چرایی بی اعتمادی جامعه به پیام رسان های داخلی

دیده بان ایران: عباس احمدی (فعال رسانه ایی) مدیر پیام‌رسان آی‌گپ در پاسخ به اینکه امتیاز مثبت پیام‌رسان‌های داخلی برای جلب مخاطب چیست، گفت: تماس صوتی می‌تواند یک گزینه باشد. گزینه دیگر همان تعرفه یک‌سوم است، بدین‌ترتیب اگر شما در پیام‌رسان داخلی سه گیگابایت استفاده کنید، مساوی با یک گیگابایت خارجی است که از نظر اقتصادی به مردم ایران خیلی کمک می‌کند. بحث دیگر که همه کسانی که تجارت‌شان را روی تلگرام انجام می‌دهند باید به آن فکر کنند این است که اگر به یک پیام‌رسان داخلی شیفت کنند، اطمینان خاطر بیشتری دارند و از تحریم سرویس توسط همان شرکت و یا فیلتر آن از داخل نگرانی ندارند.

 

اما نکته مهم این است که، دو مزیت از ویژگی های مثبت پیام رسان های داخلی که از طرف مدیر آی گپ مطرح شده اصولا نه به دلیل توانایی این پیام رسان ها که به دلیل اعمال محدودیت پیام رسان های خارجی در داخل است. مسأله تماس صوتی و یا ترس فیلتر شدن داخلی یا خارجی پیام رسان های خارجی محدودیت هایی است که در داخل ایجاد شده و باید ببینیم در صورتی که پیام صوتی خارجی ها فعال شود یا بحث فیلترینگشان که تقریبا به طور کامل از داخل اتفاق می افتد را مرتفع کنیم آیا باز هم توان رقابت را با خارجی ها دارند!!؟؟

 

حقیقتا خیر، فکر میکنم اگر قرار باشد چنین مسیری طی شود به نوعی همان دور باطل صنعت خودروسازی است و حمایت های کورکورانه حاکمیت به نام امنیت ملی و حفظ نظام که از این صنعت انجام میدهد.

 

 البته باید توجه داشت، هنوز برای جامعه نامشخص است که حقیقت چنین حمایت هایی که به نام حفظ نظام از صنایعی همچون خودروسازی که جان و مال ایرانیان را به مخاطره می اندازند انجام میگیرد چیست!!؟؟ زیرا برای یک شهروند اولویت حفظ جان و اموال ایشان است و زمانی که این دو به خطر می افتد اصولا به لفاظی های حاکمیت درباره حفظ نظام و امنیت ملی با دیده تردید نگاه خواهد کرد.

 

حال باید از مدیران پیام رسان های داخلی و مردم و به طور خاص از مسئولین کشور سؤال کرد که چرا پیام رسانی همچون تلگرام موفق شده است بدون هیچگونه وابستگی به دولت کشوری خاص تا این حد رشد کرده و خود را ارتقاء دهد؟؟

 

یقینا علت آن هم، همین تعریف قابل درک از مفهوم آزادی در خارج از کشور است. تعریفی که در داخل وجود ندارد!!، یعنی در داخل اصولا تفکر مسئولین بخصوص امنیتی ها با آزادی آنچنان بیگانه است که به هر شکل که میخواهند خود را در ظاهر مردمی نشان داده و ابزارهای آزادی اجتماعی را نیز فراهم کنند. اصولا ناتوان شده و با ایجاد انواع محدودیت ها باعث عدم توسعه پیام رسان های داخلی میشوند. در حالی که اگر همین پیام رسان ها بروند و در خارج فعالیت کنند با آزادی حقیقی که در اختیارشان قرار داده شده و با یقین از ارتقاء آنها در بخشهای مختلف که عامل جذب مخاطب میشود میتوانند اسپانسرهای اقتصادی را که اصولا رسانه پر مخاطب را یکی از ابزارهای توانمند تبلیغ و سودآوری خود می دانند به منظور رفع مشکلات مالی خود جذب کرده و به این شکل به سرعت میتوانند رشد کرده و خود را ارتقاء دهند.

 

اما علت این عدم اعتقاد مسئولین و بخصوص امنیتی ها در داخل به مفهوم آزادی اجتماعی که خود باعث عدم اعتماد جامعه به مسئولین و ابزارهای ارتباطات اجتماعی مورد حمایت ایشان میشود، این است که صدایی که امروز از تریبون های جریان خاص حاکمیت درباره اخلاق و آزادی جامعه خارج میشود اصولا نه حامی آن که دشمن این آزادی محصوب میشود و به این ترتیب مردم نگاهشان به دستگاه های امنیتی داخلی که حامی سرسخت این تریبون ها هستند از روی بی اعتمادی است. زیرا می دانند که با خروج صدای اعتراض یک عالِم یا شخص خاص از این تریبونها دستگاه های امنیتی و قضایی این حق را به خود می دهند که به سادگی وارد حریم خصوصی افراد شده و اطلاعات آنها را تجسس کنند. 

 

در پایان باید گفت علت عدم توسعه پایدار کشور در تمام زمینه ها و بخصوص در حوزه تکنولوژی تفکر بسته و خشک و تماماً ایراد گیری است که همواره از آگاهی افراد جامعه که باعث توسعه فکری و اندیشه ای جامعه میشود وحشت دارد.