ناگفته هایی درباره کلیسای ایاصوفیه و آثار تاریخی آن+تصاویر

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ تقریبا ۴۰ درصد از مردم ترکیه مسلمان هستند، برای همین مسجدهای زیادی در این کشور می باشد. مسجد ایاصوفیه را می توان سمبل شهر استانبول دانست، کمتر فردی را می توان پیدا کرد که به استانبول سفر کند ولی از این مسجد زیبا بازدید نکند. کلیسا ایاصوفیه از بزرگ ترین و زیبا ترین مساجد تاریخی ترکیه به حساب می آیند.

تاریخچه کلیسای ایاصوفیه

کلیسای اول

در مکان فعلی ایاصوفیا نخست کلیسایی وجود داشت که اکنون اثری از آن به جای نمانده‌است. کلیسای اول که به نام کلیسای بزرگ شناخته می‌شد در زمان امپراتوری کنستانتین دوم و به روایتی کنستانتین کبیر، در کنار محلی که قصر شاهنشاهی در یک سو و در سوی دیگرش کلیسای کوچکی به نام حاجی آیرین وجود داشت، ساخته شد. این کلیسای کوچک در طول مدت احداث کلیسای بزرگ محل عبادت مسیحیان بود تا این که ساختمان کلیسای بزرگ به پایان رسید و مورد استفاده قرار گرفت. 

کلیسای دوم

بعد از وقوع درگیری عمیق میان ملکه آلیا اودوکسیا همسر آرکادیوس و اسقف قسطنطنیه، یوحنا خریسوستوروس، اسقف در ۲۰ ژوئن ۴۰۴ به تبعید محکوم شد. این کار سبب ایجاد شورشی بزرگ شد که در طول آن کلیسای اول به طور کامل سوزانده شد. بعد از آن تئودئوس دوم فرمان ساخت کلیسای دوم را داد. این کلیسا در ۱۰ اکتبر ۴۱۵ میلادی افتتاح شد. در اول ژانویه ۵۳۲ بار دیگر شورشی بزرگ در استانبول میان افراد شهر آغاز گردید. دو گروه بزرگ در شهر که به گروه‌های سبز و آبی معروف بودند بین دو گروه خود اعلام صلح کرده و توجه خود را به سوی حکومت و به هم زدن ثبات آن معطوف کردند. این دو گروه زندانیان را آزاد کردند.

بعد آن‌ها شروع به آتش زدن اماکن و بناها کردند گویی این شهر، شهر آن‌ها نبوده و سرزمین بیگانه‌ای را تصرف کرده باشند. 

بعضی از سنگ‌های مرمر کلیسای دوم در طول مدت آتش‌سوزی و خرابی کلیسا از بین نرفته و هنوز نیز وجود دارند و از ان جمله مجسمه دوازده بره نماد دوازده حواری اکنون در حیاط موزه ایاصوفیه به نمایش گذارده شده‌اند. خاکبرداری جهت کشف آثار دیگر باقی‌مانده از کلیسای دوم به علت صدمات احتمالی به ساختمان کنونی پس از ۱۹۳۵ دیگر انجام نشد.

کلیسای سوم (ساختمان فعلی ایاصوفیه)

در ۲۳ فوریه سال ۵۳۲ میلادی، فقط چند روز بعد از نابودی کلیسای دوم، ژوستینین یکم تصمیم به ساخت کلیسای سوم که بزرگتر و با عظمت تر بود گرفت. ژوستینین یکم، فیزیکدان معروف ایسیدور میلتوس و ریاضیدان معروف آن زمان آنتمیوس ترالس را برای نقشه‌کشی و رهبری بنای کلیسای سوم انتخاب کرد. هرچند آنتمیوس در سال اول ساخت درگذشت.

برای ساخت ایا صوفیا یا کلیسای سوم، ژوستینین فرمان وارد کردن بهترین مصالح از سراسر امپراتوری را داد. این شامل ستون‌های Hellenistic از معبد آرتمیس، سنگ‌های بسیار بزرگ از مناطق دورافتاده، سنگ آذرین (Porplyry) از مصر، مرمرهای سبز از تسالی، سنگ‌های سیاه از منطقه بسفر و سنگ‌های زرد از سوریه می‌باشد.

