لازم نیست روحانی به مشتی دروغ حتی جواب هم بدهد

دیده بان ایران: تا چند روز دیگر یا دقیق‌تر مشخص خواهد شد که بعد از قریب به 12 سال مردم ایران تا چه اندازه از وعده‌های  اقتصادی هیجان انگیز که بی ربط به وضع میعشت روزمره شان است واکنش مثبت نشان می دهند و از آن ها استقبال می کنند. این حربه در انتخابات 84 محمود احمدی نژاد را به ساختمان ریاست جمهوری خیابان پاستور فرستاد نتیجه اش هم یارانه 45 هزار تومانی، تورم 40 درصدی و رشد اقتصادی منفی بود. حالا دو دوره بعد از آن انتخابات دوباره همان شعارها و وعده زنده شده اند تا شاید برای دومین بار شهردار تهران را از ساختمان خیابان بهشت به پاستور به برساند. اولین دور مناظرات هم نشان داد که دست کم در میان 6 کاندیدای نهایی محمدباقر قالیباف می خواهد با چند ژست عاریه ای دیگر که مردم به خاطر دارند سراغ مشکلات اقتصادی بروند که البته هیچکدام تازه و مربوط به 4 سال گذشته نیستند اما می توان گناهش حل نشدنشان را به پای دولت فعلی نوشت حتی اگر پرواضح باشد که مشکلی با چند دهه عمر که در 8 سال به فاجعه تبدیل شده را ظرف 4 سال نمی توان درمان کرد.

این سیاست انتخاباتی به نظر کارشناسان اقتصادی و حتی خبره ها و اقتصاددان های اصولگرا هم عاری از صداقت و عوامفریبانه توصیف می شود و اعلام آن از سوی کاندیدایی که کارنامه 12 سال حضورش به عنوان شهردار پایتخت بحث برانگیز و پرابهام است نه نوع خود جالب توجه به نظر می رسد.

احمد خرم وزیر راه دولت اصلاحات هم می گوید اصولا امروز اعلام شعارهای پوپولیستی نظیر دوبرابر شدن درآمد ارزی و افزایش 2.5 برابری نرخ رشد اقتصادی در دنیا باعث خجالت است چون با هیچ معیار اقتصادی قابل تحقق نیست حتی کشور چین هم با اقتصاد عظیم خود در سال های اوج هم نتوانست به چنین ارقامی دست یابد ضمن این که آقای شهردار باید توضیح دهد در شرایطی که ظرف 12 سال نتوانسته کارنامه قابل دفاعی از خود به جای بگذارد و بسیاری از امور به صورت کاملا سنتی و با روش های یک قرن پیش انجام می گیرد چگونه می خواهند کل کشور را با مدیریتی نوین اداره کنند.

آقای خرم قبل از هرچیز از دلایل محبوبیت شعارهای عوامگرایانه در این دور از انتخابات بگویید؟ چرا وعده های شگفت انگیز اقتصادی به مردم داده می شود به نظر شما اصولا امکان تحقق این وعده ها وجود دارد؟

چون این شعارها در انتخابات 84 داده شد و هوادار پیدا کرد یعنی توانست رای گروهی از مردم را جذب کند اما نباید فراموش کرد دولت نهم و دهم با همین شعارهای پوپولیستی اقتصاد کشور را گرفتار رشد منفی 6.8 درصدی و رکود کرد و منابع کشور با بی انضباطی مالی و پولی از دست رفت. در آن 8 سال درآمد ارزی ایران بالغ بر 950 میلیارد دلار بود یعنی به طور متوسط سالانه 120 میلیارد دلار عاید کشور می شد اما در نهایت 100 میلیارد دلار از این درآمد سرشار هم به دست بخش مولد نرسید. در حقیقت مردم ما نتیجه این شعارهای پوپولیستی را تجربه و زندگی کردند آن ها دیدند که اگر 45 هزار تومان یارانه می گیرند ارزش این مبلغ ظرف یک یا دو سال یه یک سوم نزول می کند و در سوی دیگر درآمدهای غیریارانه ای هم ارزش خود را از دست می دهد و این در حالیست که هزینه ها زیر بار تورم به شدت افزایش می یابد و این یعنی سقوط آزاد قدرت خرید عمومی و کاهش توان حضور آن ها در بازار.

