تدبیر رئیس دولت برای امید؛ آغازی نو برای وزارت علوم

دیده بان ایران: امیر رضا حجتی: رئیس جمهور در حکمی دکتر سید ضیاء هاشمی، استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران را به سرپرستی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منصوب کرد. وقتی این جمله در خروجی سایت ها و خبرگزاری ها قرار گرفت، آنانکه در داغیِ بازار سیاست و اشتغال ذهنیِ اهل اندیشه و قلم به تدبیرِ محبوبشان می اندیشیدند، چراغ امید در دلشان روشن شد، چراغی که نشان می داد امید را باید در تدبیر جُست و راهی که برگزیده ایم، خطا نیست. انتصابی که امید را در دل دانشگاهیان و بالاخص علوم انسانی خوانده ها زنده کرد. تدبیر، اگر مصادیق بسیاری داشته باشد، یک از آن بسیار، همین بود، «سُکان وزارت علوم را به یک متخصصِ علوم انسانی سپردن».

دیرزمانی علوم انسانی در این سرزمین مغفول بود و است و حال رئیس دولت تدبیر، به تدبیری برای ایجاد امید و آینده نگری دست زد که شایسته تقدیر است. به نظر می آید در همه جوامعی که راه توسعه را در تمامی ابعاد و جوانب طی کرده اند، اهمیت علوم انسانی مورد شناسایی قرار گرفته است که متأسفانه در کشور ما اینگونه نبوده است و امید است با این انتصاب شایسته و مبتنی بر نیاز کشور برای توسعه، بر کوسِ رحلتِ غفلت از ارج و ارزش علوم انسانی کوبیده شود. اگر جایگاه علوم انسانی و علوم اجتماعی در جامعه ای نادیده گرفته شود یا تزلزل یابد، راهی جز تباهی برای آن نمی توان تصویر کرد. در زمانه ای که قطار تیزپای مدرنیته در حرکت است و همچنان امنیت پایه ای ترینِ نیازهای بشر در قرن بیست و یکم است، می توان با نهادهای اجتماعی و علوم انسانی فرصتها و امکانات تازه ای پیش روی ایرانیان قرار داد و زندگی را امن تر و تلاش ها را مثمرثمرتر ساخت.

به یاد دارم که یکی از اساتید جمله ای داشتند: کشورهای معدودی در جهان هستند که با علوم انسانی مدیریت نمی شوند و یکی از آن معدودها، ایرانِ ما است. حال که یک حقوقدان، رئیس جمهور محبوب و 24 میلیونی همه ایرانیان است، وزیر علومش نیز نیک است که در سیر و سیاحت ایشان و راهبری قطار کشور بر ریل توسعه پایدار و همه جانبه، کسی باشد که تخصصش علوم انسانی است. سید ضیاء هاشمی کسی است که جامعه را می شناسد، توسعه را می فهمد و راهکارهای آن را می داند؛ پس او هستی را می شناسد، معرفت دارد و روش را نیز می داند. پس او نه مبتدی راه پر پیچ و خم توسعه به عنوان پیش نیاز امنیت انسانی و اجتماعی است، که منتهی این راه صعب العبور در جغرافیایی ناامن است. او از منتهیانی است که هفت شهر عشق را گشته است و حال که لازم بود برای پیشبرد ایرانِ عزیز به سرمنزل عشق، در رکاب رئیس جمهور چنین متخصصی باشد، رئیس دولت، تدبیری کرد که نشان داد خود نیز ساکن کوی عشق است، عشق به ایران، عشق به اعتلای این مرز و بوم و عشق به توسعه برای امنیت، عدالت، پیشرفت و آزادی. حال که رئیس جمهور مداد علم و تحقیق و فناوری را به دست یکی از نخبگان آشنا با توسعه و معلم توسعه داده است تا او آن را بتراشد و مردم ایران زمین با آن مشق ها بنویسند، امید است شاهد حرکت سریع کشور در این مسیر باشیم.

حرکت رئیس جمهور در این راستا، طراوت و بداعتی دارد که نقطه پایانی بر توقف است چرا که علوم انسانی پویا است و تفکر و تأمل و تعمق و تدبیر و حتی تردید و گذر در بطن آن است. با قطار تدبیر، با راهبری دکتر حسن روحانی و هیأت همراه مصمم او برای توسعه ایران زمین می توان با سرعت و اطمینانی بیشتر مسافر این قطار شد.

به امید توسعه ایران زمین