محمد مهاجری: روحانی امنیتی‌ترین نیروی نظام است نباید او را کنار گذاشت
مهاجری گفت: اگر کشور بخواهد از آقای روحانی درست استفاده کند، او را به عنوان کارشناس رتبه یک مسائل امنیتی در کشور نباید کنار بگذارد.
به گزارش دیده بان ایران؛ قریب سه ماه است که حسن روحانی ترک پاستور گفته اما سئوال مهم آن است که او می خواهد چه نقشی را در آینده سیاسی کشور بازی کند.
محمد مهاجری درباره آینده سیاسی حسن روحانی گفت: آقای روحانی به لحاظ سوابقش امنیتی‌ترین نیروی نظام است. او از همان مجلس اول در کمیسیون امنیت ملی بود و نسبت به موضوعات دفاعی و امنیتی اشراف بسیار زیادی دارد. به همین دلیل دیدگاه هایش بسیار قابل اعتناع است.
وی افزود: حتی اگر ما آقای روحانی را قبول نداشته باشیم و دیدگاه های سیاسی او را نپذیریم، نگاه امنیتی او را نمی توانیم درنظر نگیریم. وقتی آقای روحانی درباره مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی حرف می زند، امکان دارد برخی صحبت هایش در آن حوزه، تخصصی نباشد اما وقتی از نگاه امنیتی به آن موضوعات می پردازد قطعا باید به دیدگاه های او توجه کرد.
این تحلیلگر مسائل سیاسی یادآور شد: اگر کشور بخواهد از آقای روحانی درست استفاده کند، او را به عنوان کارشناس رتبه یک مسائل امنیتی در کشور نباید کنار بگذارد. از طرفی برخلاف برخی که آقای روحانی را مشابه آقای هاشمی در حوزه سیاسی می دانند، معتقدم او نمی تواند ایفاگر این نقش باشد چون آقای روحانی تا سال 92 هیچ گاه به عنوان یک چهره فعال سیاسی در جامعه حضور نداشت؛ شاید علت آن به مسئولیت هایش در حوزه امنیتی بر می گشت.
وی افزود: عمده حضور سیاسی آقای روحانی در 8 سال گذشته است و این 8 سال سابقه سیاسی که بخش عمده آن با کارهای اجرایی گره خورده است، برای تبدیل شدن آقای روحانی به شخصیت همچون آقای هاشمی سرمایه کافی نیست.
این فعال مطبوعاتی درباره آینده حزب اعتدال و توسعه و شبیه سازی آن با حزب کارگزاران اظهار کرد: تفاوتی بین این دو حزب وجود دارد. کارگزاران را خود آقای هاشمی درست کرد و در واقع آقای هاشمی پدر معنوی کارگزاران بود. به عبارت دیگر آقای هاشمی توانست کارگزاران را بزرگ کند و به یک جایی برساند اما حزب اعتدال و توسعه این ویژگی را ندارد.
وی افزود: حزب اعتدال و توسعه نه وزن سیاسی و اجرایی به اندازه کارگزاران دارد، نه آنکه این حزب را آقای روحانی درست کرده است چون این حزب قبل از دولت آقای روحانی نیز وجود داشت. سرنوشت حزب اعتدال و توسعه با اصلاح طلبان یا سایر احزاب معتدل اصولگرا گره خواهد خورد. وضع خاصی نخواهد داشت و قائم به خود نمی تواند کاری را انجام دهد، مگر آنکه نقشش در کنار سایر احزاب تعریف شود.
