روایت "لس‌آنجلس‌تایمز" از زنان داوطلب در غسالخانه‌های ایران
تلفن در نمازخانه بیمارستان به صدا در می‌آید. بیمار دیگری فوت کرده است. زن جوانی از نمازخانه خارج می‌شود تا کمک‌رسانی کند. او با ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی‌کننده وارد می‌شود. او برای انجام یک آیین سنتی مذهبی حضور یافته است: برای آماده‌سازی جنازه افراد فوت شده بر اثر ابتلا به کرونا.
به گزارش دیده بان ایران؛ خبرنگار روزنامه "لس انجلس تایمز" به سراغ زنی ایرانی رفته که داوطلبانه در غسالخانه کارهای مرتبط با فوتی‌های مبتلا به کرونا را انجام می‌دهد.
این روزنامه می‌نویسد: "طاهره ادیبی" جنازه را به روش مرسوم با آب و صابون مورد شست‌و‌شو قرار نداد چرا که خطرات زیادی در لمس کردن جنازه فرد مبتلا به کرونا وجود دارد. او راه دیگری را در پیش گرفته است؛ دعایی را از بر می‌خواند، تیمم را بر روی جنازه انجام داده و روغنی را بر پیشانی فرد فوت کرده مالیده و سپس او را به محل نگهداری مردگان می‌فرستد. او می‌گوید این امکان میسر نیست که یک مرد جنازه یک خانم را ببیند یا آن را لمس کند. در نتیجه، ما این کار را انجام می‌دهیم تا اطمینان حاصل شود که همه کارها اسلامی هستند".
این روزنامه می‌افزاید: "ادیبی در یک مرکز آموزشی و فرهنگی زبان فرانسوی درس می‌داد. با این حال، اکنون در سن ۳۳ سالگی او داوطلب کار برای اجساد در بیمارستانی در جنوب تهران شده است. ایران کشوری مسلمان است و باید آداب و سنت‌های اسلامی پیش از کفن و دفن اجساد در آنجا انجام شوند.
ادیبی می‌گوید تلفن دائما زنگ می‌زند؛ عمه، خواهر، مادر و مادربزرگ فوت‌شدگان صحبت می‌کنند. او می‌گوید زدن ماسک هنگام پاک کردن اجساد نفس کشیدن را برای او دشوار می‌سازد و بخار ایجاد شده نیز روی عینک او را می‌گیرد و دیدش را دشوارتر می‌سازد. درست پس از تعطیلات نوروز، او از دوستان‌اش در واتس اپ خواست اگر کسی نیاز به فردی برای کار در غسالخانه درباره فوت‌شدگان کرونایی داشت به او خبر دهد. یک دوست به او شماره‌ای را در گروهی متشکل از ۵۰ داوطلب در بیمارستان فیروزگر در جنوب تهران داد. ادیبی می‌گوید والدین‌اش با اصرار می‌خواستند طرز فکر او و قصدش را تغییر دهند.
این روزنامه در ادامه می‌نویسد: "در سرتاسر تهران گروه‌های دیگری نیز هستند که به گونه‌ای متفاوت کمک‌رسانی می‌کنند از جمله مریم یک استاد دانشگاه و دوست‌اش نرگس طراح لباس که در تیم داوطلب برای ضدعفونی کردن خیابان‌های شهر تهران نقش دارند. آنان چهار ساعت در روز را به ضدعفونی کردن ایستگاه‌های اتوبوس، زیرگذرها و پیاده‌روها اختصاص می‌دهند. آنان می‌گویند این کار راحتی نیست.
این روزنامه در ادامه می‌نویسد: "از زمان ورود کرونا به ایران، برخی از مقام‌های ایران، آمریکا را مقصر و مسبب کرونا دانسته‌اند. دولت در تعطیلی سریع اماکن موفق نبود. همزمان با آن، تلاش برای مبارزه با کرونا در ایران با نرخ تورم بالا، کمبود ارز خارجی و تحریم‌های وضع شده از سوی امریکا دشوارتر نیز شده است. در چنین شرایطی نیز علمای شیعه بر لزوم رعایت کفن و دفن طبق سنت های اسلامی تاکید دارند.
ادیبی می‌گوید مشتاق بود تا استفاده از آب را دوباره آغاز کند. برای افراد مذهبی چون ادیبی اجرای احکام و سنت‌های اسلامی اهمیتی بیش از هر مورد دیگری را دارند و فراتر از محدودیت‌های اعمال شده و سیاست است. ادیبی به اتاقی وارد می‌شود که جنازه زنی مسن در آنجاست. او پرده را می‌کشد و چند لحظه‌ای صبر می‌کند تا مطمئن شود که بیماران در اتاق‌های مجاور او را نمی‌بینند. او می‌خواهد سنت‌ها و اصول اخلاقی رعایت شود و حرمت جنازه حفظ شود. او چیز زیادی درباره آن زن فوت شده نمی‌داند. به برگه نگاه کرده و نام او را می‌خواند. او از یک پرستار باندی را می‌خواهد و موهای زن را از پشت می‌بندد. او دعایی را می‌خواند. جسد هنوز گرم است. او فرایندی را انجام می‌دهد که تیمم خوانده می‌شود. او سپس روغنی کافوری را به بخش‌های مختلف جنازه مالیده و دعایی را ذکر می‌کند. او پس از اتمام کار جنازه را در کفن قرار داده و آن را در پلاستیک می‌پوشاند. چند فرد وارد اتاق می‌شوند و نام بیمار و علت فوت او را می‌نویسند. سپس جنازه آماده برای دفن می‌شود.
ادیبی می‌گوید سخت‌ترین جای کار آن است که فرد فوت شده را پیشتر در بخش دیده باشد و روز بعد به آی سی یو احضار شده و ببیند که آن فرد فوت شده است. او می‌گوید برخی پرستاران و پزشکان به او و دیگر داوطلبان می‌گویند عزرائیل.
