مطهرنیا: مذاکرات وین بدون حضور آمریکا کاربردی و راهبردی نیست/ تحریم های حداکثری اقتصاد ایران را فلج کرده/ بازگشت ایران به میز مذاکره طعم گس دارد

به گزارش دیده بان ایران؛ مذاکرات وین تا چند روز دیگر از سرگرفته می شود اما بسیاری از تحلیلگران داخلی و خارجی با تردید به نتیجه بخش بودن آن می نگرند.

مهدی مطهرنیا درباره ارزیابی از سرگیری مذاکرات وین گفت: مذاکرات وین دچار پاردوکس عدم قطعیت است. مذاکره بدون حضور آمریکا کاربردی و راهبردی نیست، در عین حال دولت یک دست انقلابی سیدابراهیم رئیسی بر مبنای نگرش های سیاسی خود، در گذشته برجام را یک توافق نامه بد می دانست؛ لذا بازگشت به برجام توسط این دولت نزد استراتژیست های آمریکا نوعی عقب نشینی از مواضع انقلابی حاکم بر تهران محسوب می شود.

وی افزود: آیا عقب نشینی دولت سیزدهم موجب خواهد شد، طرف مقابل براساس اصل سوم قانون نیوتن عمل کند یعنی عکس العملی مثبت به گونه ای که ایران خواهان آن است از خود نشان دهد؟ به نظر می رسد غرب تحریم های ایران را به سه گروه «بلااثر»، «کم اثر» و «حیاتی» دسته بندی کرده و با ورود ایران به برجام، آنها تحریم های «بلااثر» را بر می دارند تا بازگشت ایران به برجام با یک نوع جهت گیری مثبت از سوی آمریکا رو به رو شود.

این کارشناس مسائل بین الملل اظهار کرد: اینکه آمریکایی ها به فوریت تمام تحریم های مربوط به هسته ای و سایر موضوعات را بردارند و لغو تحریم ها نیز راستی آزمایی شود، این امری دور از انتظار به نظر می رسد. در واقع این تحلیل تقلیل گرا و خوشبینانه خواهد بود و نشان از آرزومندی نسبت به مذاکرات وین را شکل خواهد داد.  

وی ادامه داد: دولت انقلابی سیزدهم با بازگشت به میز مذاکره اگرچه می تواند تصمیم گیری بهتری انجام دهد و قاطعانه تر آن را عملیاتی کند اما براساس دیدگاه های حاکم بر این دولت، حصول نتیجه قدری غیرممکن به نظر می رسد و می تواند پیامدهای خاصی را برای جمهوری اسلامی در بر داشته باشد به گونه ای اگر پای میز مذاکره به اهدافش دست نیابد، پیش بینی می شود روندی برای اعمال فشار بیشتر بر جمهوری اسلامی ایران در جهت پذیرش «برجام پلاس» شکل بگیرد یا ایستادگی در مقابل آمریکا و کشورهای متحدش و سپس زمینه سازی بهتر برای ورود بهتر به «پلن2» اتفاق بیفتد.

این استاد دانشگاه بیان کرد: بازگشت ایران به میز مذاکره طمع گس دارد بنابراین نوع رفتار دیپلمات های ایران در وین راه رفتن روی لبه شمشیر است. علی باقری کنی بر این باور است که ایران اگر مقتدرانه عمل کند و مواضع خود را با اقتدار کامل مطرح کند می تواند امتیازات بیشتری از غرب بگیرد، لذا از بازگشت به برجام سخن نمی گوید، او بر این باور است که ایران  به میز مذاکره باز می گردد تا در پرتو بازگشت به میز مذاکره همه تحریم ها لغو شوند.

مطهرنیا گفت: اگر باقری بتواند این کار را انجام دهد، در واقع توانسته است یک اعجاب به وجود آورد اما صبحت سر آن است که طرف های مقابل اجازه به وجود آمدن این اعجاب را خواهند داد یا خیر؟ و اگر این اعجاب به وجود بیاید ایران چه امتیازاتی می خواهد در برابر آن عرضه کند؟ وضعیتی که برای ایران وجود دارد، وضعیت مخاطره انگیز است. از یکسو ایران نمی تواند از برجام خارج شود چون تحریم های حداکثری اقتصاد ایران را فلج کرده و جامعه ایران دچار بحران های پیچیده در لایه های مختلف است؛ از طرف دیگر اگر دولت سیزدهم خواسته های غرب را عملیاتی کند دیگر انقلابی نخواهد بود. از این رو از تعبیر راه رفتن بر لبه شمشیر در توصیف این وضعیت استفاده کردم.