با یک اثر ملی چطور باید برخورد کرد؟
بیاییم همانگونه که انتظار می رود با آثاز ملی خود که به اعتقاد من حکم شناسنامه های ملی و فرهنگی را دارند مهربان باشیم .
دیده بان ایران: روز گذشته در سایتهای خبری و جراید مطلبی منعکس شد که در نوع خود جالب و خارق العاده بود. متاسفانه این داستان به امری متداول و غم انگیز بدل شده که افراد زیادی پیرامون مسائلی که در آنها هیچ گونه سر رشته و تخصصی ندارند اظهار نظر می نمایند.
البته لازم به ذکر است که عمل اظهار نظر فی النفسه امری مثبت و مطلوب تلقی می گردد, لیکن واضح و مبرهن است که اظهار نظر در باب هر مسئله ای شرایطی را می طلبد که سر رشته داشتن حول محور آن موضوع و مسئله , از حداقل های ملزوم در این زمینه بشمار می آید.
لذا اظهار نظر حضراتی که در زمینه ی تلاوت و موسیقی سر رشته ای ندارند در خصوص ربنای خسروی آواز ایران قدری غیر منطقی به نظر می رسد. در درجه ی دوم سوالی که در ذهن مطرح می شود این است که چطوز ممکن است اشخاصی که در زمینه ی علوم فقهی تخصص لازم و کافی را ندارند از موازین شرعی تلاوت سخن میگویند؟
امیدواریم دیگر شاهد این قبیل انصافی ها در باب سرمایه های فرهنگی وآثارفاخر فرهنگی نباشیم.
نکته ی آخر این که به جرئت میتوان گفت این اثر به دلیل رابطه ی عاطفی و شنیداری که با مخاطب برقرار کرده یک اثر ملی به شمار می رود.
بیاییم همانگونه که انتظار می رود با آثار ملی خود که به اعتقاد من حکم شناسنامه های ملی و فرهنگی را دارند مهربان باشیم .
مهر ما در مقابل آثار فرهنگی وملی, از واجبات است چراکه این آثار میتواند معرف و نمایانگر فرهنگ ایرانی-اسلامی در عرصه های جهانی باشد.
امیراردلان فعال دانشجویی
