لاله افتخاری: حزب موتلفه همکاری گسترده‌ای با چین دارد/ زبان فارسی در چین گسترش پیدا کرده است/ می‌توانیم الگوی جهان باشیم
نماینده سابق مجلس و عضو حزب موتلفه گفت: چین یک کشور کوچک با یک پادشاه و ملکه نیست که بخواهد به این راحتی زیر میز بزند و همینطور آبروی خودش را هزینه کند و یا دیگری با یک تهدید چین را از چنین قرارداد مهمی منصرف کند ولی مسئله‌ای که هست اینجاست که تفاهم با چین برای ما الزام‌آور نیست و هر کجایی که نسبت به طرف مقابل احساس خطر شود، می‌توان از این مسیر بازگشت.
به گزارش دیده بان ایران؛ لاله افتخاری نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی درباره امضاء تفاهمنامه بین ایران و چین به نکاتی اشاره کرده است که مشروح این گفت وگو به شرح زیر است:
ابتدا تحلیلتان را پیرامون تفاهمنامه اخیر ایران و چین بفرمایید.
یک گام ارزشمندی که برداشته شد باید خیلی زودتر انجام می‌گرفت ولی به هر دلیلی این زمان در بخش مقدماتی به نتیجه رسید در حقیقت این اتفاق یک تفاهم‌نامه‌ای نیست که بگوییم برای ما الزام‌آور باشد بلکه نوعی سند چشم‌انداز است و نقشه راهی برای تعاملات بین دو کشور در عرصه‌های مختلف است.
این تفاهم تا چه حد در تغییر رفتار غرب نسبت به ایران تاثیر خواهد داشت؟
میزان اینکه چقدر این اتفاق می‌تواند تاثیر داشته باشد باید در بازخوردها سنجیده شود. وقتی نگاه می‌کنیم که ضدانقلاب وطن دوست شده است و بایدن نسبت به این توافق اظهار نگرانی می‌کند، رژیم صهیونیستی و... زمانیکه بازخورد این‌ها را می‌بینیم به این نتیجه می‌رسیم که توافق با چین در افزایش اقتدار ملی، منطقه‌ای و بین المللی ما بسیار تاثیرگذار است و در حقیقت می‌تواند در محاسبات سیاسی جهانی و اقتدار ببخشد به ما در میز مذاکراتی که در عرصه‌های مختلف ممکن است در مجامع بین المللی داشته باشیم. اما تحقق صحبت‌های مقام معظم رهبری این بود که چند سال قبل فرمودند که باید نگاه را به شرق بیاندازیم یعنی از ظرفیت‌های شرق و تفاهم‌های فرهنگی و پیشینه و جمعیت باید به آن‌ها توجه و روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کنیم.
چقدر می‌توان به چین اعتماد کرد و بنظر شما چین در صورت فشار از سوی آمریکا ممکن است تفاهم نامه‌های خود را با ایران لغو کند؟
چین یک کشور کوچک با یک پادشاه و ملکه نیست که بخواهد به این راحتی زیر میز بزند و همینطور آبروی خودش را هزینه کند و یا دیگری با یک تهدید چین را از چنین قرارداد مهمی منصرف کند ولی مسئله‌ای که هست اینجاست که تفاهم با چین برای ما الزام‌آور نیست و هر کجایی که نسبت به طرف مقابل احساس خطر شود، می‌توان از این مسیر بازگشت.
چرا در جامعه واکنش‌های منفی بسیاری نسبت به این تفاهم نامه ایجاد شد؟
یک سری از واکنش‌ها از سر ناآگاهی است زیرا مردم اطلاع دقیق نداشته و ندارند و تحت تاثیر فضای مجازی و اطلاعاتی که به آن‌ها می‌رسد قرار می‌گیرند. حتی کسانی‌که مقداری رده بالاتر از عموم جامعه دارند و مسئولیت یک تشکل سیاسی را دارند یا مسئولیت سیاسی دارند، حداقل تا زمانی درک درستی از این واقعه نداشتند و ممکن است موضع‌گیری منفی از سر ناآگاهی، نه غرض‌ورزی کرده باشند.
