توصیه یک روانشناس بالینی به زوجین، درباره کاهش اختلافات خانوادگی در دوران قرنطینه

به گزارش دیده بان ایران؛ هفته گذشته مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی بهزیستی کشور به رسانه خبر داد که: میزان تماس‌های زوجین مربوط به اختلافات خانوادگی در دوران قرنطینه و کرونا با صدای مشاور بهزیستی با شماره ۱۴۸۰ نشان می‌دهد آمارهای اختلافات بین زوجین، سه برابر افزایش یافته است. آماری که باعث نگرانی بسیاری از فعالان حوزه اجتماعی و روانشناسی قرار گرفته است.

دکتر مریم شاهرخی روانشناس بالینی و مدیر مرکز روانشناسی کرانه خرد در همین رابطه و طی یادداشتی که در اختیار بخش اجتماعی و سلامت سایت دیده بان ایران قرار داده است نوشت:

روزهای دشوار قرنطینه است و مشکلات شکل عوض کرده اند. دغدغه ها تغییر کرده و سطح نگرانی بالا رفته است. تغییر روال های معمول زندگی که با آنها خوگرفته ایم بخودی خود ،چالش برانگیز است، حتی اگر این تغییرات در ذات خوشایند و خواستنی باشند مانند تغییر شغل و بچه دار شدن. چه رسد به آنکه این تغییر بر اثر یک محدودیت ناخوشایند و تهدید کننده همانند یک بیماری فراگیر و ناشناخته باشد.

در این ایام که همنشینی مدام تمامی اعضای خانواده زیر ذره بین متخصصین قرار گرفته است، نظری به جنبه های مختلف این روزها خالی از لطف نیست:
-خانه نشینی در اولین وهله احتمالا منجر به تغییر در سطح درآمد خانوار شده است. مشاغل روزمزد با سرعت زیاد و مشاغل خدماتی با سرعت کمتر با کاهش درآمد روبرو بوده اند. با توجه به تاثیر مستقیم درآمد درکیفیت زندگی روزمره، بسیار بدیهی است که با کاهش درامد ، کیفیت زندگی روزمره نیز  رو به افول می نماید.

-پدیده ای چون یک بیماری ناشناخته در سطح جامعه روی داده که به مثابه یک دشمن نادیدنی و شبح مانند، معلوم نیست از کجا و چگونه حمله ور شده، نه دارویی دارد نه رفتار قابل پیش بینی. این ابهام و نا معلومی خود یک عامل ایجاد ترس و ناامنی روان است.

-مجاورت مداوم تمامی اعضای خانواده که احتمالا  هریک ضعف هایی در مهارتهای رفتاری دارند و حالا همراه با بالا رفتن سطح کلی اضطراب در جامعه، مضطرب تر نیز شده اند و احیانا ناخودآگاه  دنبال محملی برای تخلیه این ترسها و اضطرابها و احساسهای بد هستند، می تواند به راحتی باعث ایجاد تنش و درگیری گردد.

با توجه به شریط فوق، آنچه میتوان توصیه کرد ، استفاده از این فرصت خانه نشینی برای بالابردن سواد رابطه و مهارتهای رفتاری از طریق راههای در دسترس همچون مطالعه، آموزشهای غیر حضوری و فعالیتهای فرهنگی مجازی است، تا این روزها نیز همچون سایر روزهای تلخ و شیرین گذر نمایند و تجربه ای در خور برایمان باقی بگذارند.