به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی دیده بان ایران ، مجله تصویری سلاح نوشت ؛ ناوشکن های تیپ 45 که به کلاس D نیز معروف هستند، در کلاسی متشکل از 6 ناوشکن موشک انداز به ویژه موشک های هدایت شونده عضویت دارند که به طور ویژه برای نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا ساخته شده است. جالب است بدانید که این کلاس در ابتدا به شرکت در ماموریت های پدافند هوایی اختصاص داشت. ناوشکن های نام برده برای نخستین بار توسط بی ای ئی سیستمز؛ شرکت صنایع دفاعی و هوافضای بریتانیا طراحی و تولید شدند. اولین کشتی فعال در کلاس D (درینگ) که HMS درینگ نام دارد، در تاریخ یکم فوریه سال 2006 راه اندازی شد و در بیست و سوم ژوئیه سال 2009 نیز خدمت نظامی خود را آغاز کرد.

ناوشکن های تیپ 45 با هدف استفاده به جای ناوشکن های تیپ 42 وارد عرصه رقابت نظامی شدند. لازم به ذکر است که ناوشکن های تیپ 42 در جریان جنگ فالکلند خدمت کرده و آخرین سری از آنها نیز در سال 2013 کنار گذشته شد. اما دلیل این جایگزینی چه بوده است؟ طی حمله ای شدید، تنها یک عدد ناوشکن تیپ 45 می تواند عملیات ردیابی و نابودسازی تعداد بیشتری از اهداف دشمن را در مقایسه با پنج ناوشکن تیپ 42 که همزمان با یکدیگر عمل می کنند، انجام دهد. پس از راه اندازی کلاس درینگ در یکم فوریه سال 2006، بررسی های تخصصی حاکی از آن بود که ناوشکن های مذکور تبدیل به تواناترین ناوشکن های مورد استفاده توسط نیروی دریایی سلطنتی و همچنین بهترین کشتی های دفاع هوایی جهان خواهند شد. با این وجود کاهش در حجم تولید از 12 به 8 و در نهایت تایید قطعی تنها 6 ناوشکن (سال 2008)، بسیار بحث برانگیز بود. تناقض بعدی مربوط به زمانی بود که ناکارآمدی توربین های گازی WR-21 (حاصل همکاری مشترک رولز- رویس و نورثروپ گرومن) در آب و هوای گرم مناطقی مانند خلیج فارس به اثبات رسید. در واقع مشخص شد که این کلاس از ناوشکن های بریتانیایی بر اساس انتظارات اولیه ساخت خود عمل نکرده و توانایی برآورده سازی کامل برنامه ریزی های انجام شده را نخواهند داشت. برای رفع همه جانبه این مشکل، پروژه ای دو ساله از 2019 الی 2021 برای شش ناوشکن کلاس درینگ در نظر گرفته شد.

طراحی و توسعه

انگلستان در ابتدا تصمیم داشت که با همکاری هفت کشور دیگر عضو ناتو، اقدام به طراحی نسل جدیدی از ناوشکن های موشک انداز (هدایت شونده) تحت عنوان پروژه NFR-90 کند. اما این پروژه به دلیل انتظارات متفاوت کشورهای شرکت کننده، با شکست مواجه شد. در ادامه انگلستان همکاری خود را با فرانسه و ایتالیا آغاز کرد که این بار نیز به علت الزامات ملی مختلف، مشاجره در مورد نحوه تخصیص سهام ها و همچنین تاخیر های مکرر، کشور مذکور در تاریخ 26 آوریل سال 1999 جدایی خود را از همکاری سه جانبه اعلام کرد و پروژه ملی خود را رقم زد. پروژه تیپ 45 بارهای بار به علت افزایش هزینه ها و تاخیر در هماهنگ سازی برنامه ها مورد انتقاد قرار گرفت. برای مثال شش کشتی این کلاس با هزینه تولید 6.46 میلیارد پوندی، منجر به افزایش 1.5 میلیارد پوند (29 درصد) در بودجه اصلی شدند.

اولین ناوشکن در سال 2010 خدمت نظامی خود را آغاز کرد. این در حالی است که طبق زمان بندی ها، سال 2007 برای شروع فعالیت نخستین ناوشکن تیپ 45 مقرر شده بود. تا انتهای سال 2010، تمام شش ناوشکن تیپ 45 ساخته و مورد استفاده قرار گرفتند. بدین ترتیب تا سال 2012، همه ناوشکن ها از لحاظ ساختاری تکمیل بوده و خطوط تولید بسته شدند. دانکن؛ آخرین ناوشکن از سری تیپ 45 است که در سال 2014 پس از اتمام تست های مختلف آماده خدمت نظامی شد.

تیپ 45 به طور قابل توجهی از تیپ 42 بزرگتر بوده و همچنین مجهز به سیستم نیروی محرکه الکتریکی پیشرفته و خلاقانه است. دو توربین گازی رولز- رویس WR-21 و دو ژنراتور دیزلی وارتسیلا 12V200، توان الکتریکی 4،160 ولت را به سیستم ولتاژ بالای ناوشکن ارائه می دهند. منبع تغذیه تجهیزات تسلیحاتی نیز از طریق مبدل های مرتبط با منابع ولتاژ بالا 440 ولت و 115 ولت، تامین می شوند.

انواع ناوشکن های تیپ 45 (6 ناوشکن تولید شده نهایی)

– درینگ: راه اندازی در تاریخ 1 فوریه سال 2006، وضعیت کنونی فعال

– داونتلس: راه اندازی در تاریخ 23 ژانویه سال 2007، وضعیت کنونی فعال

– دایموند: راه اندازی در تاریخ 27 نوامبر سال 2007، وضعیت کنونی فعال

– دراگون: راه اندازی در تاریخ 17 نوامبر سال 2008، وضعیت کنونی فعال

– دفندر: راه اندازی در تاریخ 21 اکتبر سال 2009، وضعیت کنونی فعال

– دانکن: راه اندازی در تاریخ 11 اکتبر سال 2010، وضعیت کنونی فعال

مشخصات ناوشکن های تیپ 45

– عنوان: ناوشکن تیپ 45

– کمپانی سازنده: بی ای ئی سیستمز

– اپراتورها: نیروی دریایی سلطنتی

– جانشینی مناسب برای: تیپ 42

– تعداد برنامه ریزی شده: 6

– تعداد تکمیل شده: 6

– تعداد فعال: 6

– نوع: ناوشکن موشک انداز (هدایت شونده)

– جا به جایی: 8،700 الی 9،400 تن

– طول: 152.4 متر

– سیستم تامین نیروی محرکه: دو توربین گازی رولز- رویس WR-21 و دو ژنراتور دیزلی وارتسیلا 12V200

– سرعت: 59 کیلومتر بر ساعت

– برد: 13،000 کیلومتر

– سیستم های راداری: رادار تایپ 1045

– تسلیحات: موشک های ضدهوایی Aster 15 و Aster 30، موشک های ضد کشتی هارپون، سلاح 4.5 اینچی مارک 8، سامانه دفاع نزدیک دریایی فالانکس، 2 مسلسل مینی گان، تیربار چند منظوره کالیبر 7.62 میلی متری اف ان- ام آژ