آقای رئیسی نظر منتقدان را بشنوید / کابینه شرکت سهامی نیست

به گزارش دیده بان ایران؛ قصد نداریم در آغاز به کار دولت رئیسی با انتقادات مکرر دولت را از انجام کارهای اصلی بازداریم. اما انتقاد به رویه ها و روش ها می تواند مسیر درست را نشان دهد و امید است که انتقادی خیرخواهانه تلقی شود. در همین رابطه به موضوع کابینه آقای رئیسی باید توجه ویژه کرد که ظاهرا در پیچ و خم سهم خواهی ها گرفتار شده است.

براساس آنچه حجت‌الاسلام سلیمی عضو هیات رئیسه مجلس گفته قرار است لیست اعضای پیشنهادی کابینه دولت سیزدهم به دلیل نهایی نشدن به احتمال خیلی زیاد روز سه‌شنبه 19 مردادماه به مجلس ارسال شود. 

از 29 خرداد تا 19 تیرماه جمعا می شود 53 روز فرصت. از این مساله که رئیس جمهور محترم پیش از این وعده هایی داده بود تا امور را به صورت جهادی و انقلابی به سرعت سروسامان دهند می گذریم چون هنوز اصل موضوع که کابینه اوست، شکل نگرفته است.

اما ابراهیم رئیسی نه 53 روز بلکه سالها فرصت داشت کابینه اش را شکل دهد.  براساس آنچه نمایندگان مجلس در زمان ثبت نام او در انتخابات فاش کردند او از اردیبهشت ماه 96 تصمیمش برای حضور در انتخابات قطعی بود. از سوی دیگر او برنامه ای چند هزار صفحه ای برای اداره کشور در همان زمان انتخابات به مردم عرضه کرد. نکته سوم اینکه ایشان سامانه ای را برای معرفی مدیران در دسترس عمومی قرار داد. اما با این وجود و با گذشتته 53 روز می بینیم که او در ابتدایی ترین موضوع که انتخاب همکارانش باشد نتوانسته تصمیم گیری نهایی کند. 

لازم به یادآوری ما نیست، اما او زمانی که به ریاست جمهوری فکر می کرد خود را طبیعتا شایسته اداره امور و مقدرات 80 میلیون ایرانی دانسته است. عجیب است که برای اداره برنامه هایش به این فکر نکرده باشد که از چه تیمی برای اجرایی کردن آن استفاده کند.

او احتمالا باید بر این امر واقف باشد که در امر مدیریت، بیش از سرمایه مادی، منابع انسانی است که یک سرمایه عظیم به حساب می آید اما ظاهرا رئیسی پیش از این هیچ برنامه ای در مورد جمع آوری این سرمایه نداشته  و با ذهنی خالی وارد عرصه رقابت ها شد.

این مساله بعد از کشمکش بر سر انتصاب و عدم انتصاب حکم معاون اولی مخبر بیشتر نمود پیدا می کند. اگر فرض کنیم که او در مورد برخی از افراد کابینه که مسئولیتشان حساسیت کمتری دارد دچار مشکل بود، قابل پذیرش بود. مثلا برای انتخاب معاون زنان، معاون محیط زیست و اساسا سایر معاونت های خود. 

اما در مورد وزرا که باید آن را به مجلس ارائه کند، (و اتفاقا جزو وزرای کلیدی و اقتصادی هستند) طبیعی است که حتی پیش از پیروزی در انتخابات او دستکم برای خودش باید روشن بود که از چه کسانی استفاده می کند. اما روند فعلی نشان می دهد چنین چشم اندازی وجود ندارد.

لذا تنها دلیلی که می توان حدس زد این است که رئیسی برای چیدن کابینه در حال چانه زنی با کسانی است که از او سهم خواهی کردند و این بدترین اتفاق ممکن برای رئیسی و کابینه اوست. کابینه ای که از ابتدا استقلالش حفظ نشده و وزرایش گوش به فرمان نقاط دیگری باشند./ امتداد