زائری: تصمیم دیشب در صداوسیما نسنجیده و احمقانه بود

به گزارش دیده بان ایران؛ ماجرای تعطیلی موقت برنامه نود ابعاد جدیدی پیدا کرده است. گذشته از آنکه تهیه‌کننده یک برنامه علیه شبکه سوم صداوسیما شیطنت‌هایی کرد و خود را بزرگ‌تر از این رسانه پنداشت، حالا محمدرضا زائری تصویر جدیدی از ای اتفاق را روایت کرده است.

او در این باره نوشت: «دیشب به جای برنامه نود، تلویزیون برنامه مخاطب خاص - از کربلا- را پخش کرده است!

١-در حسن نیت مسؤولان صدا و سیما و سلامت نفس مدیران شبکه سوم که از دوستان خوب من هستند سر سوزنی شک و تردید ندارم.

٢-به مدیریت صدا و سیما هم از نظر حرفه ای کاملا حق می دهم که در تعارض سیاست های کلان خود با رفتار سلیقه ای یک مجری قاطعانه مدیریت خود را اعمال کند و چارچوب سازمانی را بر هم نریزد.

٣-در عین حال مثل روز روشن است که وقتی مخاطبان یک برنامه میلیونی و جذاب و موفق، منتظر و چشم به راه تماشای آن برنامه هستند و می بینند به جای برنامه محبوبشان چیز دیگری - هر چه می خواهد باشد- پخش می شود ناخواسته و ناخودآگاه از سر عصبانیت و آزردگی نسبت به آن برنامه جدید واکنش منفی نشان می دهند و ناسزا می گویند و بدوبیراه نثار سخنران و مجری و در و دیوار و هر صحنه ای می کنند که تلویزیون در آن لحظه به آنها نشان می دهد!

متصدی پخش و مسؤول تأمین برنامه شبکه سه در آخرین لحظات و از سر ناچاری تصمیم نسنجیده و احمقانه ای را برای پخش برنامه امام حسین علیه السلام به جای برنامه فوتبالی نود گرفته اما فحش و بدوبیراهش را نه صداوسیما و نه حتی جمهوری اسلامی و رهبری، که دین و امامت و کربلا و مقدسات می شنوند!

اگر مسؤولان صدا و سیما سیاسی بودند و مثلا با رییس جمهوری دشمنی داشتند باید فیلمی از شیخ حسن روحانی پخش می کردند یا اگر می خواستند مردم را از غرب متنفر سازند باید برنامه ای از فلان کشور خارجی نشان می دادند تا بینندگان تلویزیون در ضمیر ناخودآگاهشان به هر چه می بینند کینه و بغض پیدا کنند!

اما برعکس، می گردند و جستجو می کنند و هیچ چیز دیگری - نه مستند و نه سریال و نه سرگرمی - جز برنامه اربعین و کربلا و سیدالشهدا نمی یابند!

واقعا چه کنیم با این دوستان دلسوز و مخلص و باصفا و مؤمن که ذره ای هم در حسن نیت و دلسوزی شان تردید نداریم، ولی نمی دانند که اگر در آن ساعت تصویر برفک پخش می شد بهتر بود!دوستان جوان ما همین یک مثال را داشته باشند تا بدانند در طول این چهل سال تنها با غفلت و بی توجهی و حتی بدون سوء نیت، در دستگاهها و نهادهای مختلف ما - از آموزش و پرورش تا قوه قضاییه و از بسیج تا شهرداری- چه گذشته است.

نه روزی یک مورد یا هفته ای یکبار... اگر در این چهل سال فقط ماهی یک موضوع مثل این رخ داده باشد، آیا برای دین گریزی و مذهب ستیزی جماعت کافی نیست؟