سرنوشت رقابت دانشجویی هسته اصلی دفتر تحکیم وحدت/ احمدی نژاد در تقابل یا همسویی با میردامادی، بیطرف، عبدی و اصغرزاده!

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ پس از انقلاب تفکر تاسیس یک مرکز هماهنگی انجمن های اسلامی در دانشگاه ها قوت گرفت. بر این اساس هیئت موسسی متشکل از پنج نفر، حبیب الله بی طرف، محسن میردامادی، ابراهیم اصغرزاده، محمدعلی سیدی نژاد و محمود احمدی نژاد، مامور تشکیل اتحادیه شدند. رهبر فقید انقلاب در دیداری که با این هیئت در اردیبهشت ۵۸ داشت، بر مسئله تاسیس اتحادیه تاکید کرد و گفت: «بروید و تحکیم وحدت کنید».

دیدار با امام

بنابر گزارش دیده بان ایران؛ «شرق» در گزارشی به سرنوشت اعضاء و افراد این تشکل پرداخته است. پس از تهیه اساسنامه و مرام نامه ای اعضای انجمن های اسلامی دانشجویان در شهریور ۱۳۵۸ نشست ۱۰روزه ای را برگزار کردند و موارد تهیه شده را به تصویب رساندند؛ سپس باز هم در ۲۹ شهریور همان سال نزد امام رسیدند تا بعد از آن «اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه های سراسر کشور» با نام تحکیم وحدت تاسیس شود.

محسن میردامادی درباره دیدار با امام و زمینه های شکل گیری دفتر تحکیم گفته بود: «با توجه به وضعیت دانشگاه ها و تحرکاتی که دانشجویان جبهه مقابل در برابر انقلاب اسلامی داشتند، نوعی نیاز به کانونی برای تمرکز فعالیت دانشجویان مسلمان احساس می شد که با فراگیربودنش به تجمیع توان نیروهای انقلابی، در راستای دفاع همه جانبه از انقلاب اسلامی بپردازد. البته علاوه بر این مسائل، ضعف عملکرد دولت موقت نیز عاملی برای تشکیل دفتر تحکیم وحدت بود؛ زیرا سبب پدیدآمدن جریان های افراطی در سطح جامعه و نیز در دانشگاه ها می شد که عمده علل آن عدم توانایی دولت موقت در برآوردن خواسته هایشان بود... فعالیت تشکل های دانشجویی معاند به همراه ضعف دولت موقت در برآورده کردن خواست های دانشجویان، دست به دست هم داده و نوعی نیاز برای تشکیل تشکلی فراگیر و دانشجویی را پدید آورده بودند. برای مقابله با این وضعیت، دانشجویان درصدد برآمدند که یک جریان متشکل دانشجویی ایجاد و به نحوی خود را با امام مرتبط کنند، از امام رهنمود بگیرند و آن را در دانشگاه ها دنبال کنند. در حقیقت گمشده خودشان را در ارتباط با امام و پیاده کردن نظرات ایشان در دانشگاه ها می دیدند و فکر می کردند با این روش از اثرات سوء عملکرد دولت موقت در میان قشرهای جوان جامعه و دانشگاهیان که نوعا جمعیت های پرشوری بودند و نگرش و دیدگاه های امام را می پسندیدند، می توان جلوگیری کرد. این مسئله منجر به انتخاب نمایندگانی از طرف انجمن های اسلامی دانشجویان سراسر کشور شد که خدمت حضرت امام برسند و مسائل را طرح کنند».

