سپاه قدس به امیرعبداللهیان هم اعتمادی ندارد
دیدار اخیر سردار قاآنی (فرمانده سپاه قدس) و مقتدی صدر که در آن بر سر چگونگی هماهنگ سازی نیروهای شیعه در عراق برای به دست گرفتن بیشتر قدرت بحث و بررسی شده بود، نشان داد سپاه قدس اساسا هیچ وزیرخارجه ای را قبول ندارد.
به گزارش دیده بان ایران؛ دیدار سردار قاآنی با مقتدی صدر و مباحث مطرح شده میان آنها نشان می دهد سپاه قدس اساسا هیچ وزارت خارجه ای را برای اعمال سیاست های مدنظرش قبول ندارد. حتی اگر رئیسی دولت ابراهیم رئیسی و وزیرخارجه امیرعبداللهیان باشد.
از انتقادات اساسی که به وزارت خارجه دوران حسن روحانی وارد بود، تفوق یافتن سپاه قدس بر وزارت خارجه در سیاست های منطقه ای بود. به این معنا که سیاست خارجی منطقه ای را نه وزارت خارجه بلکه سپاه قدس تعیین می کرد. آن زمان البته این سیاست ها بیشتر از طریق معاون وقت خارومیانه یعنی امیرعبداللهیان (وزیر فعلی خارجه) انجام میشد.
چند سال بعد از ریاست جمهوری حسن روحانی، ظریف توانست امیرعبداللهیان را تغیر دهد که با ناراحتی جریان های ارزشی و رسانه های نزدیک به سپاه همراه بود.
با این که بعد از خروج روحانی از پاستور و ظریف از ساختمان وزارت خارجه، تصور میشد میان سپاه قدس و وزارت خارجه هماهنگی صورت خواهد گرفت. به طوری که دستکم در صورت ظاهر هم شده، دولت مسئولیت اعمال سیاست های خارجی کشور را برعهده داشته باشد. اما دیدار اخیر سردار قاآنی (فرمانده سپاه قدس) و مقتدی صدر که در آن بر سر چگونگی هماهنگ سازی نیروهای شیعه در عراق برای به دست گرفتن بیشتر قدرت بحث و بررسی شده بود، نشان داد سپاه قدس اساسا هیچ وزیرخارجه ای را قبول ندارد. حالا خواه وزیرخارجه، ظریف باشد و خواه امیرعبداللهیان که روزگاری امین و کارگزار آنها در اعمال سیاست خارجی منطقه ای بود.
البته این رویه از دوران احمدی نژاد آغاز شد و روز به روز جایگاه وزارت خارجه و سایر نهادهای دولتی تضعیف شد. تا جایی که امروز حتی اهمیت نمی دهند وزارت خارجه را در این امور دخیل کنند. دلیل آن البته روشن است. در صورتی که وزارت خارجه وارد چنین گفت وگوهایی شود، باید دستکم در مقابل مجلس و رسانه ها پاسخگو باشد. اما خروج آن از وزارت خارجه به منزله این است که ملت هیچ وقت نه از محتوای این نوع سیاست ها به درستی آگاه میشود، نه حق دارند ارزیابی کنند که آیا سیاست اعمال شده صحیح بود یا با خطا و اشتباه همراه بوده است.
به این ترتیب است که می بینیم بدون دخیل کردن وزیرخارجه دولت رئیسی راسا اقدام به مذاکره صورت می گیرد. آنهم در حالی که پیشتر امیرعبداللهیان کارگزار مورد اعتماد آنها بود. در این میان سکوت وزارت خارجه از همه عجیب تر است. گویی نه تنها از این وضعیت ناراضی نیست، بلکه خود را در حد و اندازه ای نمی بیند که قصد داشته باشد عرض اندام کند.
منبع: امتداد
