استاد حوزه علمیه قم: آمار مهاجرت سه هزارپزشک و اخراج ۷۰ استاد دانشگاه نشانه فرورفتن جامعه در جهل، تندروی دولت و مبارزه با علم است
حجت الاسلام هادی سروش استاد حوزه علمیه قم : مهاجرت چیز کوچکی نیست؛جلاء یعنی برملاشدن و روشن شدن بدین معنا که وقتی هویت علمی جامعه ای از او دور شود آن شهر و کشور به خرابی رفته و سطح عریان آن کشور از فضائل نمایان میشود! امام علی به استاندار فارس نوشت ؛ "تندروی مکن که باعث مهاجرت میشود ، یعنی همان چیزی که که از آن به فرار مغزها نام برده میشود : "فان العسف یعود.."
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ حجت الاسلام هادی سروش استاد حوزه علمیه قم در سخنرانی در صفحه اینستاگرام خود درباره نگاه اسلام به "دانش و علم" و خصوصا منشِ علمی حضرت باقرالعلوم (ع) گفت: ایجاد انگیزه برای مهاجرت نخبگان از کشور و نیز اخراج اساتید و دانش پژوهان از مراکز علمی و دانشگاه ها نشانه فاصله از منشِ اسلام است و با فرهنگ غنیِ شیعه منافات دارد و باعث رسوایی و آسیب به آبروی کشور میشود.
اسلام ؛ دین "علم" است
پیامبر رحمت (ص) فرمود : "بالتعلیم اُرسلت ، یعنی ؛ آموزش و علم افزونی هدف رسالت من است". و به نقل قرآن شریف ، دعای همیشگی آنجناب بر افزایش دانش خویش بوده است ؛ "رب زدنی علما".
نقش آفرینیِ دانش ورزان در تمدن کشور
علم از مقوله روشنائی و کشف است و هرجا قدم گذارد باعث رفع و کشف حجابِ جهالت و بی خردی است . و علم است که خردمندان جهان را به خود جلب و جدب میکند.
استاد مطهری بعد از اینکه سجده فرشتگان بخاطر علمِ آدم دانسته و علم را فطرتاً مقدس معرفی میکند ، میگوید؛ آدم بی سواد در تمدن مشارکتی ندارد و حتی جزء جامعه نیست و از افکار عمومی به حساب نمی آید . چرا اکثر مسلمین در تمدن شریک نیستند ولی یهودیها با کمی عدد بیشتر شرکت دارند؟!
منش علمیِ رهبران شیعه
بعد از رسول الله (ص) ، منشِ امیرالمومنین (ع) و امام پنجم ما شیعیان حضرت باقر (ع) بر ترویج دانش و توسعه آگاهی است . امام باقر توصیه فرمود : دانش و آگاهی را هر کجا یافتید آن را از آنِ خود کنید و در حدیثی از ایشان نقل شده که مسیح به حواریون فرمود : دانش را،حتا از مشرکان هم فرا گیرید. و ایشان چنین افرادی را مورد دعا قرار میدهد : "رحم الله عبدا احیی العلم."
علم؛ غذای فکر و روح
علم غذای روح است و وقتی به آدمی و جامعه وارد شود ، مانند غذایی که وارد بدن میشود ؛ هضم شده و به همه اعضاء جامعه حیات و نشاط می بخشد.
در اینجاست که آن جامعه؛ جامعه ای مملو از پیشرفت و شخصیت میشود .
و از سوی دیگر جامعه ای که خوراک او ، از آگاهی و علم تامین شود ؛ ظلم را بر نمی تابد .
امروز اگر افکار عمومی جامعه ما نسبت به جنایات طالبان در افغانستان به صورت خود خوش موضع گیری دارد؛ نتیجه علم ورزی و آگاهی اوست .
مبارزه با علم بوسیله اخراج اساتید و ایجاد زمینه مهاجرت نخبگان
از علائم روشن جامعه فرو رفته در جهل و دور از علم ؛ اخراج اساتید از مراکز علمی مانند حوزه و دانشگاه ، و یا ایجاد زمینه مهاجرت نخبگان از کشور است.
مهم این است اگر درکشوری شعار علم گرایی و علم دوستی هم ، داده شود ولی "اخراج و مهاجرت" از علائم روشن مبارزه با علم است.
مهاجرت چیز کوچکی نیست؛ در قرآن از آن به جلاء وطن نتم برده شده در ردیف عذاب قرار دارد. جلاء یعنی برملاشدن و روشن شدن بدین معنا که وقتی هویت علمی جامعه ای از او دور شود آن شهر و کشور به خرابی رفته و سطح عریان آن کشور از فضائل نمایان میشود!
امام علی به استاندار فارس نوشت ؛ "تندروی مکن که باعث مهاجرت میشود ، یعنی همان چیزی که که از آن به فرار مغزها نام برده میشود : "فان العسف یعود.."
آمار شگفت آور مهاجرت نخبگان
طبق آمار رسمی نظام پزشکی ؛ در ده ماه سه هزار نفر از پزشکان مهاجرت کرده اند ! و یا نظام پرستاری اعلام داشته که مهاجرت پرستاران سیصد برابر شده ! و از سوی دیگر کمسیون آموزش مجلس آمار مهاجرت روزانه ۲۰ نخبه اعم از مهندس و دکتر را اعلام نموده است! آیا این آمار با ادعای اسلامی بودن ما و شیعه امام باقر(ع) بودن ما منطبق است ؟!
ما و مسئولین ما را چه شده که در مواجهه با این سرمایه سوزی پرخطر بی خیال هستیم؟!
بودجه زن و مرد و بچه روستایی و شهریِ این کشور خرج نخبه ای میشود و بعد ما بیایبم با عدم همکاری لازم که حق شخصی و حقوقی آن نخبه است ، زمینه مهاجرت را رقم زنیم ؟!
اخراج استاد دانشگاه با کدام حق؟!
چرا باید به صِرف اظهار نظر یک استاد پر قیمت و شناخته شده دانشگاه ، او را از دانشگاه "اخراج" کنیم؟! این است شکل و محتوایِ منطق مورد ادعای ما در تاسی به "علم دوستی باقرالعلوم" است ؟!
تاسف بارتر اینکه استاد شناخته شده فلسفه و عرفان میگوید: هفتاد استاد در یک ترم از دانشگاه آزاد اخراج شده اند!
اصلا مدیر و یا مدیران مربوطه به چه حقی بخود چنین اجازه ای میدهند به مفاخر علمی کشور اهانت کنند؟! این اخراج ها ؛ اهانت به علم و به مردم و آبروی پر سابقه ی کشور کهن ماست.
افکار عمومی ؛ از دو جهت از دانشمندان علوم دینی و علوم انسانی و تجربی خود، دفاع می کنند؛ ازجهت اینکه آنان آبرو کشور هستند و کشور برای آنان هزینه کرده است. ونیز از این جهت که به آنان درفرآیند آموزش وتربیت نیرو و امور کاربردی،به آنان سخت نیازمند است.