گروه بندی های دفتر  تحکیم

حتما مهم ترین اقدام دفتر تحکیم وحدت بعد از انقلاب تسخیر سفارت آمریکا بود که به دانشجویان پیرو خط امام معروف شدند. اقدامی که البته حالا موافقان و مخالفان زیادی دارد تا حدی که شخصیتی همچون ابراهیم اصغرزاده آن عمل را نادرست می داند. باری، اکثریت تحکیم در انتخابات مجلس دوم به سمت جناح چپ که بعدها شاخص آن مجمع روحانیون مبارز شد، سمت گیری کرد. اقلیت نیز حامی جناح راست بود. اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت به صورت سالانه با رای نمایندگان انجمن های اسلامی دانشجویان کل کشور انتخاب می شدند. از اعضای شاخص دفتر تحکیم وحدت جناح اکثریت (چپ) در سال های اولیه بعد از انقلاب می توان به ابراهیم اصغرزاده، عباس عبدی، علی صفاریان، شمس وهابی، محسن میر دامادی  و در جناح راست محمود احمدی نژاد، هاشمی ثمره، علی سیدنژاد و حشمت الله طبرزدی و در جناح میانه به علی مقاری اشاره کرد.

انشعاب ها

این تشکل دانشجویی با پایان جنگ و شروع به کار دولت سازندگی نسبت به این دولت نگاه انتقادی یافت و با همین رویکرد در انتخابات دوم خرداد سال ۱۳۷۶ شرکت و از سیدمحمد خاتمی حمایت کرد. دفتر تحکیم وحدت از سال ۱۳۷۰ تغییرات و انشعابات زیادی به خود دید. با شکل گیری بسیج دانشجویی در سال ۱۳۷۰ عده ای از اعضای دفتر تحکیم وحدت از این تشکل جدا شده و به عضویت بسیج دانشجویی درآمدند. در سال ۱۳۷۸ و پس از قتل های زنجیره ای و کوی دانشگاه تهران، انجمن های اسلامی مستقل دانشجویان نیز از این تشکل جدا شد. اما مهم ترین انشعاب در دفتر تحکیم وحدت تشکیل طیف های شیراز و علامه در سال ۱۳۸۰ و غیرقانونی دانسته شدن طیف علامه در تاریخ پنجم بهمن سال ۱۳۸۷ از سوی دبیرخانه هیئت های مرکزی نظارت بر تشکل های اسلامی دانشگاهیان وزارتخانه های علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در دولت اول محمود احمدی نژاد بود. این تشکل دانشجویی از این تاریخ به بعد در قامتی یکدست تحت مدیریت جریان اصولگرا به فعالیت خود ادامه داده است.

سرنوشت متفاوت اعضای هسته اصلی

اما مرور سرنوشت شخصیت های هسته اولیه این جریان دانشجویی بسیار جالب به نظر می رسد؛ زیرا هریک از آنها حالا و بعد از بیش از ۴۰ سال رویه متفاوتی از یکدیگر دارند که در مجال پیش رو به تعدادی از آنها می پردازیم.

ابراهیم اصغرزاده

ابراهیم اصغرزاده توانست در سومین دوره به مجلس راه یابد. او در دوران حضورش در مجلس سوم با ایراد نطق های پیش از دستور، مخالفت خود را با سیاست های دولت هاشمی رفسنجانی از قبیل برقراری رابطه دیپلماتیک با عربستان سعودی و پیروی از سیستم سرمایه داری غرب اعلام می کرد. او هنوز هم پای نقدهایش ایستاده است و در شرایطی که عموم اصلاح طلبان جزء حامیان هاشمی رفسنجانی به شمار می آیند، هنوز یک منتقد هاشمی محسوب می شود. شورای نگهبان صلاحیت او را همچون بیشتر اعضای جناح چپ برای نمایندگی در مجلس چهارم رد کرد. اصغرزاده ۲۴ ساعت پس از پایان دوره نمایندگی اش دستگیر شد. او پس از آزادی از زندان مهندسی را رها کرد و به همراه تعدادی از دوستانش همچون سعید حجاریان تحصیل در رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران را آغاز کرد. پس از آن نیز برای انتخابات میان دوره ای مجلس پنجم، مجلس هفتم و سه دوره انتخابات ریاست جمهوری هفتم (۱۳۸۰)، هشتم (۱۳۸۴) و نهم (۱۳۹۲) نامزد شد که برای هیچ کدام تایید صلاحیت نشد. او پس از انتخابات دوم خرداد برخلاف انتظار وارد حزب تازه تاسیس جبهه مشارکت نشد. اصغرزاده در انتخابات شورای اول شهر تهران (۱۳۷۷ تا ۱۳۸۱) شرکت کرد و به عضویت این شورا انتخاب شد و مدتی نایب رئیس آن بود. آنچه از دوران حضور اصغرزاده در شورای شهر در خاطره سیاسی وجود دارد، انتقادات شدیدش به شیوه مدیریت شهری است.

