گزارشی از وضعیت زندان قرچک در روزهای شیوع کرونا/ گلایه های زندانیان از نبود مواد ضد عفونی کننده

به گزارش سایت دیده بان ایران؛  «میم»، چند روزی است که برای دومین بار از زندان آزاد شده؛ هنوز سرو کله کرونا پیدا نشده بود که یکی از طلبکارانش از او شکایت و او را راهی زندان  شهرری یا همان قرچک کرد؛ زندان زنان. او حالا دو هفته‌ای است پایش را از قرچک بیرون گذاشته و می‌گوید وضعیت زندانی‌ها از همان آغاز شیوع کرونا تا همین چند روز پیش، چندان خوب نبوده؛ می‌گوید زنان زندانی، مریض و غیر مریض همه با هم در سلول‌هایشان نگهداری می‌شدند، قیمت مایع دستشویی تا ۷۵ یا بعضا تا ۱۰۰ هزار تومان فروخته می‌شده، وسایل ضد عفونی مثل ماسک و دستکش در اختیار زندانی‌ها نبوده و قرنطینه معنایی نداشته است؛ ««تا موقعی که من در زندان بودم خبری از غربالگری نبود؛ حالا هم که از زندان بیرون آمده‌ام دوستان هم‌بندم با من تماس می‌گیرند و می‌گویند امکانات بهداشتی همچنان ضعیف است. بعضی از آنها با علائم تب به پرسنل مراجعه کرده‌اند اما زندانبان‌ها به آنها گفته‌اند به تخت‌هایتان بروید و از روسری‌تان به عنوان ماسک استفاده کنید.»

امید مرادی، وکیل پایه یک دادگستری، یکی از وکلایی است که چندین موکل زندانی در زندان قرچک دارد؛ او هم می‌گوید موکلانش در زندان به او خبر داده‌اند اقلام بهداشتی بعد از شیوع کرونا بسیار محدود شده و زندانی باید مواد اولیه بهداشتی مورد نیاز خود را به چندین برابر قیمت رسمی از فروشگاه‌های زندان بخرد.

مهرزاد تشکریان، مدیر کل بهداشت و درمان سازمان زندان‌ها اما این گفته‌ها را قبول ندارد؛ او می‌گوید مواد ضدعفونی‌کننده به صورت رایگان به زندانی‌ها داده می‌شود، زندانیان مرتب تب‌سنجی می‌شوند، اتاق‌های ملاقات شرعی به اتاق‌های قرنطینه تبدیل شده و مبتلایان به کرونا در زندان به بیمارستان‌های آموزشی فرستاده می شوند.

چند ماه پیش بود که «میم» به دلیل بدهکاری‌های مالی برای دومین بار روانه زندان زنان قرچک شد و حالا دو هفته‌ای است که آزاده شده؛ «میم» در گفت‌وگو با خبرآنلاین می‌گوید امکانات بهداشتی زندان از زمان شیوع کرونا محدود بوده و همین موضوع باعث نگرانی زندانیان شده است؛ «خدمات فروشگاه زندان با توجه به تعداد زندانیان محدود است. بعد از شیوع کرونا امکانات خاص بهداشتی در اختیار زندانیان قرار داده نشده است. ما ۱۸۶ نفر در یک بند بودیم که به وسیله تخت کابین‌بندی شده بودیم. به ما حتی دستکش و ماسک هم داده نشد، حتی سربازان هم ماسک و دستکش نداشتند.»

«تا موقعی که من در زندان بودم خبری از غربالگری نبود»؛ او می‌گوید حالا هم که از زندان بیرون آمده دوستان هم‌بندش با او تماس می‌گیرند و می‌گویند امکانات بهداشتی همچنان ضعیف است؛ «بعضی از هم‌بندی‌هایم می‌گویند که با علائم تب به پرسنل مراجعه کرده‌اند اما چندان اهمیتی به آن‌ها داده نشده. تلفن‌های کارتی خودش یکی از منابع گسترش بیماری است. همه افراد صف می‌بندند و با یک گوشی حرف می‌زنند. البته که بعضی از زندانیان خودشان هم بهداشتشان را رعایت نمی‌کنند.»

