قاتلی که می‌خواست ۱۵۰ زن را بکشد/ سعید حنایی که بود؟

به گزارش دیده بان ایران؛ «والا این اواخر که دوازده نفر را به قتل رساندیم یک مقدار بارندگی شد و واقعا فهمیدم خدا عنایتش شامل حالِ من شده و متوجه کار من هستش. دو سه سال خشکسالی داشتیم و با بارندگی‌ها یک مقداری به من ثابت شد.» این بخشی از سخنان سعید حنایی، قاتل زنجیره‌ای زنان در مشهد است. مردی که به اعتراف خودش شانزده زن را کشته بود و تنها در یک نوبت بیش از هشتاد زن دیگر را برای کشتن در نظر داشت.

قربانیان سعید حنایی همگی بین ۱۸ تا ۵۰ سال سن داشتند و بنا بر ادعای خود او همگی «زنان خیابانی» بودند. حنایی کارگری ساده بود و در هنگام قتل‌ها با همسر، دو دختر و یک پسر خود در مناطق فقیرنشین مشهد زندگی می‌کرد. حنایی در دادگاه ریشه اقدامات خود را در تعرض یک راننده به همسرش دانست. همسر سعید حنایی در گفت‌وگویی که پس از دستگیری او با روزنامه ایران داشت درباره این ماجرا گفت:

حدود دو سال پیش (سال ۱۳۷۸) بود. از خانه خارج شدم و به مدرسه پسرم رفتم. وقتی کارم در مدرسه تمام شد، پسرم رفته بود و من تنها سوار یک دستگاه خودروی پیکان قهوه‌ای‌ رنگ شدم. بعد راننده با کمال گستاخی شروع به صحبت با من کرد. حوالی میدان بار، من خواستم پیاده شوم که راننده گفت: آدرس خانه‌ات را بده تا تو را جلوی خانه‌ات پیاده کنم. وقتی با اصرارهای من، خودرو را متوقف کرد، راننده حرف‌های ناجوری زد. با عصبانیت در را بازکردم و یک صدتومانی داخل خودرو پرت کردم.

همسر حنایی درباره روحیه خاص او گفت: از ابتدای زندگی، به جامعه بدبین بود. غیرتی خشک نبود. می‌گفت هرجا می‌روی، برو، اما جایی باشد که به صاحبش اطمینان داشته باشی. اعتقاد نداشت که نبایستی زن بیرون برود.

او درباره دلیل همسرش برای انجام چنین اقداماتی گفت: احساس من این است که او به‌خاطر بیماری‌اش دست به این کارها زده‌است، او خیلی دل‌رحم بود. حتی دست روی بچه‌هایش بلند نکرده بود.

قتل‌های پی‌درپی حنایی موجب شهرت قاتل زنان خیابانی مشهد شد و کار را به جایی رساند که برخی برای کسب شهرت خود را قاتل معرفی می‌کردند.

تنها یک نمونه کسی بود که خودش را «صیاد سیمرغ» معرفی کرده بود و بازداشت شد. اما وقتی تحت بازجویی قرار گرفت معلوم شد صرفا برای رسیدن به شهرت چنین ادعایی را مطرح کرده و چیزی از قتل‌ها نمی‌داند.

سعید حنایی وقتی شناسایی شد که یکی از قربانیان از دستش گریخت. . «مژگان»، که سابقه مواد فروشی داشت، یک هفته بعد از فرار از دست سعید حنایی در «طرح ویژه پلیس» دستگیر شد و وقتی تحت بازجویی قرار گرفت ماجرای شب فرار را برای ماموران تعریف کرد و باعث گیر افتادن قتل زنجیره‌ای مشهد شد.

مژگان می‌گوید که حنایی او را در خیابان دید و از او خواست به منزلش برود. بعد که وارد منزل شد با شال دنبال خفه کردن مژگان بود، اما با تقلای مژگان و کمی خوش شانسی او موفق به فرار می‌شود. با همین نشانه‌ها حنایی چند هفته بعد دستگیر شد و پلیس متوجه می‌شود که پیش از این نیز یک بار او را به او عنوان مظنون فراخوانده، اما حنایی با تیزهوشی ظن پلیس را از روی خود برداشته است.

سعید حنایی در اولین جلسه دادگاه به شانزده فقره قتل اعتراف کرد و گفت که از کار خود پشیمان نیست و اگر دستگیر نمی‌شد می‌خواست ۱۵۰ زن خیابانی را به قتل برساند. ۳۱ مردادماه سال ۱۳۸۰ روزی بود که دادگاه سعید حنایی برگزار شد. او ادعا می‌کرد که تمامی زنانی که کشته شده «زنان ناپاکی بودند که گناه را در شهر مقدسی همچون مشهد گسترش می‌دادند».

براساس «شواهد موجود، اقاریر صریح، روشن و مکرر متهم، بازسازی صحنه‌های قتل توسط وی و انطباق با شواهد موجود، کشف اجساد مقتولان و اظهارات آخرین قربانی، اتهامات سعید حنایی علاوه‌بر قتل، «سرقت، جعل کارت بسیج و جعل کارت امر به معروف و نهی از منکر و ارتکاب ۱۳ مورد زنای محصنه» عنوان شد و دادگاه حکم اعدام را برای او صادر کرد. بامداد ۲۸ فروردین ۸۱، حکم اعدام سعید حنایی در محوطه زندان مرکزی مشهد اجرا شد.

به گفته شاهدان روز اعدام سعید حنایی، او درحالی‌که مامور اجرای حکم طناب دار را بر گردن او می‌انداخت، رو به غلامرضا منصوری، قاضی پرونده‌اش کرد و فریاد کشید: « قرار ما این نبود.» غلامرضا منصوری همان قاضی‌ای بود که سال‌ها بعد به همکاری در فساد اقتصادی متهم و در خارج از ایران کشته شد.

منبع: اعتماد