اسماعیل کهرم: «کرونا» فرصت استراحت را به زمین داد/ ابر سیاه کرونا که آسمان زمین را فراگرفته، لبه‌ای نقره‌فام دارد

به گزارش دیده بان ایران؛ کرونا دنیا را فراگرفته‌، میلیون‌ها نفر را در قرنطینه قرار داده و هر روز آماری از فوت‌شدگان بر اثر آن از طریق مقامات بهداشتی کشورها منتشر می‌شود. از نظر اقتصادی هم دنیا در گرداب رکود گرفتار‌ آمده و زندگی برای بسیاری از مردم سخت شده است. تعطیلی سینماها، تئاترها‌، پارک‌ها،  مکان‌های تفریحی و آموزشی از دیگر پیامدهای کووید 19 است. با این حال در لبه تاریک‌ترین ابرها لایه‌ای شفاف و درخشان است که نباید از آن غافل شد. از این‌رو در بدترین مصیبت می‌توان جنبه‌ای خوشایند را یافت، به شرط آنکه بگردیم و آن را پیدا کنیم.
می‌گویند روزی حضرت عیسی از کوچه‌ای رد می‌شد که عده‌ای را دید دور سگی مرده جمع شده‌اند. هر یک در مذمت جسد چیزی می‌گفتند، یکی از دم، از ریخت افتاده حرف می‌زد و دیگری از بدن کوفته سگ، در این هنگام حضرت عیسی با عصا دهان سگ را باز کرد و گفت چه دندان‌های تمیزی دارد. 
از چنین زاویه نگاهی در کرونای مصیبت‌زا هم می‌توان نکات مثبتی با همان عصای حضرت عیسی پیدا کرد. این نکته مثبت تاثیر این ویروس بر محیط زیست و در نهایت برای بشریت است. دیدن کوه‌های هیمالیا از فاصله 230 کیلومتری آن هم با چشم غیرمسلح خاطره دوری است که این روزها با کاهش آلودگی هوا به واسطه شیوع کرونا محقق شده است. این اتفاق نشان می‌دهد کره زمین با کاهش آلایندگی هوا در حال نفس کشیدن است. 
متاسفانه ما در فرآیند صنعتی شدن حدود 500 هزار ترکیب شیمیایی را وارد اتمسفر کرده‌ایم که کرونا آنها را کاهش داده و برای اولین‌بار این فرصت به لایه ازن داده شده تا ترمیم شود. چندی پیش عنوان شد که روزی 30 میلیون بشکه نفت کمتر در دنیا مصرف می‌شود و این بدان معناست که ما نسبت به روزهای گذشته دوسوم آلایندگی کمتری به واسطه این ماده در جهان داریم. 
مثال ملموس‌تر برای ما ایرانی‌ها نوروز است. خاطرتان هست در چهارشنبه‌سوری اگر در تهران پنجره را باز می‌کردید، بوی باروت خانه را فرا می‌گرفت؟ هر ساله برنامه ما این بود صبح بعد از چهارشنبه‌سوری سراغ پارک‌ها و بوستان‌ها برویم و جسد پرنده‌ها از چرخ ریسک گرفته تا سسک، بلبل خرما، گنجشک درختی و ... را که از سر و صدای آن شب سکته و مرده بودند، جمع‌آوری کنیم. 
این ویروس همچنین بسیاری از عادات‌ خانواده‌های ایرانی را هم تغییر داد. اگر تا سال پیش همه درگیر عوض کردن مبلمان و خانه و پرده و خرید آجیل و شیرینی بودیم، امسال کسی نبود که به خانه ما بیاید و همین موضوع تعویض غیرضروری مبلمان خانه را از بین برد. در همین راستا نیاز نبود خیلی از خانواده‌ها زیر فشار مالی خرید آجیل نوروز بروند یا پول‌شان را برای هزینه‌هایی که ضرورت خانواده هم نبود، خرج کنند. 
سیزده به در که به عنوان روز طبیعت شناخته شده‌ دیگر روزی است که انبوه افراد به پارک و بوستان‌ها و جنگل‌ها می‌روند، شاخه‌ها را می‌شکنند و زباله‌های‌شان را رها می‌کنند‌. امسال قرنطینه کرونا این فرصت را به طبیعت داد که از آسیب‌های این روز در امان بماند. 
به‌طور کلی می‌توان گفت این ویروس کوچک فرصت استراحت را به زمین داد. آن وقت‌ها که دانش‌آموز بودم، معلم می‌گفت: قلب در 100 دقیقه 70 دقیقه استراحت می‌کند، اما زمین دهه‌ها بود که استراحتی نداشت و ما به مثابه یک برده از آن بهره‌برداری می‌کردیم. معادن را از دل آن بیرون کشیده، صنعت را توسعه داده و‌ دود و آلودگی را به هوا می‌فرستادیم. ما در طول این سال‌ها به فردا فکر نکردیم و فرصت استراحت را از زمین گرفتیم. حال به واسطه این ویروس مجبور شدیم در خانه بمانیم و فرصت استراحت به زمین دهیم. 
ابر سیاه کرونا که آسمان زمین را فراگرفته، لبه‌ای نقره‌فام دارد. این ویروس سیلی محکمی به ما زد و یادآوری کرد اندکی آهسته‌تر حرکت کنیم. به لحاظ روانی همه فهمیدیم چقدر ضعیفیم‌ و در برابر یک ویروس کوچک بین نخست‌وزیر انگلیس یا یک کارگر هیچ فرقی وجود ندارد و هر دو به یک اندازه آسیب‌پذیرند. امروز برای ما حق انتخاب ایجاد شده، یا دیگران و طبیعت یا منافع شخصی خود را برگزینیم و تبعات آتی آن را بپذیریم.