک تیم در بازی در زمان بن بست بهره می‌برد. 

سر مربی دولت سیزدهم بازیکنان نزدیک به خود را به عنوان ذخیره در جایگاه استانداری قرار داد. 

دقیقا در  موقعیتی که در صورت لزوم با معرفی آنان به مجلس زمینه تغییر در دولت را فراهم نماید. 

استانداران در رتبه بندی مدیران ارشد دولتی، از جایگاه ویژه ای برخوردارند و برخلاف معاونان وزرا از استقلال کافی برای بازیگری و ارتباط با شخص رئیس جمهور بهره مند هستند تا شبکه اصلی مدیریت مورد نظر رئیس جمهور دچار گسست نشود. 

محسن منصوری استاندار تهران و مهدی دوستی استاندار هرمزگان دوتن از بازیکنان ذخیره تیم رئیس جمهور هستند. نام هایی که در محافل سیاسی از آنان به عنوان گزینه های اصلی سرمربی برای تغییر تاکتیک در بازی تیم نام می‌برند. 

منصوری یکی از چهره های جوان سیاسی نزدیک به رئیسی است، او به همراه علی نادری(مدیرعامل فعلی خبرگزاری ایرنا)، وحید یامین پور(معاون وزیر ورزش)، سیدیاسر جبرئیلی و برادران نیلی از جوانانی هستند که ابراهیم رئیسی را از آستان قدس تا قوه قضائیه و در نهایت انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم همراهی کردند.

منصوری با قرار گرفتن در جایگاه استاندار تهران به عنوان سیاسی ترین استان ایران، مهره های سیاسی نزدیک به شخص رئیس جمهور را در پایتخت سازماندهی میکند. 

منصوری از گزینه هایی است که رئیس جمهور برای وزارت های سیاسی و اجتماعی به عنوان ذخیره می‌تواند از آن استفاده نماید. 

مهدی دوستی استاندار هرمزگان، برخلاف منصوری چهره ای کمتر سیاسی و بیشتر نماینده مدیران اجرایی نسل جدیدی است که جریان اصولگرایی دوست دارد به عنوان جایگزین مدیران تکنوکرات وابسته به جریان کارگزاران معرفی کند. 

دوستی همراه با مهرداد بذرپاش، یاسر جبرئیلی و حجت عبدالملکی از چهره‌های جوانی هستند که از سال ٩٨ در قالب جریان گام دوم انقلاب برنامه اقتصادی دولت آینده را تدوین کردند. 

دوستی مسئول اصلی تدوین استراتژی انرژی و صنعت در برنامه اقتصادی دولت سیزدهم بود. 

لایه جوان اصولگرایان، به او برای تحول در صنعت نفت ایران به عنوان اصلی ترین منبع درآمد  کشور و خروج آن از دست مدیران چند دهه اخیر امید زیادی دارند. 

در زمان چیدمان کابینه، دوستی تا یک قدمی وزارت‌ نفت رسید اما فشار سیاسی باند نفتی ها او را از قرار گرفتن در جایگاه وزارت بازداشت. 

به همین دلیل  رئیس جمهور با فرستادن دوستی به هرمزگان به عنوان یک استان مهم نفتی سعی کرد تا هم این استان از لحاظ اقتصادی  کمی تغییر کند و هم دوستی به عنوان ذخیره اصلی برای وزارت های اقتصادی در مدار مدیران اصلی دولت او قرار داشته باشد. 

تحولات اقتصادی کشور، تورم، محقق نشدن وعده های رئیس جمهور در ۶ماه اخیر و عدم لمس تغییرات در بدنه اجرایی کشور، لزوم جابجایی در تیم اصلی دولت را برای هر کارشناس سیاسی واضح کرده است، تنها مسئله، زمان این تغییرات خواهد بود.