۲۰ بایسته پیشنهادی در انتخاب وزیر نیرو

به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ ۲۰ بایسته پیشنهادی در انتخاب وزیر نیرو به شرح زیر است:

۱. صنایع، ساز و کارهای خطوط تولید حیاتی و حساس، اهمیت صنعت و دخالتش در اقتصاد و توسعه اقتصادی بداند!

۲. اهمیت تشکیل وزارت انرژی بر اهل آن پوشیده نیست؛ البته تغییرات ساختاری کابینه در شرایط کنونی و تعمیق و تشدید ‎#ناترازی_برق، برای کشور خطرساز است؛ مقدمه آن و ضرورت عبور از بحران فعلی؛ وزیر باید به ساختمان نیایش برود که وزاری صمت و نفت ارتباط و تعامل درخوری داشته باشد، نه مشابه وزیر صمت و نیروی فعلی که دائم در تضاد هستند و البته مشابه رابطه وزیر نیرو فعلی و صمت قبلی در پنهان کاری و رفاقت محوری نباشد‌.

۳. آمایش سرزمینی را در برق و آب و گاز بداند و بخواهد که توزیع زیر ساخت های انرژی را با تعامل نفت و صمت بر آن محور پیش ببرد!

۴. آبسازها، آب اندوزها، آبیاب ها، آبراه ها و آبخواه ها را بشناسد و با شناخت مناطق و ژئو فیزیک به سیاست گذاری آبی بپردازد.

۵. تسلیم فشارهای سیاسی و غیرکارشناسی مقامات سیاسی نباشد و تعریف ها و احداث ها و بهره برداری ها را منطبق با چارچوب مطالعاتی و افق های پیش رو پیش ببرد.

۶. ژئو فیزیک کشور را در حوزه آب و برق و گاز تسلط داشته باشد و اداوات انتقال این سه عنصر را فقط برای انتقال نیابد و آن را شریان هوشمند حیاتی توسعه کشور بداند.

۷. رابطه لازم و ملزومی سوخت و برق و آب را بداند و متغیر های تعادل ساز را بشناسد و تابع هدف دوگانه مبتنی بر تامین لازمه های رشد اقتصادی در داخل و طراحی دیپلماسی انرژی امنیت ساز و امنیت محور طراحی کند و قیود آن را دقیق نماید و متغیر ها را درست بشناسد.

۸. قانون بداند و از ارکان حاکمیتی و نهاد های موازی حقوق زیرساخت ساز را با جدیت و دقت مطالبه کند.

۹. سدهای تعارض منافع در این حوزه را شناسایی و این سدها را از سر راه بردارد!

۱۰. حقوق عام و خاص را احترام بگذارد و معارض های زمینی و هوایی و مالکیتی شریان های انتقال آب و برق را بدون هزینه اجتماعی و فرصت سوزی ها و خارج از رویکرد مبتنی انفعال و بر عکس اقتدار حاکمیتی حل و فصل نماید‌.

۱۱. با مردم صادق باشد؛ اما برای حاکمیت چشم و مغز باشد و در انتقال نیازهای گلوگاهی منافع قبیله ای را در نظر نگیرد.

۱۲. میزان ناترازی انرژی را بشناسد و ارتباط ناترازی گاز و برق را رصد کند و برای آن راهکار داشته باشد؛ خسارت و روابط خاموشی برق را با اقتصاد بداند و لازم تر از آن عدم النفع و خسارات را با پوست و گوشت و استخوان لمس نماید!

۱۳. تفاوت مدیریت مصرف با سرکوب مصرف را بداند؛ تفاوت CVR با کم فروشی را بداند؛ تفاوت کنترل فرکانس با دستپاچگی را بداند؛ تفاوت دسپاچگی را با دسپاچینگ بداند.

۱۴. دیپلماسی انرژی را الزام آور و ضرورت امنیت ملی بداند و برای آن برنامه داشته باشد.

۱۵. تاب آوری و قابلیت اطمینان و پشتوانه سازی در تامین آب و برق را قربانی روزمره های فاقد برنامه ننماید.

۱۶. برنامه ریزی تولید توام با کاستن هزینه ها و در سایه تقویت شبکه انتقال و تبادل و زیرساخت های انرژی با برنامه منفک زمستان و تابستان را بشناسد، احترام کند و اجرا کند!

۱۷. برنامه ریزی منطقه ای و آب و هوایی در سایه برنامه ریزی یکپارچه و سیستمی و کلان را بداند و نقشه راه اجرا را طراحی و الزام نماید.

۱۸. انرژی های نو و تجدیدپذیر را در برنامه راهبردی خود با رویکرد شناخت منطقه ای اولویت بندی کند و با تعامل کریدورهای باد را صیانت و حفاظت کند و طول و عرض های جغرافیایی پتانسیل های تابشی را حریم امن و امنیت کشور بداند و آن را قدر بداند.

۱۹. سوخت های فسیلی و گاز را سرمایه وزارت خانه خود بداند و آن را ورودی باد آورده و رایگان نیروگاهی خود تلقی نکند و توسعه را توام به بهبود راندمان و کاهش تلفات راهبری کند.

۲۰. فرصت مدیریت را جز برای خدمت نبیند و خدمت را فقط برای دوران تصدی حال و سپری روزمره وزارت نبیند.