مروری بر روزنامه های دوشنبه بیستم دی ماه/ هاشمی زنده است، چون نهضت زنده است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، امروز در میان روزنامه ها با طیف های مختلف، شاید یکی از سخت ترین اقدامات انتخاب تیتر برای اعلام خبر درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی بوده است. با این حال،  هر روزنامه به فراخور مشرب، تیتری برای القای غم و اندوه ایران انتخاب کرده است. در ادامه بخشی از این تیترها را می خوانید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی با اشاره به اینکه عده ای به خاطر نام و نان با هاشمی درافتادند، نوشت: هاشمی، مرد لحظه‌های تنهایی امام و نهضت، مرد لحظه‌های سرنوشت ساز دوران پرفراز  و نشیب انقلاب و نظام، فرمانده شجاع دوران جنگ تحمیلی، مدیر توانمند رده اول نظام که با هوشمندی و کیاست خود حتی وحشی‌ترین دشمنان ملت را در برابر این ملت به خضوع و تمکین واداشت، حتی برای لحظه‌ای نخواست از ثمرات آنهمه جانفشانی، تواضع، شجاعت و پایمردی، بهره‌ای شخصی ببرد یا حتی آنرا به نام خود ثبت کند.

روزنامه شهروند در گزارشی با عنوان «انقلابی مصلح» نوشت: «خبر ناگهانی و بسیار غیرمنتظره بود، بی‌هیچ مقدمه‌ای و فاصله زمانی از هنگامی که خبر بیماری آقای هاشمی و رفتن به بیمارستان منتشر شد، تا زمانی که خبر فوت قطعی شد، بیش از یک ساعت طول نکشید. اگرچه آقای هاشمی ٨٢ سال داشتند ولی در هر حال اتفاق غیرمنتظره و شوک‌آور محسوب می‌شد. بدون تردید قدیمی‌ترین سیاست‌مدار انقلاب بود و احساس تعلق‌خاطری که به انقلاب داشت در نوع خود بی‌نظیر و قابل توجه بود. او مراحل گوناگونی را در جریان ٦٠ سال مبارزه خود طی کرد. چه آن زمان که نهضت انقلابی هنوز آغاز نشده بود و چه در جریان قیام خرداد ١٣٤٢، چه پس از آن و در جریان مبارزه مسلحانه و چه پس از این دوره و تا پیروزی انقلاب، همیشه و در همه حال در میدان سیاست و همراه امام خمینی (ره) بود. پس از پیروزی انقلاب در شورای انقلاب و سپس دولت و مجلس و بویژه در زمان جنگ نقش برجسته و همه‌جانبه‌ای را ایفا نمود. عبور ایران از دوران جنگ و پس از ارتحال رهبر کبیر انقلاب، در کنار مقام معظم رهبری، دوره ٨ ساله ریاست‌جمهوری را طی کرد و ایران را از نظر ساختارهای اقتصادی به حدی از ثبات و پایداری رساند. پس از ریاست جمهوری نیز در قالب مشاور نظام و در مقام سیاست‌گذاری، در مجمع تشخیص مصلحت نظام عهده‌دار مدیریت آن شد. مجلسی که به درستی می‌توان آن را تا حدی معادل مجلس سنای کشورها دانست که افراد باتجربه در آن به دولت و مجلس و سایر قوای حکومتی کمک می‌کنند. آقای هاشمی از برخی جهات ویژگی‌های منحصر به فردی داشت. نوشتن خاطرات روزانه از این جمله است کاری که در کمتر سیاستمداری چنین امری را می‌توان دید. آقای هاشمی همچنان که در یکی از آخرین سخنرانی‌های خود اعلام کرد، «اکنون دیگر می‌توانم راحت بمیرم»، راحت‌تر از آنچه که تصورش را می‌کردیم این دنیا را ترک کرده است. همه سیاست‌مداران و غیر آنان روزی چهره در نقاب در خاک خواهند کشید، آنچه که در این میان منشأ قضاوت درباره همه است، ارزیابی مردم از عملکرد آنان است. از این نظر آقای هاشمی یکی از شفاف‌ترین پرونده‌های سیاسی را دارد. این ویژگی هم نزد آقای هاشمی بود که قدرت انطباق‌پذیری با محیط را حفظ کرد و اجازه نداد که همچنان در حصار گذشته و سنت‌ها زندانی شود. او به‌شدت مخالف تحجر و رفتار ارتجاعی بود. تحلیل اثرات سیاسی ناشی از فقدان آقای هاشمی و نیز ارزیابی عملکرد او را باید به آینده سپرد.»