برای ساخت کلیسای سوم بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در طول ساخت کار می‌کردند. حتی از همان ابتدا نیز، دانشمندان این را به عنوان بزرگترین پروژه مهندسی زمان خود که نشان دهنده خلاقیت و توانائی‌های خیلی بالای متخصصین و معمارانی آن دوره بود تشخیص دادند. به نظر می‌رسد معماران جهت پوشش دادن فضای بسیار بزرگ روی ساختمان از تئوری هرون اسکندرانی برای ساختن گنبد استفاده کرده باشند.

فرمانروا به همراه اسقف اوتیخیوس در ۲۷ دسامبر ۵۳۷ کلیسا را در مراسمی با شکوه افتتاح کردند. لازم است ذکر شود که قسمت بزرگی از موزائیک کاری داخل کلیسا هم در زمان حکومت امپراتور ژوستین دوم انجام شد که میان سال‌های ۵۷۸ – ۵۶۵ میلادی بود.

زلزله‌های مهلکی در ماه اوت ۵۵۳ و دیگری در دسامبر ۵۵۷ سبب به وجود امدن ترک‌های بزرگی در سقف گنبد اصلی و نیمه گنبد بخش شرقی ساختمان شد و در نهایت گنبد اصلی در زمین لرزه ۷ می ۵۵۸ کاملاً فرو ریخت که ریزش آن همین طور سبب نابودی محراب شد.

امپراتور فوراً فرمان بازسازی دوباره گنبد داد. این بار از مواد سبکتری استفاده کرد و همین طور گنبد را به اندازه ۲۵/۶ متر (در حدود ۵/۲۰ متر) بالاتر برد که این ساخت هنوز باقی‌مانده و برای همین ارتفاع گنبد ۶/۵۵ متر در حال حاضر است. ایا صوفیا از آن به بعد محل پرستش ارتدوکس‌های قسطنطنیه و همین طور مکان برگزاری مراسم امپراتوری مانند تاجگذاری‌ها شد.

در سال ۷۲۶ لئون سوم دستوراتی برای غیرقانونی بودن ستایش و نیایش تصاویر صادر کرد و فرمان داد که ارتش او همه شمایل‌های مذهبی را نابود کند. در این زمان همه تصاویر و مجسمه‌های موجود در کلیسا ایا صوفیا نابود یا به محل دیگری منتقل شدند. این موضوع تا پایان دوران شمایل شکنی، به جز دوران کوتاه حکومت ملکه ایرن ادامه داشت.

در زمان حکومت امپراتور تئوفیلوس میان سال‌های ۸۲۹ تا ۸۴۲ که شدیداً تحت تأثیر هنرهای اسلامی بود، دستور نصب در نقره‌ای با نماد حک شده خود بر آن را در ورودی جنوبی کلیسا صادر نمود. در سال ۸۵۹ بار دیگر کلیسا در نتیجه آتش‌سوزی بزرگی دچار خسارت شد و سپس در ژانویه ۸۶۹ زمین لرزه دیگری باعث سقوط نیمه گنبد موجود در ایا صوفیا شد. امپراتور باسیلیوس یکم هم فرمان بازسازی دوباره آن را داد.

بعد از زمین لرزه بزرگ ۲۵ اکتبر ۹۸۹ که این بار سبب فروریختن گنبد بزرگ ایا صوفیا شد، باسیلیوس دوم ایا صوفیا را در طول شش سال ترمیم کامل کرد و کلیسا بار دیگر در ۱۳ می ۹۹۴ افتتاح شد.

بعد از تسخیر قسطنطنیه در پایان جنگ صلیبی چهارم، ایا صوفیا مورد تجاوز و بی حرمتی مسیحیان لاتین قرار گرفت، بسیاری از یادگارهای باستانی و آثار مقدس مانند سنگ قبر عیسی مسیح، تصویر شیردهی مریم عذرا، کفن عیسی مسیح، کالبد بعضی از بزرگان مسیحی دفن شده در ایا صوفیا دزدیده شده و به کلیساهای غرب فرستاده شدند. این آثار هنوز هم در بعضی موزه‌های غرب نگهداری می‌شوند. در طول تصرف قسطنطنیه توسط لاتین‌ها بین سال‌های ۱۲۰۴ تا ۱۲۶۱ ایا صوفیا تبدیل به کلیسای کاتولیک‌های رم شد.

