دوران پیری خاص و ویژه در انتظار دهه شصتی‌ها
دهه شصتی‌ها که همواره با جمعیت زیاد و امکانات کم از جمله مدارس سه شیفته، کنکورهای طاقت فرسا، بیکاری بالا و ... مواجه بوده‌اند، دوره پیری متراکم و سختی را هم در انتظار نشسته‌اند.
به گزارش سایت دیده بان ایران ؛به نقل از تابناک، کارشناسان حوزه جمعیت شناسی معتقدند که بعد از ۳۰-۱۴۲۵ رشد جمعیت ایران به صفر خواهد رسید. این همان زمانی است که دهه شصتی های ایران به دوران پیری رسیده اند و با دوره متراکم همراه با کمبود نیروهای خدمات رسان مواجه خواهند بود. چرا که کاهش موالید و زاد و ولد در کشور در سالهای گذشته، باعث می شود تعداد نیروهای کار آن زمان کمتر شده و در نتیجه جوابگوی خدمت رسانی به انبوه پیر مردها و پیزن های دهه شصتی نخواهد بود.
اهمیت این نیروها از آن جهت است که با تغییرات فرهنگی، طبیعتا عمده این پیرمردها و پیرزنها، پیرانه سری خود را، نه در منازل و کنار عزیزانشان، که باید در خارج از خانه و تحت حمایت های دولتی و ... بگذرانند. در حالی که تعداد نیروهای فعال جامعه، پاسخگوی رفع این نیاز نخواهد بود.
صادقی عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران در این باره می گوید: رویکرد خوش‌بینانه، سالخوردگی جمعیت را نوعی موفقیت برای بشر می‌داند که با افزایش سطح بهداشت، امکانات رفاهی و امید به زندگی محقق شده است اما رویکرد بدبینانه معتقد است سرعت غیرمنتظره سالخوردگی می‌تواند بار هزینه‌های اقتصادی کشورها را چندین برابر کند.
صادقی می گوید:ایران در مسیر سالخوردگی جمعیت است و سرعت سالمندی در آن بالاست؛ به‌طوری که طی سالهای ۱۴۲۰ تا ۱۴۳۵ با جامعه سالخورده مواجه خواهیم شد. در حال حاضر از میان استان‌ها، استان گیلان به دلیل باروری پایین و میزان بالای مهاجرت سالمندان به آن، بیشترین سالمندی و استان سیستان و بلوچستان کمترین سالمندی را دارد.
بر اساس مطالعات انجام شده در سال ۱۴۲۵، تعداد جمعیت پیر ایران، حداقل یک چهارو و کمی بعد از آن یک سوم از کل جمعیت کشور خواهد بود و اگر دهه شصیتی های امروز، از هم اکنون تدبیری برای آینده خود نیندیشند، بر دامه مشکلاتشان افزوده خواهد شد.
در حال حاضر در کشور، جمعیت بزرگ دهه‌شصتی‌ها و دهه‌پنجاهی‌ها را داریم که بیش از ۳۰ میلیون نفر از جمعیت کل کشور را شامل می‌شوند؛ ۱۸ تا ۲۰ میلیون نفر دهه‌شصتی و ۱۲ میلیون نفر دهه‌پنجاهی. این دو گروه جمعیتی در مسیر سالمندی قرار دارند. اما مساله این است که ساختارهای کشور برای این خیل عظیم جمعیت سالمندی در آینده آماده نیست. این یعنی باید از حالا با سرعت برای مراقبت، نگهداری، حفظ سلامت، تامین امکانات بهداشت و سلامت جسم و روان و گذران اوقات فراغت و بهره‌گیری از توانایی‌های افرادی که به سنین سالمندی می‌رسند، طرح و برنامه داشته باشیم.
