انجمن هواشناسی: امواج کوهساری عامل سقوط بالگرد شهید رئیسی نبود
انجمن هواشناسی ایران طی اطلاعیه‌ای درباره انتساب امواج کوهساری به حادثه سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور فقید کشور، اعلام‌کرد: احتمال تشکیل امواج کوهساری با شدتی که بتواند حادثه سقوط بالگرد را رقم بزند، از پایه و اساس علمی محکم برخوردار نیست.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ انجمن هواشناسی ایران طی اطلاعیه‌ای درباره انتساب امواج کوهساری به حادثه سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور فقید کشور، اعلام‌کرد: احتمال تشکیل امواج کوهساری با شدتی که بتواند حادثه سقوط بالگرد را رقم بزند، از پایه و اساس علمی محکم برخوردار نیست.
انجمن یادشده در این اطلاعیه افزود: برای تنویر افکار عمومی درباره شرایط لازم و چگونگی تشکیل امواج کوهستانی و نقش احتمالی آن‌ها در سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور فقید ایران که به‌تازگی توسط برخی کارشناسان در رسانه‌ها مطرح شده است، توضیحات به شرح زیر لازم به نظر می‌رسد
برای تشکیل امواج کوهستانی که به آن‌ها امواج «لی» یا امواج ایستاده باد نیز گفته می‌شود، به وجود چند شرط خاص در جو نیاز است:
باد نسبتاً قوی و پایدار که به سمت کوهستان یا موانع زمینی جریان داشته باشد. تعیین حداقل سرعت باد برای ایجاد امواج کوهستانی خطرناک برای هلیکوپتر دشوار است، زیرا به عوامل متعددی از جمله نوع هلیکوپتر، تجربه خلبان، شرایط جوی خاص و ویژگی‌های کوه بستگی دارد. با این حال به طور کلی امواج کوهستانی زمانی که سرعت باد به ۲۰ تا ۳۰ نات یا بیشتر (۲۲ تا ۳۳ مایل در ساعت) برسد می‌تواند برای پرواز بالگرد‌ها خطرناک باشد.
شکل مانع راستای وزش باد باید بر جهت کشیدگی کوهستان عمود باشد یا با زاویه کمی بر آن برخورد کند. شیب‌های تندتر موانع تشکیل امواج را آسانتر می‌کند.
پایداری جوی پایداری توده هوا در راستای قائم به این معنی که لایه‌های هوا با ارتفاع به طور ناگهانی مخلوط نشوند، مانند وارونگی دما پایداری جو به حفظ امواج در حین حرکت آن‌ها پس از مانع کوهستانی کمک می‌کند.
رطوبت رطوبت کم هوا مطلوب‌تر است، زیرا ابر و بارش می‌تواند امواج را مختل کند.
عوامل دیگر مانند ساختار قائم دما و فشار جو نیز می‌توانند تاثیر بگذارند. در صورت وجود همه این شرایط امواج کوهستانی می‌توانند در ارتفاعات مختلف بالای کوه یا مانع تشکیل شده و باعث ایجاد ناهمواری و تلاطم شوند که در عملیات هوانوردی به‌ویژه پرواز در سطوح پایین جو می‌تواند مخاطره آمیز باشد.
در سانحه سقوط بالگرد حامل رئیس‌جمهوری در ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳، بررسی میدان باد در تراز‌های سطوح پایین ارتفاع پرواز بالگرد نشان می‌دهد که در ارتفاع ۸۵۰ میلی بار حدود یک‌هزار و ۵۰۰ متری از تراز دریا، سرعت باد بسیار پایین بوده و در زمان سانحه و ساعت‌های قبل و بعد از آن سرعت باد در این تراز کمتر از ۱۰ نات (پنج متر بر ثانیه) بوده است.
همچنین بررسی میدان باد در تراز ۷۰۰ میلی بار حدود سه کیلومتری تراز دریا با استفاده از داده‌های باز تحلیل نشان می‌دهد که سرعت باد در این تراز با زاویه نه چندان مناسب با راستای توپوگرافی منطقه برای تشکیل امواج کوهساری چندان زیاد نبوده و سرعت باد در حد ۲۰ نات و کمتر است. از طرفی داده‌های رادیوسوند ایستگاه فرودگاهی تبریز در ساعت ۱۲ به وقت گرینویچ نزدیکترین زمان داده دیدبانی جو بالا به زمان حادثه سرعت باد در محدود ۱۵ تا ۲۰ نات ثبت شده است و داده‌های نیمرخ جو بیانگر شرایط پایداری نیست (شرط لازم برای تشکیل امواج کوهساری)؛ بنابراین بر اساس داده‌های بازتحلیل و داده‌های مشاهداتی، در زمان رخداد و ساعت‌های پیش و پس از حادثه به سبب نبود شرایط لازم، احتمال تشکیل امواج کوهساری با شدتی که بتواند حادثه سقوط بالگرد را رقم بزند، برخلاف نظرات اخیر منتشر شده در برخی رسانه‌ها از پایه و اساس علمی محکم برخوردار نیست و امواج کوهساری را نمی‌توان عامل مهم در این حادثه به حساب آورد.
بر اساس شواهد مشاهداتی، وجود مه نیز بیانگر نبود چینش قوی باد و تلاطم در سطوح پایین جو و نزدیکی سطح زمین است که نشان دیگر از نبود چینش باد تلاطم و امواج کوهساری قابل ملاحظه است.
