نگاهی به بودجه ۱۴۰۳ شهرداری تهران؛ شهر فروشی برای پول پاشی

به گزارش سایت دیده‌بان ایران؛ محمدکریم آسایش، کنشگر و پژوهشگر شهر در یادداشتی برای دیده‌بان ایران نوشت:

بخشی از اساس مسائل بودجه شهرداری تهران قبلا بارها مطرح شده است و اختصاص به این بودجه، این شهرداری و این شورا ندارد. از نطق مخالفت الهام فخاری با کلیات بودجه 1398 شهرداری تهران تا «راهنمای بودجه برای شهروندان: بودجه 1398 شهرداری تهران به زبان ساده» تا صحبت بهاره آروین در نشستِ«سیاست اجتماعی شهر در آینه بودجه شهرداری» مبنی بر اینکه «ورای اینکه محتوای بودجه چیست، مسأله اصلی آن است که آنچه تحت عنوان سند بودجه به شورا ارائه می شود، بودجه واقعی نیست و شاید اصلا بهتر باشد به جای ارائه آن و گرفتن وقت شورا، انتهای سال گزارش واقعی دخل و خرج را بدهند» . جدا از آنکه بودجه فقط سند بودجه نیست و فرآیندهای شکل گیری و سپس هزینه کرد آن است، فرآیندهایی که گوشه های کوچکی از آن گاه در لابلای تبصره های بودجه جلوه گر می شود، سند بودجه علی رغم همه ناراستی اش تنها مبنایی است که می توان براساس آن در خصوص نحوه تأمین درآمد و مصارف آن در شهرداری تهران به طرح بحث پرداخت.

عنوانِ جستار را «شهرفروشی برای پول پاشی» نهاده ام، شهرفروشی به نحوه منابع درآمدی و سهم منابعی چون عوارض حاصل از تراکم، عوارض حاصل از تعیین کاربری، عوارض حاصل از تغییرکاربری ، واگذاری دارایی های سرمایه ای، کسب درآمد از محل تبلیغات جداره های پل های عابر پیاده، عدم شفافیت محل درآمدهای شرکت ها و سازمان ها بر می­گردد و پول پاشی به مواردی چون سهم بالای مصارفِ مدیریت و راهبری، حقوق و  مزایای پرسنل، دور زدنِ قانونِ«درآمدهای پایدار شهرداری» در معاملات شهرداری، عدم شفافیت در نحوه هزینه کرد درآمدهای مازاد بر سهم شهرداری در سازمانها و شرکتها، عدم ارائه اطلاعات حقوق و سوابق و مدارک مدیران و پرسنل در سامانه شفافیت و به جای آن بسنده کردن به گزارش به شورا(جلسات غیرعلنی شورای چهارم که یادتان هست یا هم اندیشی های شورای پنجم)، سهم قابل توجه مواردی چون ترویج فرهنگ ایثار و مقاومت و فرهنگ ایرانی اسلامی و قرآن و معارف اسلامی در بودجه اجتماعی و فرهنگی، بودجه قابل توجه و با عنوانِ جذابِ ارتقای مشارکتهای اجتماعی که معلوم نیست قرار است در فقدان ما به ازای نهادی و حقوقی و برنامه ایِ«مشارکت شهروندی» صرف آمارسازی های«من شهردارم» شود یا تخصیص به اعضای هیئت امنای انتصابی و حاکمیتیِ«نظام نامه مشارکت محله» .

از نکات قابل توجه بودجه آن است که هیچگونه ردیف بودجه ای در زمینه های کودکان(علی رغم«سند الزامات و ضوابط عام شهر دوستدار کودک»(شورای عالی شهرسازی و معماری ایران)،«دستورالعمل شهرهای دوستدار کودک«(سازمان شهرداری ها و دهیاری های وزارت کشور)، «شیوه نامه نحوه تشکیل شورای مشورتی شهری کودان و نوجوانان»(سازمان شهرداری ها و دهیاری های وزارت کشور)،«شیوه نامه اطلس شهری کودکان و نوجوانان»(سازمان شهرداری ها و دهیاری های وزارت کشور)،«دستورالعمل اتاق مادر و کودک»(سازمان شهرداری ها و دهیاری های وزارت کشور)،«استاندارد اتاق مادر و کودک»(سازمان ملی استاندارد ایران)، مصوبه«تهران شهر دوستدار کودک»و «آئین نامه اجرایی مصوبه تهران شهر دوستدار کودک»(شورای اسلامی شهر تهران))،زنان(مصوبات«توانمندسازی زنان سرپرست خانوار» و «تحکیم و ترویج خانواده»(شورای اسلامی شهر تهران)، سالمندان(مصوبه«تهران شهر دوستدار سالمند» شورای اسلامی شهر تهران) و افراد دارای معلولیت(قانون جامع معلولان) وجود ندارد و به نحوی آشکار با شهروندزدایی در بودجه مواجه هستیم.

تخصیص ردیف بودجه قابل توجه برای تقاطع های غیرهمسطح و پل و تونل سواره رو و احداث و توسعه معابر بیانگر تداوم رویکرد خودرو محور و متکی بر پروژه های راه و باند است که با طرح جامع حمل و نقل و ترافیک شهر تهران و رویکرد انسان محور مغایر است.