«میم» از قیمت چندبرابری مواد بهداشتی در داخل زندان و ابتلای چند زندانی به کرونا می‌گوید؛ «مایع دستشویی‌های ۳۰۰ گرمی به قیمت ۷۰ هزار تومان به زندانیان فروخته می‌شد. حتی مواقعی بود که مثلا من در نوبت می‌ایستادم که مایع دستشویی بخرم اما نوبت به من نمی‌رسید. آن موقع یکی از زندانیانی که مثلا دو تا مایع دستشویی خریده بود به من می‌گفت که به قیمت ۱۰۰ هزار تومان حاضرم به تو بفروشم! من هم مجبور بودم به خاطر شیوع کرونا به همان قیمت بخرم. کسانی که با من تماس می‌گیرند می‌گویند در حال حاضر برای مقابله با شیوع کرونا، درهای کریدور روی زندانی‌ها بسته شده است و زندانی‌ها حق ندارند داخل کریدور رفت‌وآمد کنند. می‌گویند زندابانها به زندانیان می‌گویند به تخت‌هایتان بروید و از روسری‌تان به عنوان ماسک استفاده کنید. تا جایی که من زندان بودم کسی هنوز به کرونا مبتلا نشده بود ولی از آن وقت تا حالا چند مورد از زندانی‌ها به کرونا مبتلا شده‌اند که فکر می‌کنم آمار مبتلایان بالاتر برود.»

ویروس گران و ۲ هزار زن زندانیِ بی‌ملاقاتی

امید مرادی، وکیل پایه یک دادگستری هم که وکالت چندین زن زندانی در زندان قرچک را بر عهده دارد با «میم» هم نظر است. او در گفت‌وگو با خبرآنلاین می‌گوید: «در زندان زنان، مایع دست‌شویی معمولی ۳۰۰ الی ۵۰۰ گرمی که بهای آن ۱۰ تا حداکثر ۱۵ هزار تومان است، به مبلغ ۷۵ هزار تومان یعنی ۵ برابر قیمت مصوب در فروش‌گاه زندان، آن هم با منت و سختی و محدودیت به فروش می‌رسد و زندانی باید مواد اولیه بهداشتی مورد نیاز خود را به چندین برابر قیمت رسمی از فروش‌گاه‌های زندان بخرد؛ «من چندین موکل زن در زندان قرچک دارم و آن ها مرتب با من تماس تلفنی دارند. بیشترشان از کمبود اقلام بهداشتی و ضدعفونی کننده در این زندان گلایه دارند.»

مرادی با توجه به ممنوع شدن ملاقات‌ها، می‌گوید بدیهی است که زندانی بی‌ملاقاتی پولی برای خرید مایحتاج خود ندارد و متاسفانه سطح بهداشت را در زندان‌ها به شدت کاهش می‌دهد؛ «بعضی از زندانی‌ها کف زندان می‌خوابند که خودش می‌تواند یکی از عوامل شیوع ویروس کرونا باشد. تعداد زندانیان در سالن‌ها و سلول‌ها زیاد است و همین باعث می‌شود اگر کسی مبتلا باشد وضعیت خطرناکی در زندان‌ها رخ دهد. حتی معتادانی که وضعیت بدی دارند از دیگر زندانیان جدا نمی‌شوند. به دلیل کمبود جا قرنطینه به صورت جدی اعمال نمی‌شود. فروشگاه‌های زندان لوازم بهداشتی محدودی را در اختیار زندانی‌ها قرار می‌دهند که شامل یک قطعه صابون و یک پودر رختشویی در ماه است که در شرایط عادی هم پاسخگوی نیازهای زندانی نیست.»

به گفته او حدود ۲ هزار نفر زندانی زن در قرچک نگه‌داری می‌شوند و امکانات ارائه شده به آن‌ها از حد معمول پایین‌تر است؛ «مواد بهداشتی و حتی خوراکی به چندین برابر قیمت بیرون از زندان فروخته می‌شود. زندانیانی هستند که ملاقات ندارند و الان هم که کلا ملاقات ها محدود شده و بسیاری از آن‌ها برای خرید موارد مورد نیازشان در مضیقه مالی هستند. بهداری داخل زندان‌ها امکانات ناچیزی دارند که در این وضعیت شیوع کرونا مساله ساز است. ماسک و دستکش در زندان‌ها چندان وجود ندارد و حتی جان زندانبان‌ها، پرسنل و سربازها هم در خطر است. سربازها حتی دستکش و ماسک هم ندارند.»

 مرادی مرخصی دادن به زندانیان را کار بسیار خوبی برای مقابله با شیوع کرونا در زندان‌ها می‌داند اما می‌گوید تعداد زیادی هنوز در زندان‌ها هستند و باید به وضعیت آن‌ها رسیدگی کرد؛ «مواردی از ابتلای چند نفر در زندان‌های قرچک و فشافویه به کرونا گزارش شده است. دادن آموزش به زندانیان برای رعایت‌های بهداشتی یکی از اقدامات مهم است که باید در دستور کار سازمان زندان‌ها باشد.»

منبع: خبرانلاین