 

 

 

 

علی دهقان نیز در یادداشتی در روزنامه وقایع اتفاقیه نوشت: «او تمام شد. البته فقط ضربان حیاتی قلبش و زاویه نگاهش که چند وقتی می‌شد روی یک نقطه دور ایستاده بود؛ ایستاده بود شاید هاج و واج و به نمی‌دانم کجا، همان لبخند همیشگی‌اش را تزریق می‌کرد. دیروز غروب که خبر درگذشت هاشمی آمد، تنها تصویری که از او، در ذهن تو نقش می‌بست، همین مبهوتی نگاهش بود که چند سالی برایش تفسیرهای متعددی ارائه می‌دادند.

علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی، یاور انقلاب و رفیق دیرین رهبری درگذشت. این کوتاه‌ترین خبر و حتما یک خبر بسیار عجیب بود که می‌توانست در برزخ این روزهای ما، دستش را دراز کند و روی شانه شهر بگذارد. حتما بیراه نیست که بگوییم کسی باور نمی‌کرد هاشمی در انتظار یک پلک‌زدن و آرام‌گرفتن ناگهانی باشد. امتداد هاشمی و تصویری ذهنی که سالیان دراز، همراه فوج عظیمی از مردم شده بود، این خاصیت را برایش ماندگار کرده بود که حتما او هست یا می‌ماند تا سرنوشت خیلی از کش‌و‌قوس‌های سیاست به نقطه پایان برسد.

مرگ او، یکی از ناگهانی‌ترین مردن‌های تاریخ خواهد بود. آیندگان بی‌شک فراموش نخواهند کرد که در ۱۹ دی یک‌هزار و سیصد و نود و پنج، درست چند ساعت قبل از سالگرد پرواز امیر‌کبیر، هاشمی‌رفسنجانی چشمانش را بست تا آدم‌های زیادی در گوشه‌وکنار شهر این پرسش را جان بدهند که حالا بخشی از سیاست چگونه ساز‌و‌کارش را بدون «بهرمانی» تاریخ انقلاب، پیچ‌در‌پیچ بالا می‌برد.

جعفر گلابی در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «ارتحال آیت‌الله معتدل، فقدانی پر از خسارت» نوشت: «شاید اگر رهبر فقید انقلاب زنده بود در رثای مرگ شاگرد صادق خود مظلومیت او را بزرگ‌تر از مرگش غم‌انگیز می‌دانست، آنچنان که برای شهادت بهشتی گفت و واقعیت زندگی و آرمان‌های او را به تصویر کشید. روح بلند آیت‌الله هاشمی هم از دنیای فانی رفت و عاقبت بخیری عجیب و خیره‌کننده‌ای از خود به جای گذاشت. او که از یمین و یسار آماج حملات قرار گرفت و سال‌ها در مصدر کارهای بزرگ بود و در میانه معارک قرار داشت و گاهی فداکارانه عیوب دیگران را متوجه خود می‌کرد در آخرین همه‌پرسی‌ها آرای بالا از مردم گرفت و مهر عزتمندی بر انتهای دفتر زندگی خویش نهاد. روحش شاد و آرام باد.

روزنامه قانون نیز در تیتر یک خود با عنوان «هاشمی زنده است» با اشاره به جمله حضرت امام در رابطه با مرحوم هاشمی نوشت: «امیرکبیر خطابش می کردند، مردی را که آیت ا... بود و درسال های مختلف پس ازانقلاب ایران نقش های مهمی را بنا به موقعیت های خاص کشور بر عهده گرفت. از ریاست مجلس تا ریاست جمهوری و عضو شورای انقلاب، وی هیچ گاه خود را ازانقلابی که برای به ثمر رسیدن آن تلاش کرده بود جدا ندید. در سال های سخت پس از پایان جنگ بود که وی ردای ریاست جمهوری ایران را برتن کرد و در 8 سال دوران ریاست جمهوریش، برای آبادانی کشور تلاش کرد. تلاش هایی که آن دوران را تبدیل به دوران سازندگی کرد و مرد عرصه های سخت انقلاب و نظام را به لقب امیرکبیر دوران ملقب کرد. آیت ا... علی اکبرهاشمی رفسنجانی، مرد عرصه های سخت و یار دیرین و همیشگی امام(س)، عصر دیروز براثرحمله قلبی راهی بیمارستان شد و در نهایت، تلاش پزشکان اثربخش نبود تا آیت ا... هاشمی رفسنجانی در 19 دی ماه و یک روزپیش از شهادت امیرکبیر دار فانی را وداع گوید و بار دیگر خاطره امیرکبیر بزرگ ایران را در یادجمعی مردمان این سرزمین زنده کند.»