به نظر شما اصولا می توان حتی تصور کرد که می توان رشد اقتصادی را ظرف 4 سال 2.5 برابر کرد یا درآمد ارزی کشور را دو برابر افزایش داد؟ آیا کشورهای توسعه یافته توانسته اند به این میزان از موفقیت اقتصادی دست یابند؟

ببینید، دوبرابر شدن درآمد ارزی و 2.5 برابر شدن نرخ رشد اقتصادی آن هم ظرف چهار سال از آن دسته حرف هایی است که اصولا در دنیا سیاستمداران خجالت می کشند به زبان بیاورند. حتی چین با اقتصاد قدرتمند خود در اوج شکوفایی نرخ رشد اقتصادی خود را به 11 درصد رساند و امروز هم این نرخ تک رقمی است. در حقیقت این وعده ها خواب و خیال هایی است که افراد عوامفریب می بینند و در این مورد خاص تاثیر تفکرات نظامی است که فکر می کند در دنیای اقتصاد هم می توان همه را به صف کرد و دستور داد و منتظر ماند تا به سرعت اوامر و دستورها اجرا شود و به نتیجه برسد. کاندیداها برای برنامه های خود و از جمله برنامه های اقتصادی باید برنامه مشخص و مدون ارائه کنند. باید بگویند چه هدفی دارند و از چه راهی می خواهند به این هدف برسند ضمن این که برنامه اعلام شده چه میزان هزینه برای کشور دارد و قرار است این هزینه ها از چه محلی تامین شود؟ از محل فروش نفت یا دریافت مالیات. درآمد نفت بر اساس قیمت جهانی و توان تولید کشور رقم مشخصی است با همین درآمد حاصل از صادرات 2.2 میلیون بشکه نفت همراه با دیگر فعالیت های اقتصادی نرخ رشد اقتصادی نهایتا می تواند به 4 درصد برسد اگر بخواهیم این رقم طبق برنامه ششم توسعه دوبرابر شود باید سالانه 50 میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب شود حالا سوال اینجاست که با چه برنامه و مشوقی قرار است این میزان سرمایه خارجی جذب شود؟

دولت احمدی‌نژاد اعلام کرد که سالی 3 میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب اقتصاد کشور کرده اما دست آخر آمار بانک مرکزی نشان داد که کل سرمایه خارجی جذب شده ظرف 8 سال تنها 500 میلیون دلار بوده یعنی تنها 0.5 میلیارد دلار برای 8 سال. این تجربه نشان می دهد که می توان به سادگی شعارهای خوب و جذاب داد اما مردم نباید از یک سوراخ چندبار گزیده شوند.

یکی از دلایلی که باعث می شود بسیاری از کارشناسان توان کاندیدایی که وعده های نجومی می دهد را با تردید نگاه کنند عملکرد اقتصادی او در 12 سالی است که شهردار پایتخت کشور بوده است. به نظر شما این کارنامه می تواند توان شهردار تهران را برای تحقق وعده های امروزش را تایید کند؟

اول این که من آقای قالیباف را دعوت به مناظره در خصوص عملکرد 12 سال شهردار بودنشان کرده‌ام و می کنم. ایشان ظرف 12 سال نتوانستند نوسازی بافت فرسوده تهران را به آخر برسانند در حالی که قرار بود این طرح ظرف 10 سال اجرایی شود. اگر دولت اعتباری برای این پروژه تخصیص نداد مقصر شخص آقای قالیباف است. شهردار تهران وارد چالش با رییش جمهور وقت شد احمدی نژاد هم تسهیلات را در مقابل لغو کرد یعنی تسهیلات هم برای نوسازی بافت فرسوده و هم برای توسعه مترو و شبکه اتوبوسرانی معلق شد. این موضوع هیچ ارتباطی با دولت روحانی ندارد یعنی نتیجه اختلاف و دشمنی شخصی بود که بین شهردار قبلی و فعلی تهران به وجود آمد و دود آن به چشم تهرانی ها رفت. بر اساس تفاهم قبلی قرار بود بر اساس یک خط اعتباری بانکی سال اول 300 میلیون دلار و سال دوم 500 میلیون دلار به نوسازی بافت فرسوده تهران اختصاص یابد و این روند در 8 سال بعد با رقم سالانه یک میلیارد دلار ادامه یابد اما سه ماه بعد از روی کار آمدن دولت نهم شهردار تهران و رییس جمهور وقت شروع به پرونده سازی علیه هم کردند و در نهایت هم احمدی نژاد این تسهیلات بانکی را لغو کرد. یعنی مردم تنها کسانی بودند که از این مناظره شخصی صدمه دیدند من اگر جای شهردار بودم حتی دست رییس جمهور را می گرفتم تا این تسهیلات از دست نرود چون آن ها سهم شخص نبود که بتوان به خاطر یک تقابل شخصی هم چشم پوشی کرد. این تسهیلات سهم مردم پایتخت بود که از دریافتش محروم شدند.

