نژاد بهرام در نشست خبری مطرح کرد:۱۸۰۰ نقطه فضای بی دفاع شهری اصلاح شد/ احیا بافت فرسوده اولویت من در شورا بود

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ نشست خبری زهرا نژاد بهرام عضو هیات رییسه شورای اسلامی شهر تهران با حضور خبرنگاران برگزار شد.

عضو هیات رییسه شورا در ابتدا با اشاره به سابقه روزنامه‌نگاری و خبرنگاری خود تاکید کرد: بر همین اصل بود که فضای روزنامه‌نگاری و فضای خبری برایم اهمیت خاصی دارد. برای همین فکر کردم چطور در ابتدای کار با شما همراه بودم، امروز هم در کنار شما باشم برای پایان کار.

او با بیان اینکه قصد دارد گزارش کوتاهی از عملکرد خود در دوره پنجم شورا بدهد افزود: ما از شهریور سال 1396 پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران را آغاز کردیم، با افتخاری که نصیبمان شد، مردم شهر تهران بیش از دو میلیون رأی را وارد صندوق‌های رأی کردند و آقای‌هاشمی رفسنجانی با حدود یک میلیون و 700 هزار رأی توانست نفر اول شهر تهران شود. هر کدام از ما اعضای لیست شورای پنجم بیش از یک میلیون رأی را با خودمان همراه کردیم. من نفر هفدهم لیست شدم به‌رغم این‌که از نظر حروف الفبایی اسمم نون بود و نون‌ها در آخر می‌آیند، ولی توفیق پیدا کردم در تعداد آراء نفر هفدهم شوم. تجربه مدیریت، تجربه نظارت، تجربه مصوبه‌گذاری، تجربه نمایندگی مردم را برای اولین بار در کارنامه ام ثبت کردم. پیش از آن مدیریت ارشد را در سطح کشور داشتم، معاون فرماندار بودم، مدیر کل استانداری بودم، ‌اما در بستر نمایندگی مردم هیچ وقت انجام وظیفه نکردم و به نظر می‌آید تجربه‌ای است کاملا متفاوت و نیازمند روحیه‌ای کاملا متفاوت‌تر و خوشبختانه احساس می‌کنم توانستم در این زمینه خیلی سریع دسترسی پیدا کنم و بتوانم اقدام کنم.

نژاد بهرام با بیان اینکه سابقه مدیریتی که در شهر تهران و استان تهران داشته است او را به سمت یکی از جدیدترین جاهایی که می توانسته  در کنار شهروندان باشد و آن موضوع بافت فرسوده است بوده است، ادامه داد:  بنابراین بافت فرسوده اولویت اولم بود. برای همین جایی که می‌توانست بافت فرسوده را برای من به‌عنوان یک اولویت کاری در نظر بگیرد، کمیسیون شهرسازی و معماری بود و برای همین وارد کمیسیون شهرسازی و معماری شدم و مسئولیت کمیته شهرسازی را برعهده گرفتم و در کنارش کارهای مربوط به بافت فرسوده را هم انجام می‌دادم. اما این به تنهایی کافی نبود، چون من دغدغه‌های دیگری هم داشتم. از دیگر دغدغه‌های من موضوع دستفروشان بود، از دیگر دغدغه‌های من مساله زنان بود و به شدت نسبت به موضوع زنان حساسیت داشتم، به همین خاطر فکر می‌کردم باید اقدامات ویژه‌ای را در این حوزه کرد.

او افزود: از دیگر دغدغه‌‌های من در واقع نامناسب‌بودن شهرمان برای تردد شهروندان بود. ما همه شهروندان را توصیه می‌کنیم به پیاده‌روی، توصیه می‌کنیم به بهره‌گیری از فضاهای عمومی، به آن‌ها توصیه می‌کنیم از خودرو استفاده نکنند، فضای شهر را آلوده نکنند، از خودروهای عمومی استفاده کنند، اما شهرمان آمادگی پذیرش شهروندانمان را به شکل پیاده و یا حتی با دوچرخه ندارد. بنابراین از دیگر دغدغه‌های من مساله تردد در سطح شهر بود. و این مجموعه عوامل در کنار همدیگر، در کنار مسئولیتی که در هیات رئیسه داشتم، فرصت یک مجموعه‌ای از فعالیت‌ها را برایم فراهم کرد. من تا به حال هفت تا گزارش 150 روزه را منتشر کردم.

