متاسفانه به "کودک آزاری" در جامعه اهمیتی داده نمی شود / یکی از بخش های مهم مقابله با این پدیده، آگاهی و اطلاع رسانی به خود کودکان است/ جلوگیری از کودک آزاری به فرهنگ سازی توسط ارگان و نهاد و رسانه ها بستگی دارد

دیده بان ایران- سپیده اجلالی:  تجاوز؛ کلید واژه ای است که این روزها در بیشتر شبکه های مجازی و در بین کاربران رد و بدل می شود. عبارتی که همواره با نوعی ترس و دلهره و نگرانی بر زبان جاری می شود و حالا مدت هاست هر چند وقت یکبار به یکی از تیترهای رسانه ها تبدیل می شود.

قربانیان خاموش؛ نامی است که مردم بر روی این کودکان خردسال نهاده اند و متاسفانه نه تنها آمار دقیقی از این قربانیان در دسترس نیست بلکه بسیاری از خانواده هم برای حفظ آبروی خود سعی می کنند تا این اتفاق را به دست فراموشی بسپارند.  

 با کمی تامل بیشتر در این ماجرا به این نتیجه دست خواهیم یافت که  بیشتر متجاوزان و یا قاتلان این فرشتگان بار اولی نیست که دست به این اقدام بی شرمانه زده اند بلکه در گذشته هم بارها مرتکب چنین رفتارهای زننده ای شده اند.

یکشنبه 28 خرداد ماه، روزی است که شاید برای مدت ها در اذهان مردم کشورمان ماندگار بماند.

روز نحسی که یکی از فجیع ترین و تلخ ترین اتفاق ها، برای مردم مغان رقم خورد و مردم خونگرم این منطقه با پدیده ای مواجه شدند که برای مدت ها در شوک قرار گرفتند. 

ماجرا از این قرار بود که آتنا اصلانی دختری 7 ساله از اهالی محله پارس آباد اردبیل همراه پدرش از خانه بیرون رفت و هرگز بازنگشت.

 دختری که ٢٠ روز پیش هنگامی که در کنار بساط دستفروشی پدرش در خیابان پزشکان پارس آباد ایستاده بود، ربوده شد. در تمام این ٢٠ روز مردم هم در فضای مجازی و هم در شهر پارس‌آباد با اعلامیه‌هایی که در دست داشتند برای پیدا شدنش لحظه‌شماری می‌کردند. تا اینکه پس از پیگیری‌های پلیس و بازجویی از مظنونان این حادثه معلوم شد آتنا به قتل رسیده است. جسد این دختر خردسال هم در پارکینگ خانه همسایه که حالا با نام "قاتل آتنا" شناخته می شود، پیدا شد. 

پدر آتنا تنها کلمه ای که از دهانش خارج می شود «قصاص» است. او پس از مدت ها سکوتش را اینچنین شکست: کسی نمی تواند حتی درصدی از تمامی چشم انتظاری ها، دلهره ها و ضجه های مادر آتنا را که در این 20 روز متحمل شد را درک کند. کسی نمی فهمد که چگونه 20 روز چشممان به در خشک شد تا بلکه خبری از جگرگوشه مان به ما بدهند اما پس از گذشت این مدت که هزاران سال بر ما گذشت اما اینک مجبوریم جسم سردش وداع کنیم.

علی رغم این که موضوع "کودک آزاری" تاکنون بارها و بارها در کشورمان اتفاق افتاده است اما با این وجود باز هم قتل آتنا خشم بسیاری از مردم را برانگیخته است تا جاییکه انتشار این خبر واکنش های  زیادی را در شبکه های اجتماعی به دنبال داشته است.

در همین راستا، دکتر زهره استوار، استادیار و روانشناس، در تشریح این موضوع به خبرنگار دیده بان ایران گفت: بحث خشونت علیه کودکان که تحت عنوان "خشونت خانگی" از آن یاد می شود، متاسفانه در سراسر دنیا  دارای پیشینه قدیمی است. خشونت خانگی خود به سه دسته از جمله ؛ خشونت علیه زنان و خشونت علیه کودکان تقسیم بندی می شود که در سال های اخیر با حجم گسترده ای از این دو مورد رو به رو هستیم و البته اخیراً موضوع "سالمند آزاری" هم مزید بر علت شده است.

وی افزود: سال هاست که بحث کودک آزاری در کشور ما وجود دارد اما به جزء تعداد اندکی NGO ارگان و نهاد مربوطه خاصی، جسارت پرداختن به این موضوع مهم و یا مقابله با این پدیده را نداشته است. در صورتیکه این موضوع از لحاظ جامعه شناختی و روانشناختی می تواند مورد بررسی قرار گیرد. البته یکی از بخش های مهم آن، آگاهی و اطلاع رسانیبه کودکان در جهت محافظت از خودشان است.

زهره استوار در رابطه با بیماری "پدوفیلیا" یا " میل شدید جنسی به کودکان" بیان کرد: پدوفیلیا  را می توان زیر شاخه ای از آسیب عمیق شخصیتی که در پروسه رشد بیشتر نمود پیدا می کند قرار داد که البته تاکنون گزارشی درباره داشتن ریشه های موروثی و ژنتیکی این بیماری نشده است. بیشتر کسانی که به پدوفیلیا و یا کودک آزاری به شیوه های گوناگون مبتلا هستند، به طور یقین درگذشته، خود قربانی خشونت خانگی و سواستفاده عاطفی، جنسی و یا جسمی قرار گرفته اند.

وی ادامه داد: اگر از بُعد روانشناختی بخواهیم موضوع کودک آزاری را مورد بررسی قرار دهیم می توانیم بگوییم که هدف کودک آزاران  و یا افراد آسیب دیده در گذشته؛ این است که از این طریق هم خشم خود را از گذشته بروز می دهند و هم از این طریق زخمی که در گذشته خورده اند را به یادگار بگذارند. از بُعد جامعه شناختی نیز می توان به شکل گیری مجدد این قبیل آزار و اذیت های جسمی و جنسی در جامعه اشاره کرد.

این استادیار دانشگاه در پاسخ به راهکار های پیشنهادی برای به حداقل رساندن این قبیل معضلات در جامعه بیان کرد: از اساسی ترین راه های پیشگیری و مقابله با اینگونه معضلات اجتماعی می توان به "آموزش دفاع و محافظت از خود کودکان" اشاره کرد. این دفاع و محافظت از خود می تواند در زمینه جسمی، عاطفی و یا جنسی باشد و مسئول آموزش به کودکان در وهله اول والدین و خانواده می باشد. 

وی همچنان در پایان تصریح کرد: اگر کودک در خانواده نحوه برخورد و دفاع از خود در برابر متجاوزان را آموزش ببیند می توان آسیب های ناهنجار کودک آزاری در زمینه های مختلف را به حداقل کاهش داد. در وهله های بعدی جامعه نیازمند است از طرف رسانه ها، فرهنگسراها، سرای محله ها و تمامی ارگان هایی که می توانند در جهت پیشگیری و مقابله با پدیده کودک آزاری آنها را یاری کند.