به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ کامبیز نوروزی، حقوقدان نوشت: ستاد امر به معروف به‌ موجب ماده ۱۴ قاتون حمایت از آمران به معروف از مصادیق نهادهای موضوع ماده ۶۶ قانون آئین دادرسی کیفری است. بنا به صریح ماده ۶۶ این ستاد فقط می‌تواند اعلام جرم کند، نه شکایت به مفهوم دقیق آن.

این ستاد فقط می‌تواند اعلام جرم کند. علاوه بر این، از نظر حقوقی شاکی شخصی است که مستقیما از جرم زیان‌دیده باشد. در غیر اینصورت اگر کسی مدعی است جرمی رخ داده فقط می‌تواند اعلام جرم کند.

کسی که خانه‌اش مورد سرقت قرار گرفت، شکایت می‌کند. اما همسایه‌ای که دیده‌است دزد به خانه همسایه زده است، اگر بخواهد کاری کند، فقط اعلام جرم می‌کند.

بیشتربخوانید:ستادامر به معروف: مدیران ساترا را به خاطر سریال «تاسیان» محاکمه خواهیم کرد

تفاوت در این است که شاکی در طول تمام مراحل رسیدگی، از شروع تحقیقات در دادسرا تا صدور رأی قطعی در مرجع تجدیدنظر در پرونده حضور دارد و از شکایت خود دفاع کند. مثلا می‌تواند اگر از رأی بدوی ناراضی است حق تجدیدنظر دارد. با اعلام رضایت شاکی رسیدگی متوقف شده و یا مجازات کمتر می‌شود.

ولی شخصی که اعلام جرم می‌کند بعد از اعلام جرم هیچ سمتی در پرونده ندارد و اجازه کمترین دخالتی در مراحل قضایی ندارد مگر مقام قضایی از او چیزی بخواهد. چه بسا دادستان اصلا اعلام جرم او را از همان ابتدا شایسته اقدام قضایی نداند.

ستاد امر به معروف از فیلیمو بخاطر برخی سکانس‌های سریال تاسیان شکایت کرده است. اما به دلایلی که گفته شد ستاد امر به معروف  نمی‌تواند در مقام "شاکی" قرار بگیرد و در مراحل پرونده دخالت داشته باشد.

این نوع اقدامات، قطع نظر از ایرادات حقوقی، تنش‌ها و شکافهای اجتماعی را افزایش می‌دهد و بحران‌های ناشی از تنگ‌نظری را افزون‌تر می‌کند.