عضو هیات رییس شورا افزود:  یکی از کارهایی که می‌کردم و فکر می‌کنم شاید به خاطر سبقه روزنامه‌نگاری‌ام فعالم می‌کرد، این بود که حتما بتوانم شبکه‌های مختلف ارتباطی را با شهروندان داشته باشم و برای همین هم اینستاگرام، هم کانال تلگرامی و هم توییتر من به شکل مداوم فعال بوده و هم خبرهایی را می‌گذاشته و هم ری‌اکشن خبرها را هم به شدت می‌گرفتیم و در رابطه با آن‌ها اعمال نظر می‌کردیم.

نژاد بهرام یادآور شد:  در حوزه زنان این فرصت را به دست آوردم که موضوع رفع فضاهای بی‌دفاع شهری را مطرح کنم. رفع فضاهای بی‌دفاع از این جهت که هم می‌تواند یک بستر مناسب برای امنیت زنان در جهت تردد در سطح شهر فراهم کند، هم می‌تواند امنیت عمومی شهر را تامین کند، یعنی موضوع این است که رفع فضاهای بیرون ما فقط اختصاص به زنان ندارد مساله‌اش و مساله‌اش اختصاص به همه دارد، ولی بیشترین متضررین آن زنان هستند، برای این‌که وقتی فضا ناامن باشد، طبیعتا زنان کمترین میزان تردد را ممکن است داشته باشند یا اگر هم تردد کنند، با بیشترین میزان هزینه روبرو خواهند شد.

برای همین با کمک معاونت اجتماعی و شهرداری منطقه 10، شهرداری منطقه 10 پایلوت شد، اقدامات بسیار موثری در آن منطقه انجام شد، 200 تا نقطه شناسایی شد، از این 200 تا نقطه حدود 110 نقطه‌اش رفع فضای بی‌دفاع شد، اما ما فکر کردیم که چه خوب است از قالب نقطه‌ای خارج شویم و به قالب محوری ورود پیدا کنیم. برای همین محور نواب محور پایلوت شد، به چهار قطعه تقسیم شده بود، ما توانستیم این قطعات را بررسی کنیم، بازدیدهای متعددی از آن داشتیم و در نهایت این افتخار را داشتیم که شورا یار محله‌مان گزارش کامل ایمن‌شدن گذر پشت نواب را به ما داد و من هفته گذشته از آقای رحیمی، شورایار محدوده منطقه 10 توانستم این خبر را بگیرم که خوشبختانه پشت منطقه 10 توانسته به این اتفاق مبارک دست پیدا کند و به امنیت برسد. حتی در نصب آینه، اگر شما بخواهید تصورش را کنید، ما یک زاویه 90 درجه داشتیم. به شدت انتظار داشتیم شهرداری حتما یک آینه‌ای نصب کند که افراد بتوانند پشت مسیر را ببینند و خوشبختانه این اتفاق افتاد.

او ادامه داد: نکته جالب‌ توجه این‌ است که گذر نواب در قسمت غربی بود، یعنی در واقع منطقه 10 می‌شود غرب نواب؛ از جنوب به شمال بروید، می‌شود غربش. منطقه 11 با الگوگیری از منطقه 10، قسمت شرقی را هم شروع به مناسب‌سازی کرده است. و من گزارش‌های بسیار خوبی از آن‌جا می‌گیرم. این منجر به این شد که ما یک نامه‌ای خدمت شهردار تهران نوشتیم و از او خواستیم این به‌عنوان یک مساله عمومی در سطح شهر تهران انجام شود. خوشبختانه آقای شهردار پذیرفتند.

