نظر هادی خانیکی درباره تعطیلی روزنامه ها / «قرنطینه خانگی » و«فاصله‌گذاری اجتماعی» نشریات را در رقابت با جایگزینان مجازی خویش بازهم ضعیف تر کرد/ روزنامه نگاری آنلاین چاره کار است
سیاستگذاری کرونایی یعنی «قرنطینه خانگی » و«فاصله‌گذاری اجتماعی».نخستین اجبار نشریات را در رقابت با جایگزینان مجازی خویش بازهم ضعیف تر کرد و نظام انتشار و توزیع و مطالعه را از سیاق و نظم دهه‌ها و سالیان پیش دورتر ساخت
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ هادی خانیکی، استاد علوم ارتباطات، در گفت و گویی نظر خود در رابطه با تعطیلی روزنامه های کشور در پی شیوع کرونا را بیان کرد:
«در خبرها بود که سنت روزنامه‌نگاری و حس خوب و تاریخی ورق زدن مطبوعات از نوروز امسال دستخوش یک تغییر شده است. عادت همیشگی ما ایرانیان که از خرید و خواندن انواع ویژه نامه‌های نوروزی آغاز می شد و تا دیدن نخستین شماره های پس از عید ادامه می‌یافت اکنون ناگزیر به پذیرش وضعیتی متفاوت شده است. در حوزه تولید و مصرف فرهنگی ورود به یک «چرخش پارادایمی» چندان آسان نیست. همان گونه که تغییر ناگهانی ذائقه نمی تواند به سادگی طعم و حلاوت هر تغییری را به دنبال داشته باشد.
ورود به سال 1399 در تاریخ پرفراز و فرود روزنامه نگاری ایران با این دو ناگزیری به ثبت رسید؛ نخست کم رونقی مطبوعات در کیوسک‌ها، خانه‌هاو گرفتاری در چنبره تعطیلات طولانی نوروزی و سپس اجبار به تبعیت تام و تمام دو محور سیاستگذاری کرونایی یعنی «قرنطینه خانگی » و«فاصله‌گذاری اجتماعی».نخستین اجبار نشریات را در رقابت با جایگزینان مجازی خویش بازهم ضعیف تر کرد و نظام انتشار و توزیع و مطالعه را از سیاق و نظم دهه‌ها و سالیان پیش دورتر ساخت . دومین اجبار نیز از دوره‌های دور تاکنون پایان تعطیلات را برای اولین بار بدون روزنامه رقم زد. حال پرسش این است که چگونه به این دو اجبار بنگریم و راهی برای برون رفت ازاین وضعیتی که روزنامه و شاید هم روزنامه‌نگاری را می‌تواند به اغما ببرد پیدا کنیم. واقعیت آن است که روزنامه‌نگاری و روزنامه را هیچگاه نمی‌توان به تعطیلی برد .اگر تاریخ به تعطیلی برود «خبر» هم تعطیل بردار است ولی وقتی که جامعه نیازمند آگاهی،آموزش، هوشیاری و مشارکت است و حتی بحران هایی ازجنس کرونا هم این نیاز را بیشتر می‌کند باید چاره ای دیگر اندیشید که این وظیفه مراکز سیاستگذار و اجرایی، نهادهای مدنی، صنفی وحرفه ای ویک یک شهروندان است که «خبر» ،«ارتباط»، «ادراک مشترک»و «همبستگی اجتماعی» را از سبد کالاهای ضروری زندگی حذف نکنند. اگر اجبار به ماندن در خانه هست و رعایت فاصله گذاری های فیزیکی ضروریست نیاز به موضوعیت و محوریت ارتباطات، روزنامه نگاری و پیوند دادن میان صدا، تصویر و نوشتار هم گریزناپذیراست تا وضعیت کرونایی پیش روی ماست رعایت دستورالعمل های ایمنی و بهداشتی حرف نخست را می زند اما بالا بردن تاب‌آوری اجتماعی و ارتباطی هم لازمه پایداری آن راهبرد است پس روزنامه و روزنامه نگاری را هم در صورت کاغذی و هم به صورت صوتی و تصویری درقالب پیام‌های پادکستی، ویدیویی و مطالب آنلاین درشمار ضروری ترین نیازهای تعطیلی ناپذیر به حساب آوریم. روزنامه نگاری و روزنامه نگاران جزو «خاطرات»گذشته ما نیستند، آنها را درهرشرایط سختی به «خاطر»بسپاریم.»
منبع: ایران
