ادعاهای دستیار وزیر خارجه برای توجیه عدم مذاکره کننده ارشد هسته ایران به زبان انگلیسی: اگر برجام فارسی بود مشکلات کمتری داشتیم/ مذاکرات باقری کنی به فارسی، عاقلانه است
دستیار وزیر خارجه گفته« مذاکرات باقری کنی به فارسی، عاقلانه است» ادعاهای دستیار وزیر خارجه درباره حضور مترجم در مذاکرات در حالی مطرح می شود که همین دیروز نماینده روسیه واقعیتی را که مذاکره کنندگان و رسانه های دولتی وارونه جلوه می دانند به شکل مشخصی عیان کرد و آن این بود که دولت ایران برخلاف مصاحبه های متعدد مذاکره کنندگانش در رسانه های فارسی زبان بنابر اجبار روسیه و چین بر اساس اسناد تدوین شده در دولت روحانی باید مذاکره کند حال این سوال مطرح است که با توجه به اصرار ایران به این نوع مذاکره اگر مذاکرات ایران و کشورهای دیگر به نتیجه ای انجامید مردم باید کدام روایت را قبول کنند روایت مذاکره کنندگان ایرانی، غربی یا چین و روسیه؟! حال اگر گفتگو ها به تدوین سندی انجامید، باید کدام سند را باور کنیم؛ انگلیسی یا فارسی؟! علاوه بر نگرانی برای منافع ملی؛این سوال مطرح است که این سند هم قرار است مانند گذشته قربانی روایت های متعدد طرف های درگیر شود؟!
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ سید رسول موسوی درباره حضور مترجم در مذاکرات ایران و کشورهای خارجی بر سر برجام نوشت: غیرحرفه ای ترین سخنی که درباره تیم مذاکراتی کشورمان شنیده ام درباره زبان مذاکراتی است.
گمان می برند مذاکرات به انگلیسی سریع تر و بهتر به نتیجه می رسد در حالیکه توجه ندارند زبان ابزار مذاکره است و در مذاکره آنچه اصل است مفاهیمِ تضمین کننده منافع است نه چانه زنی های زبانی و انشاء متن.
یک مذاکره کننده حرفه ای می داند هدف اساسی او در مذاکره به حداکثر رساندن ستاده و به حداقل رساندن داده است و اصلا مهم نیست این داد و ستد به چه زبانی باشد. مذاکره حتی می تواند با ایماء و اشاره باشد. دستاورد یک مذاکره خوب را با آورد آن می سنجند نه انشاء متن یا زبان دانی مذاکره کننده.
از اساتید و پژوهشگران تاریخ دیپلماسی ایران بپرسید در ۲۰۰ سال تاریخ روابط معاصر کشور که هزاران مذاکره در تمام زمینه های مربوط به روابط خارجی کشور صورت گرفته و اسناد آنها در آرشیوهای مختلف کشور موجود است، چند درصد مذاکرات به زبان ملی و چند درصد مذاکرات به زبان بیگانه بوده است؟
دو مثال مهم برای اثبات ادعای خود: همه قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر و نقش راهبردی آن را در تاریخ معاصر کشور می دانند. مرحوم عزالدین کاظمی مدیرکل حقوقی وقت مذاکره کننده اصلی بود. او و همتای عراقیش هردو تحصیل کرده فرانسه و مسلط به زبان فرانسه بودند ولی او تمام مذاکرات را به فارسی انجام داد. با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ مذاکرات سختی درباره چگونگی اجرای قطعنامه بین ایران و عراق تحت نظر سازمان ملل شروع شد. تمام مذاکرات مربوط به قطعنامه ۵۹۸ که هزاران صفحه اسناد آن موجود است توسط هیات ایرانی به زبان فارسی صورت گرفته در حالیکه اکثریت اعضا هیاتهای دو طرف به زبان انگلیسی مسلط بودند
مذاکره به زبان ملی این فرصت را به مذاکره کننده می دهد که بجای فکر کردن به یافتن واژگان مناسب برای مذاکره به مفهوم واژه ها توجه کند و در فاصله زمانی که مترجم عبارات طرف مقابل را ترجمه می کند به شنیده و پاسخی که می دهد چندبار بیاندیشد. بخصوص وقتی زبان می داند و حرف حریف را فهمیده!
مذاکرات آقای باقری کنی به فارسی عاقلانه، حساب شده و قانونی است.اصل ۱۵ قانون اساسی، زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد.
کلام آخر : شاید نسخه اولیه برجام به فارسی بود مشکلات کمتری داشتیم .
بنابر گزارش دیده بان ایران؛ ادعاهای دستیار وزیر خارجه درباره حضور مترجم در مذاکرات در حالی مطرح می شود که همین دیروز اولیانوف نماینده روسیه یک واقعیت را که مذاکره کنندگان و رسانه های دولتی وارونه جلوه می دانند به شکل مشخصی عیان کرد و آن این بود که دولت ایران برخلاف مصاحبه های متعدد مذاکره کنندگانش در رسانه های فارسی زبان بنابر اجبار روسیه و چین بر اساس اسناد تدوین شده در دولت روحانی باید مذاکره کند حال این سوال مطرح است که ب توجه به اصرار طرف ایرانی به مذاکره به زبان خودش اگر مذاکرات ایران و کشورهای دیگر در موضوع هسته ای به نتیجه ای انجامید مردم ایران باید کدام روایت را قبول کنند روایت مذاکره کنندگان ایرانی، غربی یا چین و روسیه؟! حال اگر گفت و گو ها به تدوین سندی انجامید، مردم ایران باید کدام سند را باور کنند؛ انگلیسی یا فارسی؟! علاوه بر نگرانی برای منافع ملی مبادا این سند هم مانند برجام گذشته قربانی روایت های متعدد طرف های درگیر شود؟!
