اسنوا در مقابل سایر تولیدکنندگان لوازم خانگی

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ برنامه توسعه صنعت لوازم خانگی توسط شورای سیاست گذاری لوازم خانگی پیشنهاد شده که در گام نخست اعضای آن با اما و اگرهای زیادی روبرو شده زیرا فقط از گروه انتخاب و اسنوا به عنوان نماینده تولیدکنندگان داخلی دعوت شده در حالی که این شرکت با فضای انحصاری که در سال های اخیر ایجاد کرده و امتیازهای خاصی که بهره مند شده عملا با سایر تولیدکنندگان تضاد منافع پیدا کرده است از طرف دیگر اسم انجمن قطعه سازان را می‌بینیم که با حداقل اعضا و سبقه حداکثر چند ماهه، با چه وجاهتی می خواهند تصمیم گیرنده برای صنعت عظیم لوازم خانگی کشور باشند. در حالی که ما بالغ بر دو هزار مجموعه فعال در این صنعت داریم و  انجمن توزیع کنندگان لوازم خانگی با همه عظمت و نقشی که در اتمسفر این صنعت دارند، هیچ جایگاهی در این شورا ندارند؟

به عبارت دیگر گره زدن سرنوشت کل صنعتگران لوازم خانگی به این شورا کار صحیحی نیست و ایجاد یک مانع بزرگ دیگر است که از این به بعد باید در کنار موانع اداری موجود پشت درب این شورا شاهد انتظار تولیدکنندگان بدون رانت باشیم.

طبق این برنامه گفته شده که در مدت ۵سال قرار است کل صنعت از ۱۵میلیون تولید در سال۹۹ به ۲۵میلیون در سال ۱۴۰۴ برسد و تولید یخچال از ۲میلیون دستگاه در سال۹۹ به ۳میلیون و ۴۰۰هزار دستگاه در سال ۱۴۰۴ برسد، و ارزش صادرات لوازم خانگی طبق همین برنامه باید از ۲۰۰میلیون دلار به ۳۰۰میلیون دلار برسد، یعنی فقط ۱۰۰میلیون دلار از این میزان افزایش تولید صادرات خواهد شد، اگر فقط این ۱۰۰میلیون دلار را به یخچال اختصاص بدهیم و هر یخچال به طور متوسط ۵۰۰دلار در نظر بگیریم ۲۰۰هزار محصول می شود که اگر از ۳میلیون و ۴۰۰هزار کسر کنیم، ۳میلیون و ۲۰۰هزار یخچال باید در داخل کشور به فروش برسد که اصلا بازار داخل کشش این میزان فروش یخچال را ندارد و نیاز داخل حداکثر ۲میلیون و ۴۰۰هزار دستگاه است و این برنامه  نشان می دهد که اصلا کارشناسی نشده و بیشتر آمارسازی برای ایجاد انحصار و محدودیت در بازار است، از این رو دولت جدید باید با هوشمندی نسبت به بازنگری در برنامه تولید لوازم خانگی اقدام کند.

در این سند پیش بینی شده تولید ۶۵درصد در ۵سال  رشد کند از این رو ایجاد کارگروه نظارت بر کیفیت تولید نخستین گامی است که وزیر جدید صنعت، معدن و تجارت باید ایجاد کند زیرا تولید به هر قیمتی نمی تواند منجر به ارتقای صنعت لوازم خانگی ایران شود و از طرف دیگر ایجاد عدالت در توزیع مواد اولیه اهمیت ویژه ای دارد زیرا در حال حاضر گفته می شود برخی شرکت های خاص با بهره گیری از رانت از مواد اولیه مرغوب استفاده می کنند و شکستن این انحصار و حمایت یکجانبه بدون ورود دستگاه های نظارتی ممکن نیست.

یکی از مسائلی که در زمان ممنوعیت واردات مطرح شد ایجاد عنوان برند ملی و تلاش برای تقویت آن بود، اما از حیث فنی هم از لحاظ بستر و سازوکار لازم امکان پذیر نیست.  برخی کارشناسان لوازم خانی معتقدند طرحی که در ایران پیشنهاد شده کپی برداری ناقص و غیر مرتبطی از سامسونگ و ال جی کره جنوبی است اما بدون توجه به همه جوانب و بسترهایی که در آن کشور فراهم شد اصرار بر اجرای این طرح می تواند به شکست ختم شود، زیرا در کشور ما وقتی در یک صنعت حداقل ۵انجمن فعال وجود دارند که هیچکدام یکدیگر را قبول ندارند تا زیر یک پرچم و سیاستگذاری واحد حرکت کنند به همین دلیل این طرح تنها ایجاد انحصار و بهره‌مندی از امتیازات و تسهیلات دولتی است.