این قتل های ناموسی تمام می شوند؟!
"وقتی مدام از کودکی در گوش پسران سرزمینمان خواندیم که تو مثلاً از این به بعد مرد خانه ای و باید مراقب خواهر و مادرت باشی؛ یعنی زن را موجودی در ذهنش حک کردیم که بدون قیم، زیستن نتواند، نتیجه در بزرگسالی همین جنایت هاست."
به گزارش دیدهبان ایران؛ فهیمه نظری، پژوهشگر تاریخ در واکنش به سلاخی دختر 17 ساله اهوازی توسط شوهرش، با نگارش مطلبی نوشت:
مسئله خیلی بزرگ و دهشتناک است، اینقدر که می شود و سزاست برایش اعلام سوگواری عمومی کرد. این که در دست آن مرد خندان دور شهر می چرخد سر زنی ۱۷ ساله نیست، سر خرد این مملکت است. اگر همین فردا آن مرد را به دار آویزند بی تردید دلمان خنک می شود، اما آیا این قتل های ناموسی تمام می شوند؟!
یادم است چند سال پیش با مرحوم خسرو سینایی دیداری داشتم، از تحقیقاتی که همراه با حمید فرخ نژاد پیش از «عروس آتش» در زندان اهواز و کانون اصلاح و تربیت آنجا انجام دادند می گفت، می گفت پرونده قتل های ناموسی آنقدر زیاد بود که متعجب شده بودیم. از پسری تعریف می کرد که خاله اش را کشته بود. مرحوم سینایی می گفت وقتی از او پرسیدیم چرا این کار را کردی؟ پاسخش این بود: مگر باید جز این کاری کرد؟!
یعنی راه دیگری را نمی شناخت.
می خواهم بگویم وقتی مدام از کودکی در گوش پسران سرزمینمان خواندیم که تو مثلاً از این به بعد مرد خانه ای و باید مراقب خواهر و مادرت باشی؛ یعنی زن را موجودی در ذهنش حک کردیم که بدون قیم، زیستن نتواند، نتیجه در بزرگسالی همین جنایت هاست...
واقعیت تلخ تر از این حرف هاست، واقعیت میلیون ها قاتل بالقوه ایست که در این مملکت آزادانه زندگی می کنند و اگر هنوز دست به جنایت نزده اند، برای این است که به قول خودشان ناموس شان هنوز دست از پا خطا نکرده.
مصیبت از آموزه های اشتباهی است که از کودکی در ذهن فرزندانمان فرو می کنیم و در طول زندگی هم مدام سنبه اش می زنیم مبادا که از رونق بیفتد... وای بر ما، وای بر جهل ما...
فهیمه نظری، ۱۷ بهمن ۱۴۰۰