اومبرتو اکو

به گزارش سایت دیده بان کتاب؛ اومبرتو اکو برای اهل کتاب در ایران نویسنده شناخته شده‌ایست. این شناخته‌شدگی البته شایسته اکوست. اگر بنده قصد داشتم 10 رمان برتر قرن بیستم را به شما معرفی کنم، قطعا رمان نام گل سرخ یا آنک نام گل در میان آن‌ها بود. در میان آثاری همچون «ارباب حلقه‌ها» و «خوشه‌های خشم»!

خب اکو در کنار داستان‌نویسی یک نشانه‌شناس، فیلسوف و البته تاریخ‌دان قرون وسطی هم بود. یک خواننده عادی نیز می‌تواند ردپای تمام این تخصص‌ها را در آثار او از جمله آنک نام گل و گورستان پراگ ببیند. اما طبیعی است که او آثاری در حوزه‌های دیگر نیز داشته باشد. در واقع تمام آثار او را می‌توان در دو دسته آثار داستانی و آثار فلسفی جای داد. اما کتاب «سرگذشت جامعه سیال» داستان دیگری دارد. به نظر بنده این کتاب در هیچیک از این دو دسته‌بندی جایی ندارد. این کتاب را هانیه رجبی و مهدی موسوی ترجمه کرده‌اند. البته شاید کسان دیگری نیز آن را ترجمه کرده باشند که بنده از آن بی اطلاعم.

اما در مورد خود کتاب باید عرض کنم که این کتاب مجموعه‌ای مقالات از اکوست که در روزنامه‌های مختلف ایتالیایی چاپ شده است. در دیباچه کتاب اکو می‌گوید:

در سال 1985 ابتدا به صورت هفتگی و بعد به صورت یک هفته در میان، در مجله هفتگی ایتالیایی «لسپرسو» شروع به نوشتن ستونی به نام «قوطی کبریت مینروا» کردم. عنوان آن به قوطی کبریت‌های قدیمی اشاره داشت که با دو تکه فضای سفید در داخلش که جان می‌دادند برای یادداشت‌های کوتاه. قصد داشتم مقاله‌هایم، یادداشت‌های کوتاهی باشند از آنچه به ذهنم خطور می‌کردند.

این توصیف از کتاب دقیقا همان چیزی است که انتظار شما را می‌کشد. اکو در این مقالات هر آنچه را که به ذهنش می‌رسد می‌نویسد. برای مثال او در ابتدای یکی از مقالات از راه‌اندازی سرویس جدیدی در پست ایتالیا می‌نویسد که می‌تواند با دریافت ایمیل آن را به صورت چاپی برای مخاطب ارسال کند و بعد می‌رود به سراغ انتخابات آمریکا و اینکه دادگاه عالی با چند رای بیشتر بوش را برنده ایالت فلوریدا و کل انتخابات معرفی کرده است. در نهایت هم گریزی می‌زند به داستانی تخیلی از آیزاک آسیموف که در آن یک هوش مصنوعی برنده انتخابات در آمریکا را معرفی می‌کند.