در سال ۱۳۱۷ امپراتور آندرونیکوس دوم دستور ساختن ۴ مجرای جدید در سمت شرقی و شمالی کلیسا را داد. بعد از بروز ترک‌های جدید بخاطر زلزله اکتبر ۱۳۴۴، بعضی از قسمت‌های کلیسا در ۱۹ می۱۳۴۶ فرو ریختند. بعد از آن تا سال ۱۳۵۴ کلیسا بسته باقی‌ماند تا این که معماران اهل آستراس و پرالتا مرمت آن را آغاز کردند.

تبدیل شدن به مسجد

در آن سال 1453 امپراتوری بیزانس با سقوط قسطنطنیه به وسیله ی سربازان محمد دوم، سلطان امپراتوری عثمانی، تمام شد. در سال 1453 ایا صوفیه رو به خرابی رفته بود. با این وجود، این کلیسا ی جامع تاثیر عمیقی بر فرمانرواهای عثمان گذاشت و آن ها تصمیم به تبدیل آن به مسجد گرفتند.

در پایان، بیرون کلیسا چهار مناره قرار داده شد که این چهار مناره ی نازک مداد مانند بیشتر از 60 متر ارتفاع دارند و از جمله ی بلندترین مناره های ساخته شده هستند.

تمثال های مذهبی ایاصوفیه

در داخل بنا هم تغییراتی انجام گرفت. بعد از پیروزی عثمانیان، به جز Theotokos (تصویر مریم باکره و مسیح خردسال) موزاییک ها زیر رنگ آمیزی زرد پنهان شدند. همین طور، مونوگرام چهار خلیفه روی ستون های اطراف برآمدگی شرقی کلیسا و ورودی سالن اصلی قرار داده شدند.

سبک ایا صوفیه، به خصوص گنبد آن، روی معماری عثمانی اثر گذاشت که این تاثیر بیشتر از همه در توسعه ی مسجد سلطان احمد، ساخته شده در قرن 17 در استانبول، دیده می شود.

موزه ی حال حاضر

در سال 1934 دولت ترکیه ایا صوفیه را سکولاریته و به موزه تبدیل کرد. مجلس وزرای ترکیه اعلام کرد که تبدیل مسجد ایا صوفیه به موزه، به علت اهمیت تاریخی این ساخت که اثری هنری با معماری بی مانند است، همه جهان شرق را خشنود خواهد کرد و سبب می شود انسان به سطح جدیدی از دانش دست پیدا کند.

تعمیر، بازسازی و پژوهش در مورد این بنا تا به امروز ادامه دارد و ایا صوفیه از جاذبه های توریستی مهم در استانبول محسوب می شود. این مکان هم در گذشته و هم امروزه، قسمتی از تار و پود فرهنگی این شهر بوده است.

این اثر از ده ها کشور و شهر آنتیک اثر دارد و تاریخ تصویری بیش از 15 قرن است و از هر دوره مثلا جنگ های صلیبی یا ترکی اسلامی نشانه هایی دارد و در آن فرهنگ اسلامی و مسیحی در هم آمیخته و با گنبد شاهکار آن بیننده را غرق در نور و آرامش می کند و هنوز که هنوز است در مورد اسرار آن کتاب ها نوشته می شود

قسمت های قابل توجه در ایاصوفیه

جایگاه مخصوص همسر امپراتور

لژ خاص ملکه در مرکز محوطه ی طبقه ی بالا یا همان گالری، قرار گرفته است. ملکه و بانوان درباری از این لژ نظاره گر مراسم طبقه ی پایین بودند. یک سنگ سبز مدور مکانی که جایگاه ملکه در آن قرار گرفته بود را نشان می دهد.

کوزه های تطهیر

دو کوزه ی تطهیر بسیار بزرگ در زمان سلطنت سلطان مراد سوم از پرگامون به مسجد ایاصوفیه آورده شدند. این کوزه ها که مربوط به دوره ی تاریخی یونان باستان هستند، از بلوک های مرمر یکپارچه تراشیده شده اند.

در مرمری

در مرمری داخل ایا صوفیه در جنوب طبقه ی بالا یا همان گالری قرار گرفته است. این در به وسیله شرکت کنندگان در مناظره های مذهبی مورد استفاده قرار می گرفت. این افراد از این در به اتاق جلسات رفت و آمد می کردند.