عباس عبدی

عباس عبدی هم مانند اصغرزاده نیرویی کاملا اصلاح طلب شناخته می شود که معمولا نقدهایش به مذاق اصولگرایان خوش نمی آید. او که یکی از پایه های اصلی تشکیل دفتر تحکیم وحدت بود، در رشته مهندسی نساجی از دانشکده پلی تکنیک فارغ التحصیل شد و سپس تحصیلات خود را در رشته مهندسی پلیمر در دانشگاه امیرکبیر ادامه داد. او مدتی در بخش اطلاعات خارجی دفتر اطلاعات و تحقیقات نخست وزیری مشغول به کار شد و مطالعات سیاسی - اجتماعی خود را در آن مقطع آغاز کرد. چندی بعد مسئولیت دفتر پژوهش های اجتماعی در معاونت سیاسی دادستان کل کشور را عهده دار شد و به مطالعات میدانی اجتماعی پرداخت. از دیگر فعالیت های او می توان به مسئولیت معاونت فرهنگی مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری و عضویت ارشد شورای سردبیری روزنامه سلام اشاره کرد. عبدی از موسسان موسسه پژوهشی آینده و عضو موسس جبهه مشارکت و سپس شورای مرکزی و دفتر سیاسی حزب و همچنین عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران بوده است.

محسن میردامادی

محسن میردامادی در سال ۱۳۵۲ برای تحصیل در رشته «راه و ساختمان» وارد دانشگاه پلی تکنیک شد. پس از پیروزی انقلاب در رشته مطالعات استراتژیک، فوق لیسانس خود را از دانشگاه «قائد اعظم» پاکستان دریافت کرد. او در مرکز تحقیقات استراتژیک و روزنامه سلام همراه با سیدمحمد موسوی خوئینی ها به کارهای تحقیقاتی و پژوهشی و ارتباط بیشتر با جامعه پرداخت و در این مدت، دوره عالی دفاع در دانشگاه قائد اعظم پاکستان را گذراند. او در سال ۱۳۷۵ با مدرک دکترای روابط بین الملل از دانشگاه کمبریج انگلستان در رشته روابط بین الملل فارغ التحصیل شد. او همچنین مدیرمسئول روزنامه «نوروز» بوده است و نیز در سال ۷۸ توانست نماینده مجلس ششم شود.

محمود احمدی نژاد

محمود احمدی نژاد نیروی راست گرای دفتر تحکیم حتما پرحاشیه ترین عضو این تشکیلات دانشجویی است. او توانست هشت سال سکان اجرائی دولت را در اختیار بگیرد. احمدی نژاد از سوی اصولگرایان در انتخابات سال ۸۴ حاضر شد اما در دوره دوم حتی اصولگرایان هم منتقد او شدند. مواضع خاص او در حوزه سیاست خارجی و وضع شدیدترین تحریم ها از سوی شورای امنیت سازمان ملل از مهم ترین یادگارهای دوران ریاست جمهوری او است.

حبیب الله بیطرف

حبیب الله بیطرف در کابینه اول و دوم سیدمحمد خاتمی وزیر نیرو بود. حسن روحانی در دولت دوازدهم او را به عنوان وزیر پیشنهادی نیرو به مجلس معرفی کرد اما نتوانست رای اعتماد نمایندگان مجلس را به دست بیاورد. او بیشتر یک مدیر اجرائی شناخته می شود و آنچنان در فعالیت های سیاسی حضور ندارد و در حال حاضر نیز بیشتر به فعالیت های دانشگاهی مشغول است.