نکته دیگر این که افق جمعیتی برای شهر تهران 9 میلیون نفر در نظر گرفته شده بود اما آقای شهردار در مرحله اول این رقم را به 10 میلیون و در مرحله به 13 میلیون افزایش دادند در حالی که تهران با همان جمعیت 9 میلیون نفری هم در حال انفجار بود. امروز می بینید که در منطقه های یک و 22 برج های متعدد سر به فلک کشیده اند. 110 برج بزرگ در تهران درست روی گسل ساخته شده اند یعنی شهرداری در شرایطی به آن ها پروانه ساخت داده که می داند روی گسل واقع است و با یک زلزله 6 ریشتری از میان می رود و با خاک یکسان می شود. 400 هکتار باغ بیش از 30 ساله تهران تبدیل به برج شده اند آقای قالیباف مدرک بیاورد و ثابت کند که این اتفاقات رخ نداده است. آمار مستند این ساخت و سازها در اختیار وزارت راه و شهرسازی است. ایشان در مناظره ها گفته اند که ساخت این برج ها با مجوز شورای عالی شهرسازی بوده در حالی که ایشان در راس کمیته ماده 5 تهران نشسته اند و مجوز هر تغییر کاربری را صادر می کنند بدون این که قانون برایشان مهم باشد.

از سوی دیگر حتی اگر این ادعا صحت داشت شهردار باید پیشنهاد منطقی و کارشناسی شده ارائه کند تا مانع از اشتباه شورای عالی شهرسازی اصلاح شود نه این که با تصمیمات خود به این اشتباهات دامن بزند. این برخورد که فرد حاضر به پاسخگویی نیست و گناه را به گردن دیگران می اندازد زیبنده کاندیدایی که مدعی ارزشی بودن دارد؛ نیست.

در جریان پلاسکو مجلس تقصیر را متوجه مدیریت بحران کرد مدیریت بحران در همه کشور به عهده وزارت کشور و استانداران است آقای وزیر کشور هم متاسفانه جوابی به این گزارش نداد اما واقعیت است که در تهران استثنائا شهرداری متولی مدیریت بحران است. این اندازه قلب کردن واقعیت ها خیلی جالب است. جالب تر این که فردی چنین نقاط ضعف مدیریتی عمده ای را در کارنامه خود داشته باشد اما مدعی ریاست جمهوری هم بشود. روزگار تهران را ببینید آلودگی هوا، ترافیک و طرح های بزرگ بی نتیجه مثل طبقه دوم صدر و تونل نیایش. در یک سال اول بهره برداری مشخص شد که این طرح در اوج ترافیک تنها شرایط را بدتر می کند اما همین طرح 4 تا 5 هزار میلیارد تومان به دوش تهران انداخت. واقعیت این است که بعد از 12 سال هنوز موضوع تقاطع ها در تهران وجود دارد در حالی که در همه دنیا این چراغ های راهنمایی هوشمند هستند که به صورت خودکار تشخیص می دهند راه برای عبور کدام جهت باید آزاد باشد با این وجود همین شهردار ادعای برخورد علمی به عنوان در صورت رییس جمهور شدن می کند.

در مناظره اول هم به بخشی از این مشکلات شهری تهران اشاره شد...

بله، آقای جهانگیری به موضوع جمع آوری زباله در تهران اشاره کرد. مدت‌هاست که جمع آوری زباله در دنیا به روش مکانیزه جمع آوری می شود اما جمع آوری در تهران هنوز به روش نیم قرن پیش صورت می گیرد. بدتر از همه روزهای برفی تهران است شهرداری تهران دقیقا با روش 150 سال پیش که با دو بیل و یک گاری نمک در راه های شهری می ریختند، راهداری می کند با این تفاوت که وانت جایگزین گاری شده است. این روش ها مسخره است. آقای شهردار مردم را نفهم فرض کرده اند در حالی که مردم خیلی خوب می دانند که با کاشتن گل های لاله و بزک کردن ظاهر شهر، مشکلات حل نمی شود.

به نظر شما دولت توانسته در مقابل چنین ادعاهایی، دفاع مناسبی داشته باشد؟

من فکر می کنم آقای روحانی اصولا نباید پاسخ هر سوالی را بدهند یعنی باید بگذارند دیگران جواب بدهند. در واقع یک مشت اطلاعات و غلط اصولا پاسخی ندارد فقط باید اعلام کرد که این ادعاها. متاسفانه آقای قالیباف درست مثل آقای احمدی نژاد مثل آب خوردن دروغ گفتند و حتی رنگ چهره شان هم تغییر نکرد.

منبع: امید ایرانیان