ستون آرزو

در شمال غربی ساختمان ستونی قرار دارد که در میان آن سوراخی با ورقه های برنزی پوشیده شده است. این ستون نام های گوناگونی مثل ستون خیس، ستون آرزو، ستون تعریق و ستون گریان دارد. گفته می شود که در صورت لمس کردن، ستون مرطوب می شود و قدرت های ماوراء طبیعه دارد. طبق افسانه ستون، از هنگامی که گرگوریِ معجزه گر در سال 1200 نزدیک آن آمد، مرطوب است. اعتقاد بر این است که لمس کردن ستون سبب مداوای بیماران می شود.

درهای ایاصوفیه

در مسجد ایاصوفیه استانبول درهای ورودی گوناگونی وجود دارد:

در مرمین

این در، سمت جنوبی مسجد که خاص مراسمات تشریفاتی بود، قرار دارد. روی آن نقش های مختلفی دیده می شود. یکی از لنگه های آن نشان دهنده بهشت و دیگری نشان دهنده جهنم است.

باب همایون

بزرگترین در مسجد است، که برای وارد شدن امپراتور و همراهانشان مورد استفاده قرار می گرفته و ۷ متر طول دارد. در ساخت آن از چوب بلوط و برنز استفاده شده است.

درون موزه مسجد ایاصوفیه تعداد بسیاری نقاشی های دیواری با مضمون مذهبی وجود دارد که نشانگر هنر دوران بیزانس و تاریخ دیرینه این ساخت است. بیشتر این نقاشی های مذهبی که با موزاییک کاری همراه است درباره عیسی مسیح، حواریون و اعتقادات مسیحیت می باشد و از زیبایی و جذابیت مخصوصی برخوردارند. بعضی از این نقاشی ها زمانی که کلیسا به مسجد تبدیل شد از بین رفتند اما بعضی هنوز باقی ماندند و زمانی که مسجد به موزه تبدیل شد مجددا پیدا شدند. 

موزاییک سونو: این موزاییک که در سالن جنوبی ایاصوفیه قرار گرفته است، نشانگر تصویر مریم مقدس و حضرت مسیح می باشد. قدمت این موزاییک در حدود 1100 سال تخمین زده می شود، همین طور این را بدانید که موزاییک سونو در طول بازسازی قرن 19 میلادی، کشف شده است.

موزاییک مسیح: معروف ترین موزاییک موجود در ایاصوفیه را می توان موزاییک مسیح دانست، بر روی این موزاییک تصویری اندوهگین از مسیح و لئوی ششم دیده می شود. در این تصویر مسیح دستان خود را بالا برده و در دست چپ او کتاب انجیل قرار گرفته است، این نوع تصاویر مسیح در هنر بیزانس به عنوان "پانکراتور" شناخته می شود.

موزاییک محراب: در بین گنبد موجود در محراب ایاصوفیه تصویری دیگر از مریم مقدس و مسیح دیده می شود که در ارتفاع 50 متری قرار گرفته است. تاریخچه این موزاییک مربوط به قرن 9 میلادی است.

موزاییک دو فرشته: بر روی قسمت راست و چپ محراب، تصویر دو فرشته میکائیل و جبرئیل دیده می شود، این موزاییک مربوط به قرن 9 میلادی می باشد، که امروزه فقط قسمتی از آن به جا مانده است.

موزاییک ترکیب دسیسی: بر روی این موزاییک تصویر حضرت مسیح، حضرت یحیی و همین طور مریم مقدس دیده می شود. تاریخچه نقاشی موجود بر روی این موزاییک از قرن 13 میلادی می باشد.

موزاییک اسقف: تصاویر اسقف های اعظم در دوران گوناگون بر روی سقف ورودی غربی ایاصوفیه وجود دارد. قدمت این نقاشی ها به قرن 9 و 10 بر می گردد، امروزه قسمت های زیادی از نقاشی های اسقف از بین رفته است.

موزاییک زوئه: بر روی این موزاییک نقاشی کنستانتین نهم و زوئه و مسیح دیده می شود، این نقاشی نیز به سبک پانکراتور می باشد.

موزاییک کمننوس: بر روی این موزاییک تصویر مریم مقدس و مسیح در بین اشرافیان روم شرقی دیده می شود. از علل اصلی وجود این موزاییک در ایاصوفیه را می توان کمک مالی ژان دوم برای ترمیم ایاصوفیه دانست.

موزایک امضا: در ورودی اصلی ایاصوفیه موزاییکی طلایی رنگ وجود دارد که در حقیقت امضاء و مهر سلطان عبدالمجید می باشد، این فرد فرمان ترمیم ایاصوفیه را در قرن 19 میلادی صادر نموده است.