چرا کامالا هریس با اسم کوچکش وارد کارزار انتخابات ریاست جمهوری شد؟
کامالا هریس، نامزدِ دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، اصرار دارد که در کارزار تبلیغاتی خود مدام از نام کوچکش یعنی کامالا استفاده کند و حامیانش هم او را با این نام فریاد کنند. اما چرا این استراتژی به تیغه‌ای دو دَم می‌ماند؟
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ کامالا هریس، نامزدِ دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، اصرار دارد که در کارزار تبلیغاتی خود مدام از نام کوچکش یعنی کامالا استفاده کند و حامیانش هم او را با این نام فریاد کنند. اما چرا این استراتژی به تیغه‌ای دو دَم می‌ماند؟
استفاده گسترده خانم هریس از اسم کوچکش در کارزار انتخاباتِ مهمی همچون ریاست جمهوری آمریکا مورد جدیدی از نحوه خطاب قرار دادنِ یک زن صاحب قدرت سیاسی به شمار می‌رود، به ویژه در شرایطی که دونالد ترامپ، رقیب جمهوری‌خواه خانم هریس، همین نام کوچک را با تلفظ‌های مختلف به ابزاری جهت استهزاء او بدل کرده است.
وقتی که خودِ خانم هریس از کامالا برای برقراری ارتباط با طرفدارانش استفاده می‌کند، طبیعی است که می‌تواند حس نزدیکی بیشتری را با مردم ایجاد کند اما در مقابل، برخی هم معتقدند که استفاده از نام کوچک برای زنان سیاستمدار موجب کاهش قدرت و توانمندی آنها در تصورات و اذهان مردم می‌شود.
در این خصوص، ژان سینزداک، معاون مدیر مرکز مرکز زنان آمریکایی و سیاست در دانشگاه راتگرز، به آکسیوس گفت: «این ایده وجود دارد که استفاده از نام‌های کوچک به افراد جلوه انسانی‌تری می‌دهد.»
البته استفاده از نام کوچک همواره به عنوان یکی از روش‌های ایجاد تفکیک جنسیتی میان انسان‌ها مطرح بوده است. خانم هریس هم دومین زنی است که به عنوان نامزدی دموکرات‌ها در انتخابات ریاست جمهوری دست یافته است. جالب اینجاست که خانم کلینتون هم در کارزارهای انتخاباتی سال ۲۰۱۶ اغلب با اسم «هیلاری» مطرح می‌شد.
اما یک تفاوت جدی میان شرایط خانم هریس و کلینتون وجود دارد و آن که رئیس جمهوری بودن بیل کلینتون موجب شده بود تا حامیان وزیر خارجه سابق ایالات متحده برای تفکیک میان آن دو ناگزیر باشند که از هیلاری به عنوان ابزار تاکید استفاده کنند.
در مقابل، متیو فاستر، مدرس سیاست تطبیقی و رفتار رأی‌گیری در دانشگاه آمریکایی، معتقد است: «هیلاری کلینتون می‌خواست چهره‌ای ملایم از خود به نمایش بگذار و خود را برای مردم قابل دسترس‌تر کند. همیشه در سیاست، در جامعه، در دانشگاه، زن ستیزی وجود دارد و در چنین شرایطی زنانِ سختگیر، جدی و سختکوش معمولا برای مردم غیرقابل دسترس به نظر می‌رسند و با آنها احساس نزدیکی نمی‌کنند.»
ولی برخی از برجسته‌ترین زنان سیاستمدار آمریکا از جمله نانسی پلوسی با نام و نام خانوادگی خطاب می‌شوند. در این میان، نیکی هیلی یک استثناء است که مدتی پس از انتخاب به عنوان فرماندار کارولینای جنوبی با اسم کوچکش شهرت یافت.
در هر صورت باید پذیرفت که استفاده از نام کوچک تا کنون در عرصه‌های هنری و ورزشی بیش از سیاست رایج بوده و نشانه موفقیت و شهرت فراگیر هنرمندانی همچون مدونا و بیانسه بوده است.
آقای فاستر اشاره می‌کند که اصرار بر استفاده از اسم کوچک گاهی به این دلیل است که نام افراد با نام‌های رایج آمریکایی همخوانی ندارد. چنان که آقای ترامپ هم با خطاب کردن او با نام «کامابلا» قصد دارد همین مساله را پررنگ کند. اما این که خانم هریس فرزند مهاجرانی غیرسفیدپوست است و نامش هم به دلیل کمی متفاوت به نظر می‌رسد، خود می‌تواند به عاملی برای همزادپنداریِ خیل مهاجران ساکن آمریکا بدل شود.
اما اگر این راهبرد تبلیغاتی خانم موفق باشد و در نهایت او به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده انتخاب شود، دیگر کسی رئیس جمهوری کشور را با اسم کوچک خطاب نمی‌کند و او رئیس جمهور هریس خواهد بود.
