بوش پدر در ۹۴ سالگی درگذشت
«جورج بوش» پدر، چهل و یکمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
به گزارش دیده بان ایران، خانواده «جورج بوش» در بیانیه‌ای اعلام کردند جورج بوش پدر، چهل و یکمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در سن 94 سالگی درگذشت. وی از 20 ژانویه 1989 تا 20 ژانویه 1993 به مدت چهار سال رئیس‌جمهور آمریکا بود.
زندگی‌نامه
«جورج اچ دابلیو بوش» در 12 ژوئن 1924 به دنیا آمد. . وی در طول سال‌های 1971 تا 1973 در زمان ریاست جمهوری «ریچارد نیکسون» سفیر ایالات متحده در سازمان ملل، و مدیر سازمان سیا در سال‌های 1976 و 1977 بود و قبل از آن در سال‌های 1974 تا 1976 میلادی سفیر ایالات متحده در جمهوری خلق چین بود. او در سال 1992 انتخابات را به بیل کلینتون واگذار کرد.
همسر جورج بوش، باربارا 17 آوریل سال جاری در سن 92 سالگی فوت کرده بود. یک سخنگوی خانواده بوش گفت جورج بوش یک روز بعد از تشییع جنازه همسرش به دلیل عفونت خونی در بیمارستان بستری شده بود.
فروپاشی دیوار برلین و فروپاشی شوروی سابق از جمله اولین رویدادهایی بودند که در آغاز ریاست‌جمهوری او به وقوع پیوستند. او دستور انجام عملیات‌های نظامی در پاناما و خلیج فارس را صادر کرد.
در سال 1989، بعد از فروپاشی دیوار برلین، جورج بوش با «میخائیل گورباچوف»، دبیر کل حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی دیدار کرد. بعد از انحلال شوروی، بوش و گورباچوف اعلام کردند آمریکا و روسیه وارد دوران شراکت راهبردی شده‌اند.
او در سال 1991 هم در راس ائتلافی بین‌المللی متشکل از برخی از کشورهای غربی - آفریقایی و کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس به عراق حمله کرد.
ارتش عراق 2 اوت 1990 به کویت حمله و در کمتر از نیم روز این کشور را اشغال کرد. چند ماه بعد در 17 ژانویه 1991، آمریکا در رأس ائتلافی متشکل از 34 کشور بمباران مواضع عراقی‌ها را همزمان در داخل کشورشان و کویت آغاز کرد.
بوش در سال‌های بعد در مناظره‌های انتخاباتی سال 1992 یکی از انگیزه‌هایش برای انجام این عملیات نظامی را جلوگیری از تسلط صدام بر بخش عمده‌ای از نفت جهان عنوان کرد، زیر منابع نفتی بغداد و کویت در آن زمان تقریباً برابر بود و این هراس وجود داشت که صدام با اشغال کویت، درصد زیادی از منابع نفت جهان را به خود اختصاص بدهد.
سیاست خارجی و ایران
بوش، علی‌رغم این به گواه اسناد مختلف، به دلیل دشمنی صدام، دیکتاتور عراق با ایران، به صورت مخفیانه سیاست دوستی با او را اتخاذ کرده و به دنبال بهبود روابط با او برآمده بود.
«بیل کلینتون» در جریان مناظره‌های انتخاباتی سال 1992، این موضوع را به جورج بوش یادآور شد و از او انتقاد کرد. او گفت: «اما بگذارید نگاهی بکنیم به جایی که به نظر من اشتباه واقعی اتفاق افتاد. در سال 1988 وقتی جنگ بین ایران و عراق تمام شد، ما می‌دانستیم که صدام ستمگر است، اما چون علیه ایران بود با او تعامل کردیم – دشمن دشمن من، ممکن است دوست من باشد! باشد، جنگ تمام شده؛ ما می‌دانیم او از گاز خردل علیه مردم خودش استفاده می‌کند، می‌دانیم که او تهدید کرده نصف اسرائیل را خاکستر می‌کند. چندین نهاد دولتی – چندین نهاد – اطلاعاتی داشتند مبنی بر اینکه وی کمک‌های ما را به مصارف نظامی تبدیل می‌کند و در تلاش برای ساخت سلاح‌های کشتار جمعی است. اما در اواخر سال 1989، رئیس‌جمهور (بوش) سیاست مخفیانه‌ای را امضا کرد که می‌گفت ما تلاش برای بهبود روابط با او را ادامه خواهیم داد؛ قبل از حمله کویت هم نوعی پیام برایش فرستادیم که هنوز هم خواهان روابط بهتر هستیم. بنابراین من فکر م‌یکنم چیزی که غلط بود... من هر چیزی که شایسته تحسین باشد را میگویم، اما تقصیر (دولت) در مماشات با صدام حسین بود، در حالی که دلیلی برای انجام آن وجود نداشت و افرادی در ردههای بالای دولت ما می‌دانستند که او قصد انجام کارهایی را دارد که تجاوزگرانه است.
