گزارشی درباره احداث میدانگاه امیرکبیر
میدانگاه (پلازا) فضایی برای مکث و تعامل شهروندان است. این مکان باید به گونه‌ای طراحی شود که شهروندان اشتیاق توقف، ایستادن و لحظه‌ای نشستن را داشته باشند. همچنین حفظ امنیت جانی و روانی آدم‌ها، یکی دیگر از ویژگی‌های میدانگاه است که میدانگاه امیرکبیر با ممنوعیت ورود خودرو و موتورسیکلت این ویژگی مهم را دارد.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ ترانه یلدا، معمار و شهرساز ایرانی در گفتگویی، یکی از ویژگی‌های مثبت میدانگاه هفت هکتاری امیرکبیر را عبور نکردن خودرو و دیگر وسایل نقلیه ذکر کرد و افزود: این مساله سبب ایجاد امنیت برای عابران و آدم‌هایی می‌شود که در میدانگاه متوقف شده‌اند. یکی از ویژگی‌های مهم میدانگاه باید عبورنکردن هرگونه وسایل نقلیه باشد.
او با بیان اینکه درحال حاضر شهروندان در پیاده راه‌های تهران امنیت تردد ندارند، یادآور شد: یک انسان در شهر باید از حداقل‌های حقوق مدنی برخوردار باشد و این حداقل مدنیت یعنی زمانی‌که یک عابر از پیاده راه درحال عبور است، تعدادی موتورسیکلت امنیت جسمی و روانی عابر را به خطر نیندازند.
یلدا با اشاره به اینکه خیابان برای عبور شهروندان ساخته می‌شود اما میدانگاه یا میدانچه برای توقف و مکث آدم‌ها است، افزود: فضای عمومی که آدم‌ها امکان گرد هم جمع شدن و ابراز وجود و همچنین تعاملات انسانی داشته باشند، میدانگاه است.
او با تأکید براینکه برای گرد هم آمدن و توقف آدم‌ها در یک فضا می‌بایست بهانه‌ای وجود داشته باشد، افزود: میدانگاه باید به صورتی طراحی شود که آدم‌ها برای دورهم جمع شدن و توقف انگیزه و رغبت داشته باشند. میدانگاه، مکانی برای دیدار و تعامل آدم‌ها است و باید با فضای اطراف خود مناسبت داشته باشد. ساخت میدانگاه باید در مکانی اتفاق افتد که همین الان هم شهروندان در آن مکان گرد هم جمع می‌شوند و دقایقی در آن فضا مکث می‌کنند.
این معمار و شهرساز ایرانی درباره تاریخچه میدانگاه‌ها، توضیح داد: تاریخچه ساخت میدانگاه به آغاز تاریخ شهرسازی برمی‌گردد چرا که میدانگاه فضایی برای گردهمایی کوچک و بزرگ آدم‌ها، ارتباط و تعامل بوده است. پیش از انقلاب جمهوری اسلامی ایران، ارتش در میدان‌هایی بزرگ نظیر میدان نقش جهان در اصفهان به انجام مراسم نمایشی-نظامی می‌پرداخت تا خود را به مردم نشان دهد؛ مردم نیز برای تماشای این مراسم دور تا دور میدان جمع می‌شدند. حتی در زمان‌های قدیم مردم برای انجام و تماشای بازی چوگان، در میدانگاه‌ها دور یکدیگر جمع می‌شدند.
به گفته یلدا؛ میدانگاه در گذشته فضایی برای انجام یک کار نظیر بازی، نمایش، مراسم مذهبی، تعزیه و ... بوده است. میدانگاه در گذشته فضایی برای عبور شدید نبود که همین دلیلی برای برپایی بازارچه‌های موقت می‌شد.
او درباره میدانچه‌ها یا پاتوق‌های محلی نیز بیان کرد: میدانچه‌های محلی برای هر محله تهران نیاز است. این میدانچه‌ها می‌تواند در قالب یک پارک محلی باشد تا اهالی یک محله به سهولت و با اشتیاق گرد هم بیایند. درحال حاضر سازمان نوسازی شهرداری تهران طرحی در راستای ایجاد میدانچه یا پاتوق محلی در دست اجرا دارد که امید است تمامی محلات از این پاتوق‌های محلی برخوردار شوند.
این معمار و شهرساز ایرانی در پایان تأکید کرد: شهرداری باید از اهالی هر محله درخواست مشارکت برای شناسایی فضاهای مکث را داشته باشد تا فضایی برای ساخت پاتوق محلی انتخاب شود که درحال حاضر هم اهالی محله در آن فضا توقف می‌کنند. در ساخت میدانگاه‌ها باید به وضعیت سنی آدم‌ها توجه شود یعنی فضایی متعلق به کودکان، جوانان و میانسال و سالمندان باشد.
میدانگاه (پلازای) هفت هزارمترمربعی امیرکبیر در تراز همکف پروژه عرشه امیرکبیر (روی پارکینگ امیر کبیر) در منطقه ۱۴ ساخته شده است که به زودی به بهره برداری خواهد رسید.