زهرا نژاد بهرام با بیان اینکه بر اساس گزارش‌های گرفته در سال گذشته دو هزار نقطه شناسایی شدند ادامه داد: از این دو هزار نقطه 1800 نقطه رفع فضای بی‌دفاع شده و منجر به این شده است که تا حدودی مساله تردد در شهر تهران مرتفع شود، اما همچنان نقاطی وجود دارد که باید نسبت به آن‌ها بررسی شود. اما یک مساله مهم این‌جاست که بعضی وقت‌ها این فضاهای بی‌دفاع را ما خودمان به وجود می‌آوریم، مثلا می‌آییم یک سازه توسعه‌ای را در سطح شهر ایجاد می‌کنیم و بعد این تبدیل می‌شود به یک فضای بی‌دفاع. به طور مثال: زیر پل ولایت یا خیلی از جاهایی که داریم طرح‌های توسعه‌ای می‌دهیم، مثل ایجاد بزرگراهها که تخریب برخی نقاط و مکان ها را در پی دارد و چون طرح بازآفرینی برای این نقاط وجود ندارد ناخودآگاه به فضای بی‌دفاع تبدیل می‌شوند.

یا عدم رسیدگی یا نورپردازی متناسب در برخی از مکان‌ها مثل بوستان‌ها و باغ‌هایی که داریم و برای تردد شهروندان است، اما به دلیل پوشش گیاهی انبوه، نبود نور مناسب، تبدیل می‌شود به یک فضای بی‌دفاع. بنابراین آمدیم با مرکز مطالعات شهری تهران وارد گفت‌وگو شدیم که بتوانیم چارچوب‌هایی را تحت عنوان پیوست جلوگیری از بروز فضای بی‌دفاع تهیه کنیم و خوشبختانه توانستیم با بخش مربوطه، سرکار خانم دکتر ابهری به این جمع‌بندی برسیم و داریم تلاشمان را می‌کنیم که در طرح‌های توسعه شهری و همه بزرگ‌مقیاس حتما همانطور که پیوست اجتماعی داریم، پیوست محیط زیستی داریم، پیوست فضای بی‌دفاع شهری هم داشته باشیم تا جلوگیری کنیم از بروز فضای بی‌دفاع شهری.

عضو هیات رییسه شورا در ادامه به موضوع دیگری پیرامون حوزه زنان اشاره داشت و گفت: یک بخش از موضوع زنان مربوط به حوزه زنان در ساختار شهرداری بود. موقعی که ما شهرداری را تحویل گرفتیم، حدود پنج درصد مدیریت‌های شهر تهران در اختیار زنان بود. امروز که در پایان سال 1399 داریم از مدیریت شهری می‌رویم، نرخ مدیریت زنان 15 درصد شده، یعنی 10 درصد افزایش پیدا کرده است. اما با ایده‌آل ما فاصله دارد. ما در برنامه سوم مصوب کرده بودیم 30 درصد در طی چهار سال، اما الان به حدود 15 درصد رسیدیم. انتظارمان بر این است که با قول‌هایی که معاونت توسعه منابع انسانی به ما داده، بتوانیم تا پایان شهریور ظرفیت مدیریت زنان در شهرداری تهران به 20 درصد برسد. در هر صورت امیدوارم دوستان ما که شورای دوره ششم را برعهده گرفتند، حتما این موضوع را پیگیری کنند که ما بتوانیم این اتفاق را داشته باشیم.

