شرکت نفت و راه و شهرسازی درصدر دستگاه های تخریب کننده عرصه های طبیعی
مدیرکل منابع طبیعی استان خوزستان با اشاره به اینکه تغییر شرایط اقلیمی و تخریب محیط زیست از عوامل گسترش سطوح بیابانی است گفت: شرکت نفت و اداره کل راه و شهرسازی در صدر دستگاه های تخریب کننده عرصه های منابع طبیعی در استان هستند.
**هزار و 200 هزار هکتار اراضی بیابانی در خوزستان
وی با اشاره به اینکه بالغ بر هزار و 200 هکتار از اراضی خوزستان را بیابان تشکیل می دهد خاطر نشان کرد: کانون ریزگردها در استان شامل شن زارها و آبگیرهایی است که بر اثر بهره برداری بی رویه و احداث سدها خشک شده اند.
وی درخصوص کانون های ریزگرد در خوزستان نیز توضیح داد: طبق مطالعات سازمان زمین شناسی هفت کانون ریزگرد هورالعظیم با 53 هزار هکتار، حد فاصل شلمچه تا جفیر، شمال شرق اهواز، جنوب شرق اهواز (حدفاصل جاده اهواز ـ ماهشهر تا شادگان) با 113 هزار هکتار، امیدیه، هندیجان و ماهشهر در خوزستان وجود دارد.
مدیرکل منابع طبیعی استان خوزستان ادامه داد: بزرگترین کانون ریزگرد خوزستان با 113هزار هکتار در جنوب شرق اهواز قرار دارد که همین کانون عامل عمده ورود ریزگردها به شهر اهواز است.
وی در بخشی دیگر از سخنان خود با تصریح به اینکه بهترین روش کنترل عرصه های بیابانی کشت بیولوژیک است یادآور شد: بالغ بر 350هزار هکتار شن زار و ماسه زار وجود دارد که از شمال غرب تا جنوب شرق امتداد یافته اند.
مطیعی مالچ پاشی در سطح اراضی بیابانی را یکی دیگر از راهکارهای کنترل ریزگردها دانست و اظهار کرد: مالچ پاشی نفتی در عرصه های بیابانی خوزستان سابقه ای 50 ساله دارد.
**42هزار هکتار از اراضی جنوب شرق اهواز بحرانی هستند
وی با بیان اینکه پروژه مقابله با ریزگردها از سال 1394 با اختصاص اعتبارات اندکی آغاز شده، گفت: پس از حوادث بهمن ماه سال گذشته دولت توجه بیشتری به مشکلات ریزگردها در خوزستان کرد به طوریکه 300 میلیارد ریال اعتبار به منظور مقابله با بیابان زدایی در کانون جنوب شرق اهوازتصویب شد که 130 میلیارد ریال آن در سال 1395 و مابقی در سال جاری تخصیص یافت.
مدیرکل منابع طبیعی استان خوزستان ادامه داد: از 113هزار هکتار اراضی بیابانی واقع در جنوب شرق اهواز 42هزار هکتار فوق بحرانی اعلام شده است.
وی خاطر نشان کرد: در سال گذشته پنج هزار هکتار از اراضی این کانون نهال کاری شد و امسال نیز حدود 30هزار هکتار از اراضی به شیوه های نهال کاری و کشت بیولوژیک تثبیت خواهند شد.
**حل معضل ریزگردها منوط به عدم اعمال اشتباهات گذشته است
مطیعی تصریح کرد: مردم نباید انتظار داشته باشند کل مشکل ریزگردها ظرف دو یا سه سال آینده به طور کامل مرتفع شود چرا که تخریب این عرصه ها در بازه زمانی طولانی صورت گرفته است.
وی با اشاره به اینکه باید اجازه داد تا پوشش گیاهی در این مناطق مستقر شود افزود: این امر منوط به آنست که تخریب های جدید صورت نگیرد و از اراضی احیا شده نیز به خوبی حفاظت شود.
مدیرکل منابع طبیعی استان خوزستان با بیان اینکه موفقیت در کنترل کانون های ریزگرد منوط به عدم تکرار اشتباهات گذشته است ادامه داد: برای احیای زمینها و کنترل بیابان ها باید در سیاست دستگاه های اجرایی تجدیدنظر صورت گیرد.
وی توجه به مدیریت سرزمین را یک اصل مهم خواند و افزود: برای به سرانجام رسیدن این طرح باید آب کافی برای آبیاری نهال ها تأمین شود از سویی دیگر دستگاه های اجرایی با هماهنگی مدیر سرزمین فعالیت کنند تا تخریبی به عرصه های منابع طبیعی و محیط زیست وارد نشود.
مطیعی توضیح داد: تا پایان برنامه ششم توسعه باید یک میلون و 140هزار هکتار از اراضی بیابانی کل کشور مهار شوند که سهم اراضی خوزستان در این برنامه بالغ بر 71هزار هکتار است.
**خوزستان در صد آتش سوزی جنگل ها و مراتع کشور
مدیرکل منابع طبیعی استان خوزستان یکی دیگر از موارد تهدید کننده مراتع و جنگل های استان را آتش سوزی عنوان کرد و یادآور شد: اختلافات قومی، فقر و بیکاری از موارد شایعی است که سبب آتش زدن عرصه ها می شود.برخی از ساکنین بومی اطراف جنگل ها با آتش زدن درختان به دنبال تولید ذغال هستند.
وی ادامه داد: بیشترین آمار آتش سوزی در کشور متعلق به مراتع و جنگل های خوزستان است. در سال گذشته حدود 2هزار و 300هکتار از جنگل ها و مراتع خوزستان در آتش سوختند که این رقم در سال 1396 به سه هزار و 200 هکتار افزایش یافته است.
مطیعی با بیان اینکه بیشترین مورد آتش سوزی در الوار گرمسیری اندیمشک است گفت: در ماه های تیر، مرداد و شهریور امسال در مجموع 50 روز دمای هوا بیش از 50درجه سانتی گراد بود که همین امر در کنار بلند شدن علوفه بیشه زارها زمینه ساز آتش سوزی مراتع و بیشه ها بود.
وی برداشت بی رویه آب و احداث سدها را یکی دیگر از عوامل خشک شدن بیشه های اطراف تالاب ها و درنتیجه آتش سوزی دانست و خاطر نشان کرد: در کنار این عوامل طبیعی، آتش زدن کاه وکلش مزارع توسط کشاورزان و سرایت آن به مراتع، دیگر عامل است.
