با نشانه‌هایی که مى‌گوید فرزندتان به اوتیسم مبتلا شده است آشنا شوید +عوامل موثر در ابتلا
لیلا شقاقی روانشناس بالینی کودک و نوجوان درباره بیماری اوتیسم : اختلال در خود ماندگی یا اوتیسم یکی از اختلالات پنج‌گانه نافذ رشد است که در پنج گروه (اختلالات فروپاشنده دوران کودکی، درماندگی، رد، اسپرگر و اختلالات نافذ رشد نامعین دسته بندی می‌شود. وی ادامه داد: این بیماری رشد گستره مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی، زبانی و رفتاری فرد را مختل می‌کند و به‌طور معمول علائم آن پیش از سه سالگی در کودک دیده شده و عملکرد آموزشی او را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی دیده بان ایران ؛ درباره بیماری اوتیسم اظهار کرد: اختلال در خود ماندگی یا اوتیسم یکی از اختلالات پنج‌گانه نافذ رشد است که در پنج گروه (اختلالات فروپاشنده دوران کودکی، درماندگی، رد، اسپرگر و اختلالات نافذ رشد نامعین دسته بندی می‌شود.
وی ادامه داد: این بیماری رشد گستره مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی، زبانی و رفتاری فرد را مختل می‌کند و به‌طور معمول علائم آن پیش از سه سالگی در کودک دیده شده و عملکرد آموزشی او را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
نشانه‌های اوتیسم در کودکان
وی درباره علائم اوتیسم گفت: به طور کلی نشانه‌های اوتیسم در کودکان مبتلا شامل سه گروه رشد اجتماعی، زبان و ارتباط و تفکر و تخیل است که در هر کودکی با شدت و درجه‌های متفاوت بروز می‌کند.
شقاقی درباره شیوع بیماری گفت: شیوع اوتیسم در چند سال گذشته آماری متفاوت داشته است و از هر ۱۰ هزار کودک هشت کودک به اوتیسم مبتلا می‌شوند، از لحاظ توزیع جنسیت هم پسران بیش از دختر‌ها با این اختلال مواجه می‌شوند و دختر‌ها بیشتر مبتلا به اختلال رد می‌شوند.
روانشناس بالینی کودک درباره عوامل این نوع بیماری افزود: این بیماری در بیشتر موارد پایه ژنتیکی دارند و چهار الی پنج ژن در آن دخالت دارند، اما عواملی دیگر مانند زیستی و ایمنی شناختی و ناسازگاری‌های ایمنی بین جنین و مادر، محیط و خانواده و بیوشیمی هم می‌تواند در بروز این اختلال تاثیر داشته باشند.
وی ادامه داد: بچه‌های اوتیسم از لحاظ ظاهری نشانه‌‌ایی خاص از خود نشان نمی‌دهند و تنها زمانی‌که که با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم، متوجه می‌شویم که نوع ارتباط و واکنش‌هایی که از خود نشان می‌دهند، متفاوت است. این بچه ها چندان دلبستگی به خانواده و مسائل اطراف خود نشان نمی‌دهند، اغلب نمی‌توانند ارتباط چشمی برقرار کنند، همچنین نمی‌توانند بین والدین و دیگران تفکیک قائل شوند، در حالی که به طور معمول کودکان پیش غریبه‌ها احساس راحتی ندارند. مبتلایان به اوتیسم در بیشتر موارد نمی‌توانند حالت‌های روانی یا احساساتی و هیجانات اطرافیان خود را حس و درک کرده و با کسی دوست شوند.
شقاقی در ادامه افزود: رفتار‌های قالبی هم یکی از علائم این نوع بیماری است. تمام بازی ها و کنجکاوی‌هایی که یک کودک نرمال انجام می‌دهد، در این بچه‌ها بسیار کم دیده می‌شود. مبتلایان به اوتیسم در انجام کار‌ها هیچ تنوع و خلاقیتی ایجاد نمی‌کنند و دائم حرکت‌های تکراری انجام می‌دهند. این بچه‌ها در برابر تغییرات مقاوم نیستند و علاقه‌ای به تغییر لباس، محل زندگی، رختخواب نخواهند داشت. از لحاظ خلق و خو و عاطفه هم خیلی بی ثبات هستند. ممکن است به یکباره گریه‌ها و خنده‌های عجیب و بی دلیلی از خود نشان می‌دهند که کنترل آن بسیار سخت است. در برابر محرک‌ها هم واکنش کمی نشان می‌دهند همانند صدا و احساس درد. ممکن است حالات پیش فعالی یا بی تحرکی از خود نشان دهند در حالی که پر تحرکی در ان‌ها شایع‌تر است. مشکلات تغذیه‌ای و شب ادراری وعفونت دستگاه تنفسی و گوارشی (باد گلوو یبوست) و حرکت‌های ارام روده و حالت‌های تب و تشنج هم ممکن در آن‌ها ایجاد شود.