بخش دیگر کسانی هستند که با غرض‌ورزی و با خط گرفتن از رسانه‌های خارجی برخورد می‌کنند. در حقیقت تلاششان بر این است که با خارج منطبق باشند و یا منافعشان در این است یا قسم خورده دشمن هستند هر چند بخش قابل توجهی از جامعه نیز نسبت به این توافق استقبال کرده و این اتفاق را یک گام موفقی برای انقلاب ما دانستند. با توجه به اینکه بنده توفیق دارم و در موتلفه اسلامی هستم باید عرض کنم که موتلفه ارتباطات سیاسی و اقتصادی خوبی با چین دارند و ما عضو گروه دوستی پارلمانی نیز بوده‌ایم و بحث‌های خوب فرهنگی زیادی بین این دو کشور وجود داشت و بحث جاده ابریشم باعث ایجاد یک نوع دغدغه‌مندی و علاقه‌ای بین دو کشور ایجاد شود به جهت اینکه ارتباطات را دوباره برقرار کنند.
و اگر امروز از این زمینه‌ها استفاده نکنیم سودی به همراه ندارد. از اینکه می‌بینیم زبان فارسی در چین گسترش پیدا کرده و مسلمانان نیز در چین زندگی می‌کنند و فرهنگ شرقی مشترکی که بین ما هست می‌تواند در صورت برنامه ریزی صحیح به نتایج خوبی ختم شود. قرآن کریم نیز ما را به تعاملات بشر دوستانه دعوت می‌کند. انشالله بتوانیم در عرصه‌ی تعاملات اقتصادی، فناوری، سیاسی و.. در این زمینه برنامه‌ریزی خوبی با چین داشته باشیم.
عدم پذیرش اف.ای.تی.اف مسلما در این نوع روابط نیز گریبان‌گیر ایران خواهد شد، ایران چه راهکاری برای این مشکل خواهد داشت؟
این سوال را صاحب نظران این زمینه باید پاسخ دهند بنابراین من به خودم اجازه نمی‌دهم در این عرصه که تخصصم نیست وارد شوم. اما بحثی که وجود دارد این است که زمانیکه به اف.ای.تی.اف نپیوسته بودیم چه مشکلاتی داشتیم؟ مثل برجام، برخی چنان برجام را به زندگی مردم حتی آب خوردنشان گره زده بودند که مردم احساس می‌کردند اکسیژنشان هم به برجام وابسته است اما دیدیم دستاورد که هیچ بلکه دستاوردهای قبلی ما هم گرفته شد و از کجا معلوم اف.ای.تی.اف برجام دوم نباشد؟ مثل برخی از کنوانسیون‌های بین المللی که ما را اجبار می‌کنند اما خود آن کشورها متعهد به کنوانسیون ها نیستند.
درباره چین هم می‌بنییم که کشورهای دیگر با چین ارتباط دارند و نگرانی ندارند اما زمانیکه ما با چین در ارتباط قرار می‌گیریم احساس نگرانی می‌کنند. همیشه نباید دیگران بستری را فراهم کنند و ما ناچار به بازی در زمین آن‌ها باشیم. ما می‌توانیم بازی را تغییر دهیم و دیگران را به زمین خود بیاوریم.
ارتباط با چین تا حد امکان این را دارد که ایران از مشکلات فعلی خود عبور کند و آیا به تنهایی با اتحاد با شرق می‌توانیم به توسعه دست یابیم؟
ارتباط با شرق به تنهایی نیست ما با کشورهای مختلف در چارچوب مشخص و برد برد در تعامل هستیم. من فکر می‌کنم که در بحث اشتغال‌زایی، ارتقاء فناوری و استفاده از بازار چین برای فروش محصولاتمان ارتباط با چین موثر باشد.
ارتباط با چین و سیاست خارجی ایا در انتخابات ۱۴۰۰ تاثیرگذار خواهد بود؟
این اتفاق کار یک دولت نیست که دولت بخواهد آن را به اسم خودش تمام کند و کاری فراتر از دولت است، بنابراین می‌تواند در افزایش میزان مشارکت مردم تاثیرگذار باشد وقتی مردم می‌بیننند اقدامات خوبی در حال انجام است دلگرم می‌شوند و مشارکت حداکثری می‌تواند بر این توافق‌ها و موفقیت آن‌ها موثر باشد.
بنظر من اگر فرمایشات رهبری را پیگیری کنیم، مطالبات مردم را درک کنیم، می‌توانیم الگوی جهان باشیم.
منبع: مستقل
