عملکرد ضعیف وزرای صنعت و کار پاشنه آشیل روحانی / آیا روحانی در پاسخ به اعتراضات مردمی تیم اقتصادی ضعیف خود را ترمیم می کند؟

دیده بان ایران – سعید سیف: اعتراضات خیابانی نسبت به مشکلات معیشتی وارد چهارمین روز خود شد. هر چند سیاست مداران مخالف دولت در مشهد و مالباختگان موسسات مالی و اعتباری سرچشمه اعتراض ها بودند. اما اعتراضاتی که یکی پس از دیگری شکل گرفت انتقاد به عملکرد اقتصادی دولت های پس از انقلاب داشت. عملکردی که در ده سال اخیر شکاف طبقاتی عمیقی را میان ثروتمندان و قشر متوسط جامعه به شدت تشدید کرده است. اگر به عوامل ایجاد انقلاب اسلامی و آرای مردم در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس در چهل سال اخیر  نگاه کنیم به درستی متوجه خواهیم شد که دغدغه مسائل معیشتی یکی دلایل شرکت مردم در انتخابات و گرایش آنها به سمت و سوی کاندیدایی خاص بوده است.

دوره احمدی نژاد و افزایش نارضایتی ها

در طول دوره احمدی نژاد" جامعه ایران"  افزایش تورم و نابسامانی تحریم ها را به نظاره نشست. فقر و اختلاف طبقاتی که جامعه با آن دست و پنجه نرم می کند با زمزمه آمدن روحانی شعار تغییر تبدیل به امید شد.. چنانکه اگر این  بارقه ای امید در جامعه بعه وجود نمی آمد اعتراضات اکنون در سال 92 و در زمانی رخ می نمود که رشد اقتصادی کشور زیر صفر بود.

امید

 در طی سال های گذشته بخشی از جامعه امیدوار به رفع تحریم ها و رونق اقتصادی گام به گام همراه  و همسو با دیگر بخش های جامعه به وعده های روحانی آری گفتند و رونق اقتصادی را به انتظار نشستند.امیدی که جامعه ایران در مذاکرات هسته ای ر رونق کسب و کار جستجو کرد را می توان در تمام پنج سال گذشته به روشنی اما چگونه دولت یازدهم و علی الخصوص دولت دوازدهم نتوانست از بازگشت امید به جامعه بهره کافی ببرد.

عوامل نا امیدی جامعه

1- یکی از مهم ترین عوامل نا امیدی مردم را می توان در دادن شعارهای ناصواب کاندیداهای انتخاباتی در جریان انتخابات ریاست جمهوری( شعارهای مانند حل یک شبه اقتصاد مردم، دادن وعده پول و افزایش یارانه ، تقسیم بندی جامعه به 96 درصد و چهار درصد) جستجو کرد

2- عدم برخورد قاطع با مفاسد اداری و اقتصادی توسط قوه قضاییه و نبودن ابزاری برای اطلاع رسانی در خصوص برخورد با مفسدان اقتصادی به عموم جامعه  

3- سرکوب نرخ تورم. در تمام طول دوره یازدهم ریاست جمهوری روحانی؛ دولت به تمام معنا نرخ تورم را سرکوب کرد. عملکرد بد وزرای اقتصادی در ارائه ندادن راهکاری برای پایان رکود و تکیه بیش از حد و خوشبینی غیرواقعی به نتیجه مذاکرات هسته ای

4- ناتوانی در ایجاد رونق در بنگاه اقتصادی بزرگ کشور مانند شستا. رکود و ورشکستگی پیاپی بنگاه های نزدیک به این غول اقتصادی کشور بیکاران زیادی در شهرستان به جامعه اضافه کرد

5- بی برنامگی علی ربیعی وزیر محترم کار، رفاه و امور اجتماعی در حل مشکلات بنگاه های عظیم زیر مجموعه خود؛ عدم ارائه طرحی مناسب برای گسترش رفاه و اشتغال در کشور

6 – ناتوانی وزارت صنعت، معدن و تجارت در ایجاد رونق اقتصادی و فضای سالم کسب  و کار به گونه ای که قشر جوان جامعه بتواند آینده خود را  بهتر ببیند.

7- تیم اطلاع رسانی ضعیف دولت یازدهم و دوازدهم. ناتوانی دولت روحانی در ارتباط و گفت و گو با اقشار مختلف جامعه یکی از موضوعاتی است که کارشناسان سیاسی و تحلیل گران بارها نسبت به آن هشدار داده بودند

8 – کاهش روز افزون بودجه عمرانی. همگان به درستی می دانند کلید  معیشت مردم در شهرستان های کوچک بیش از هر چیز به بودجه عمرانی و ساخت و ساز وابسته است. انتظار اینکه می توان در کوتاه مدت از طریق سرمایه گذاری خارجی کشور را به رونق رساند ادعایی شبیه به معجزه است که با توجه به واقعیت های سیاست بین الملل در خصوص کشورمان نمی توان به آن اعتماد کرد. بهتر بود دولت دوازدهم با درک وضعیت اقتصادی کشور بودجه عمرانی را افزایش دهد و بر رونق کسب و کار در شهرستان ها بیافزاید.

9- حذف ردیف های اعتباری برخی نهادهای فرهنگی خاص که تحت مدیریت دولت نیست. همگان متعرف هستند  این موسسات به هیچ نهادی پاسخگو نبوده و با توجه گسترش فضای اطلاع رسانی موجیاز نارضایتی عمومی نسبت به عملکرد آنها وجود دارد بهتر است .بودجه این نهادها حذف و کارکرد آنها در اختیار نهادهای فرهنگی قرار گیرد که می توانند با اقشار مختلف جامعه ارتباط بگیرند.

حال باید پرسید آیا روحانی در پاسخ به اعتراضات مردمی تیم اقتصادی ضعیف خود را ترمیم می کند؟