فرصتی تازه برای دولت یازدهم

انتظار ما از دولت یازدهم این است که در فرصت جدید که در اختیارش قرارگرفته، فاصله را با بخش خصوصی کمتر کند. دولت باید در عمل میدان را به بخش خصوصی بسپارد تا به حرکت‌های مردم‌نهاد جامه عمل بپوشانیم و با سرعت بیشتری مسئولیت‌های اجتماعی، خیریه‌ها و حرکت‌های مردمی را دنبال کنیم.

مهم است که دولت‌ها بخش خصوصی را به‌عنوان نیروی مولد و محرک اقتصاد بپذیرند. نیرویی که می‌تواند بدنه اقتصاد را به حرکت دربیاورد و  اشتغال و رفاه ایجاد کند. در این شرایط است که بخش خصوصی تقویت‌شده و می‌تواند بیش از گذشته روی مسئولیت اجتماعی مانور بدهد. دولت باید بخش خصوصی را یار و همراه خودش بداند. بخشی که با تقویت آن علاوه بر رفاه اقتصادی، بخش بزرگی از مسائل اجتماعی هم حل‌شدنی است. بخش خصوصی که درگیر روزمرگی و فکر حیات فردایش است نمی‌تواند به مسئولیت اجتماعی عمل کند.

من معتقدم که دولت یازدهم با توجه به گرفتاری‌های به‌جامانده از گذشته درمجموع عملکرد خوبی داشته است اما یک نکته مهم این بود که این دولت نباید انتظارات مردم را بالا می‌برد. از اردیبهشت‌ماه سال 94 صحبت از شکوفایی اقتصادی و بهبود محیط کسب‌وکار و کاهش تورم بود. این مسائل درنهایت انتظاراتی را در مردم ایجاد کرد و زمانی که به این انتظارات پاسخ داده نشد، دولت متهم به این شد که وعده‌هایی داده اما به آن عمل‌نکرده است. بااین‌وجود معتقدم که درمجموع دولت یازدهم کارنامه اقتصادی قابل قبولی داشته است. این دولت توانست از سقوط پرشتاب اقتصاد جلوگیری کند، شرایط را به ثبات برساند هرچند نتوانست رونق لازم را به اقتصاد برگرداند به این دلیل که دستش در خیلی جاها بسته بود.

امیدواریم این دولت در دوره دوازدهم شجاعانه‌تر و قوی‌تر عمل کند و بخش خصوصی را بیش از گذشته از خودش بداند. به حمایت جدی‌تر دولت از بخش خصوصی برای تحقق اهداف مربوط به اشتغال نیاز داریم. اشتغال، افزایش قدرت خرید مردم و جلوگیری از فقر از مهم‌ترین دغدغه‌های دولت است. دولت باید در ادامه استاندارد مصرف را بالا ببرد. بنگاه‌ها و بخش‌های مولد اقتصاد را از رکود نسبی خارج کند. معتقدم اگر دولت یازدهم با فرضیه خروج از رکود وارد نشده بود، شهرک‌های صنعتی ما وضعیت بسیار بدتری پیدا می‌کردند اما این به این معنا نیست که شرایط امروز مطلوب است.

دولت باید در ادامه کار به دو پارامتر بها بدهد. اول به جوان‌های تحصیل‌کرده که باوجود نگرانی از معیشت، اشتغال و ازدواج تا پاسی از شب برای دولت روحانی تبلیغ کردند و بزرگ‌سالان را تهییج کردند که رأی بدهند و اگر نبود تبلیغ آن‌ها شاید خیلی از بزرگ‌ترها به اینکه یک ساعت از یک روزشان را برای رأی دادن پای صندوق بروند، راضی نمی‌شدند.

پارامتر دوم، بخش خصوصی است. درصد بالایی از بخش خصوصی غیر مرتبط و غیر وابسته باید بیشتر موردحمایت قرار بگیرد. امیدوار رئیس‌جمهور متوجه این نکته باشد که دین خودش را به  این دو گروه بدهد و البته امیدواریم در آینده‌ای نزدیک رئیس‌جمهور جدید را در اتاق ایران ببینیم.