خباز: آقای رئیسی با «آرزو، شاید و ممکن است» نمی شود کشور را اداره کرد/ بدون برجام چگونه می خواهید اقتصاد کشور را سر وسامان دهید؟

به گزارش دیده بان ایران؛ سیدابراهیم رئیسی بارها اعلام کرده است که اداره کشور به ویژه اقتصاد و معیشت مردم را به برجام گره نمی زند اما سئوال اصلی آن است که دولت او بدون برجام چه پلنی برای اداره کشور دارد.

محمدرضا خباز در گفتگو با نامه‌نیوز درباره ماهیت «پلن بدون برجام» دولت سیدابراهیم رئیسی برای اداره کشور گفت: 3 ماه از ریاست جمهوری آقای رئیسی می گذرد، قرائن و شواهد نشان می دهد که دولت برنامه کارشناسی و دقیقی که مورد تأیید و حمایت اقتصاددانان کشور باشد، در دست ندارد.

وی افزود: وقتی دولت سیزدهم اعلام کرد «می خواهد مشکل معیشت مردم را حل و وضعیت اقتصاد را صلاح کند»، برنامه روشنی را ارائه خواهد داد، ظرف مدت سه ماه گذشته این دولت نشان داد برنامه ای برای تحقق این وعده ها ندارد بنابراین این وعده ها در حد آرمان و آرزو است.

این فعال سیاسی اصلاح طلب اظهار کرد: دولت سیزدهم می گوید «آینده اقتصاد کشور را به برجام گره نمی زند»، اما واقعیت آن است که این آینده اقتصاد به برجام گره خورده است چون بدون برجام دولت چگونه می خواهد اقتصاد کشور را با وجود تحریم به سامان کند. اصلا چنین چیزی قابل تصور نیست.

وی ادامه داد: اقتصادی که تحت تسلط و سیطره تحریم است و رکود مزمن و تورم بالای 50 درصد دارد، فقط معجزه می تواند آن را به سامان کند که معجزه هم امکان پذیر نیست. پس سئوال از دولت این است که چگونه و با چه روشی می خواهد اقتصاد کشور را اصلاح کند؟ چه برنامه ای دارد؟ تا به حال برنامه ای از این دولت ندیدیم هرچند آقایان آمال و آرزوهای فراوانی را بیان کردند.

این نماینده ادوار مجلس با اشاره به صحبت های یکی از اعضای کابینه دولت رئیسی بیان کرد: یکی از این آقایان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری بود، او گفت «ظرف سه روز مشکل بورس را حل می کند» یا گفته می شد «دولت آقای رئیسی ظرف یک هفته مشکل بورس را حل می کند» خوب الان 90 روز گذشته است، وضع بورس بهتر که نشده بلکه بدتر هم شده است.

وی با بیان اینکه دولت سیزدهم هیچ برنامه ای برای اصلاح اقتصاد کشور ندارد، افزود: اخیرا نیز آقایان گفتند «خبرهای خوشی به مردم می دهند»، به نظرم آنها نباید دیگر شعار اصلاح اقتصاد کشور را بدهند چون خود این گفتن‌ها توقعات مردم را دائم افزون می کند حال آنکه با این چشم انداز مشخص است که چیزی برای مردم حاصل نمی شود. نتیجه هم آن خواهد بود که ناامیدی مردم از تصمیم سازان و تصمیم گیران روز به روز زیادتر می شود.

این فعال سیاسی یادآور شد: یک نفری ته چاه بود رفیقش گفت «صبر می کنی بروم طناب بیاورم» طرف جواب داد «صبر نکنم می خواهم چه کار کنم». الان مردم چنین وضعیتی پیدا کردند برخی که اهل مطالعه هستند، می بینند برنامه ای در کار نیست لذا دل نمی بندند، گروهی نیز که زیر فقر مطلق‌اند چون چاره ای ندارد، می گویند «شاید امیدی باشد و دولت بتواند مشکل را حل کند».

خباز اظهار کرد: از دولت آقای رئیسی برنامه ندیدیم، آنچه دیدیم شعار، آمال و آرزو بوده است. در واقع نوعی گفتاردرمانی است، البته این گفتاردرمانی هم دارد کم کم خاصیت خودش را از دست می دهد چون مردم عموما این حرف ها را باور نمی کنند. ضرب المثلی هست که می گوید «آرزو بر جوانان عیب نیست» اما با "آمال"، "آرزو"، "شاید" و "ممکن است" نمی شود کشور را اداره کرد. کشور نیاز به تدبیر و برنامه دارد.