چرا وزیر علوم و وزیر بهداشت در جلسه برکناری رئیس دانشگاه آزاد حضور نداشتند؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دیده بان ایران، عنوان خبر این است: «برای تغییر دکتر میرزاده در هیات امنا رای‌گیری نشده است». در متن خبرآمده است که «وزیر علوم به عنوان عضو هیات امنا، در جلسه هیات امنا حضور داشته، لیکن تصمیم‌گیری برای تغییر رئیس دانش گاه در دستور کار نبوده است و به تصور آن که جلسه پایان یافته، ایشان و وزیر بهداشت، برای شرکت در جلسه هیات دولت آن جلسه را ترک می‌گویند و وزیر علوم هنگام ورود به جلسه دولت در جمع خبرنگاران، رای‌گیری پس از عزیمت آنان را در جلسه هیات امنا، «مشکوک» می‌پندارد.

ارادتمند که خود یک عضو هیات علمی این دانشگاه است، هنگامی که در برابر این رخداد تلخ و نامبارک آن هم در قلمرو هیات امنای بزرگ‌ترین دانش گاه حضوری جهان یعنی دانش‌گاه آزاد اسلامی‌ قرار می‌گیرد، چه تکلیفی دارد و چه توجهی!؟ دانش‌گاه، یک بنگاه معاملاتی نیست تا سود و زیانش محدود و متوجه یک فرد یا یک خانواده بشود، هر چند چنین عمل کردی ذاتاً نارواست.

انتخاب اعضای هیات موسس و هیات امنا و رئیس دانش‌گاه آزاد اسلامی ـ که طبق قانون عضو هر دو هیات هم هست ـ و حدود اختیارات و شرایط عزل و نصب هریک، شفاف و در دسترس همگان است و طبیعی هم هست که برای ادامه کار عضویی یا تغییر وی براساس رای اکثریت اعضای حاضر، اقدام شود ـ چه آقای میرزاده باشد یا دیگری ـ مشروط بر آن که احراز شود همه اعضا در جریان این تصمیم هستند.
چگونه ممکن است دو عضو مهم دولت یعنی وزیر علوم و وزیر بهداشت و درمان… در جریان رای گیری نباشند، آن‌گاه بتوان اکثریت و اقلیت تعیین کرد و حال آن که فهرست موافقان، مخالفان، غایبان و جریان کلی رویداد جلسه نیز مشخص نیست.
هم اکنون برای رفع این ابهام، شبهه و آشفتگی خاطر جامعه علمی کشور لازم می‌داند به سرعت و با شفافیتی هر چه تمام‌تر اقدام لازم معمول شود و با منظور کردن خدمات و ارج نهادن به اقدامات مثبت پیشین ایشان و کوشش و اهتمام در جبران کاستی‌ها برشأن و منزلت این بنیان مرصوص و ارج و اعتبار مساعی علمی و پژوهشی بیفزایند.
  اعضای هیات موسس و هیات امنا ـ ‌به‌ویژه کسانی که در نشاندن نهال این شجره طیبه و پرورش آن مستقیماً سهیم بوده‌اند چون دکتر عبداله جاسبی، با آن سوابق روشن ـ همه مدیرانی با کفایت و مجّربند.
انتظار می‌رفت با حضور آنان، اوراق این مصحف شریف به گونه‌ای دیگر می‌گشت،‌تا طعم تلخ حوادث ۱۳۹۰ ـ‌ که می‌رفت تا نشانی از این اساس برجای ننهد ـ از ذائقه ملت ایران، به ویژه استادان، دانش‌جویان و خانواده‌های گسترده آنان در سراسر ایران اسلامی برای همیشه زایل شود.