زهرا نژاد بهرام: عدالت جنسیتی اکنون در قالب ارایه خدمات جهت حفاظت از امنیت سلامت زنان است!
زهرا نژادبهرام_ فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی به سبک زندگی زنان پس از شیوع کرونا پرداخت
به گزرش سایت دیده بان ایران؛ زهرا نژادبهرام_ فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو سابق شورای شهر تهران در یادداشتی به سبک زندگی زنان پس از شیوع کرونا پرداخت و نوشت:
مدت قریبی است که ویروس کووید 19 دست و پای شهر را درهم پیچیده است. از بهمن 1397 که صدای پای او در شهر قم درآمد همه شهرها دست به گریبان این بیماری خطرناک شدند.
شهر ما در هاله‌ای از نگرانی، هراس و ناشناختگی این ویروس قرار گرفت و زنان با ایجاد حفاظی خودساخته از ضدعفونی کردن مواد غذایی تا خانه و اعضای آن مسوولیتی دوچندان را به دوش کشیدند، اما در این محافظت به دلیل آنکه خود نیز درگیر این بیماری شدند چالش‌های نگران‌کننده‌ای برای‌شان ایجاد شد که امنیت سلامت‌شان به خطر افتاد. زنان که بار مسوولیت این حفاظت را برای سلامت خانواده به دوش داشتند، فراموش کردند که تسری سلامت در شهر منوط به سلامت خود آنهاست.
آنان که از بیماران پرستاری می‌کردند و به فرزندان آموزش می‌دادند و به امور منزل می‌رسیدند به دلیل محدودیت‌ها و ترس از شیوع بیماری کار خود را نیز از دست دادند.
فشار اقتصادی در کنار مسوولیت سنگین خانواده امنیت سلامت آنان را در خطر قرار داد! زنان شهر ما با این فشار چند جانبه از سوی مراکز مسوول مورد حمایت قرار نگرفتند! حتی تشکل‌های غیردولتی نیز به دلیل هجوم سنگین این بیماری فراموش کردند که عدالت جنسیتی اکنون در قالب ارایه خدمات جهت حفاظت از امنیت سلامت زنان است! آنان که شغل خود را از دست داده بودند مورد حمایت واقع نشدند، آنان که مسوولیت آموزش کودکان را به دلیل تعطیلی مدارس بر عهده داشتند از کمک هزینه‌ای برخوردار نشدند، آنان که از بیماران‌شان پرستاری می‌کردند، کمکی نگرفته‌اند و در زیر این فشار سنگین کارها خود نیز در معرض بیماری قرار گرفتند! بر اساس آمار منتشره زنان حدود 45 درصد بیماران مبتلا به کرونا را تشکیل می‌دهند، اما این رقم فقط موضوع ابتلا را مورد توجه قرار می‌دهد در حالی که زنان به دلیل فشار ناشی از خدماتی که .
در خانه به اعضای خانواده می‌دهند امنیت سلامت‌شان بیشتر مورد تهدید واقع می‌شود . این مهم بر اساس مطالعات (1) صورت گرفته در خصوص اثر طولانی‌مدت این بیماری روی زنان موید آن است که تاثیر طولانی‌مدت این همه‌گیری، بر سلامتی جسمی، روانی و اجتماعی زنان می‌تواند آسیب‌های جدی به خانواده و جامعه وارد کند. علاوه بر ترس از بیماری و مرگ و میر، کووید۱۹ نگرانی‌های دیگری برای زنان رقم زده است. افزایش بار کاری در منزل، نظارت بر فرزندان در ایام غیرحضوری شدن مدارس، اقدامات پیشگیرانه برای افراد خانواده و نگهداری از بیماران مبتلا و... نمونه‌هایی از گسترش بار کاری است. محدودیت در حرکت و جابه‌جایی، کار در خانه، مدرسه در خانه، بیکاری‌های موقت، از دست دادن تماس فیزیکی با اعضای خانواده، دوستان و همکاران، همه و همه تغییراتی است که می‌تواند بر سلامت روان ما تاثیر بگذارد. براساس اخبار منتشر شده در زنان سه برابر بیش از مردان (همان) در برابر این بیماری دچار افسردگی شده‌اند. این آمار موید آن است که امنیت سلامت اولویت اول جامعه است به خصوص در شهرها که شهروندان به دلیل درهم تنیدگی واحدهای ساختمانی فاقد فضاهای باز درون خانه هستند و سبک زندگی به صورت آپارتمانی است، این مساله بیشتر خود را به رخ می‌کشد. این مهم بر اساس آماری که از سوی اداره آمار داده شده قابل توجه است بر مبنای این گزارش از ۱۹ میلیون و ۹۵۳ هزار مرد شاغل در سال ۱۳۹۸ حدود ۱.۷ درصد از آنان شغل خود را در سال ۱۳۹۹ از دست داده، اما از ۴ میلیون و ۳۲۰ هزار زن شاغل سال ۱۳۹۸، حدود ۱۵.۳ درصد از آنان در سال ۱۳۹۹ شغل خود را از دست داده‌اند. این بدین معنی است که نسبت زنان به مردانی که شغل خود را در سال ۹۹ از دست داده‌اند، حدود ۹ برابر است. (2)
در این راستا ضروری است مسوولان نسبت به این مهم سه توجه ویژه داشته باشند:
1- زنان در اولویت دریافت واکسن قرار گیرند فارغ از محدودیت‌های سنی.
2- کمک‌های مددکاری و بهداشتی به صورت اورژانسی در اختیار زنان قرار گیرد تا بتوانند از ظرفیت‌ها حمایتی نهادهای اجتماعی و مردم‌نهاد و دولت برخوردار شوند.
3- دولت نسبت به ترمیم وضعیت اشتغال زنان که باتوجه به شیوع بیماری کرونا مشاغل خود را از دست داده‌اند، ظرفیت‌های تشویقی برای مدیران مشاغل جهت به کارگیری زنان در نظر بگیرد.
در این میان یادآوری این مهم ضروری است که امنیت سلامت شهروندان در گروی امنیت سلامت زنان است؛ شهری که نیازمند امنیت سلامت است و آن را عنصر پایه‌ای برای سلامت شهروندان می‌داند باید بداند که اولویت‌بخشی به سلامت زنان امکان لازم را برای سلامت شهر مهیا می‌کند. زنان همچون خانواده که نهاد پایه‌ای جوامع محسوب می‌شوند عنصر پایه‌ای در تشکیل خانواده هستند و تداوم و استحکام و سلامت خانواده و در پی آن جامعه منوط به سلامت آنهاست پس امنیت سلامت زنان مهم‌ترین اولویت جوامع شهری محسوب می‌شود برای آن کوشا باشیم.