او در ادامه افزود: فضایی که امروز برای فعالیت زنان در شهر تهران فراهم شده، از دو منبع قابل تأمل است. یکی این‌که اولا دستورالعملی برای امنیت شغلی زنان توسط معاونت منابع انسانی شهرداری تهران تهیه شده و کمیته مشخصی در این حوزه کار می‌کند، ساختارها مشخص است، شاخص‌ها مشخص است که خدای ناکرده زنان در حوزه شغلی دچار ناامنی جنسیتی نشوند. نکته دوم در واقع ایجاد امنیت برای شهروندان شهر تهران بود که خوشبختانه در این زمینه هم اقداماتی صورت گرفت و من یقین دارم دوستان ما در شورای ششم حتما پیگیری خواهند کرد و این اتفاقی نیست که بخواهد به همین راحتی عبور کند. اما یک انتقاداتی شده بود در ارتباط با این‌که چرا پست‌های مشاور امور زنان در مناطق حذف شده است؟ این پست‌ها غیرقانونی بوده؛ شما انتظار چی را دارید؟ چه زن باشد و چه مرد، وقتی کاری غیرقانونی دارد صورت می‌گیرد، ما نمی‌توانیم در مقابلش اعتراض کنیم؟ کار غیرقانونی باید برطرف شود.

دوستان ما اگر نگران بودند، باید می‌رفتند این‌ها را قانونی می‌کردند. ما تلاش کردیم با سازمان امور استخدامی که بتوانیم این پست را در مجموعه پست‌های شهرداری تهران قرار دهیم، اما موفق نشدیم به هر دلیلی که من وارد دلایلش نمی‌شوم، ‌اما ما از ظرفیت‌های موجودمان استفاده کردیم. دغدغه دوستان این است که چرا مشاور امور زنان حذف شده، یعنی کلی مساله پیدا شده. چرا چنین فکری می‌کنید؟ در عوضش من دارم به شما می‌گویم نرخ مدیریت زنان شده 15 درصد؛ 703 تا از پست‌های مدیریتی امروز در شهرداری تهران در اختیار زنان است. چه نگرانی‌ای وجود دارد؟ نگرانی ما فقط به خاطر یک پست مشاور است؟ مشاور که کاری ندارد، امروز زنان ما پست‌های اجرایی دارند و در موقعیت اجرایی هستند. هم‌اکنون تعداد زیادی از زنان ما معاونت برنامه‌ریزی شهرداری‌های مناطق را دارند، تعدادی از زن‌های ما معاونت شهرسازی را برعهده دارند، تعدادی از زن‌های ما معاونت امور مالی را برعهده دارند، همین الان مدیر کل مجامع ما یک خانم است و ما تعداد زیادی از خانم را داریم که در حوزه‌های مختلف دارند فعالیت می‌کنند و به نظر من می‌رسد این نگرانی ندارد، ولی باز هم اگر هر چقدر بشود پست‌های متعلق به زنان را هم حفظ کرد و هم افزایش داد، بسیار کار خوبی است.

عضو کمیسیون شهرسازی و معماری شورا گفت: اگر ما بتوانیم این ظرفیت را ارتقاء دهیم، یقینا موفقیت بیشتری را نصیب زنان در دسترسی به هدایت جنسیتی تامین خواهیم کرد.

او در ادامه سخنانش موضوع محدودیت زنان در مشاغل و پست های بالاتر را مساله زیربنایی دانست و کفت: این نقصان فقط به شهرداری ربطی ندارد، این مقوله‌ای است که دستگاه‌های ذیربط و همه دستگاه‌ها هم باید به آن توجه کنند. آقای رئیس جمهور در مناظرات پیش از این‌که رأی بیاورند، خودشان گفتند اگر نتوانیم نقش زنان را در مسائل اقتصادی و فرهنگی ببینیم، یقینا به خطا رفتیم و همان اقدامی که انجام دهیم، ناقص است. ما هم از رئیس همین را می‌خواهیم و می‌گوییم آقای رئیس جمهور شما که به درایت رسیدید و می‌دانید که این مساله مهمی است، خوشحال می‌شویم حتما در کابینه‌تان از زنان استفاده شود و این نقش‌های خاصی که فرمودید، به‌ویژه حوزه فرهنگ و اقتصاد را به زنان اختصاص دهید، یقینا موفقیت با کابینه شما خواهد بود، ما هم هر کمکی از دستمان بربیاید انجام می‌دهیم، فارغ از هرگونه تعلق سیاسی؛ مهم این است که موضوع برای ایران است، برای زنان است و برای منافع ملی. یقینا کمک ما را در کنار خودتان خواهید داشت.

او در ادامه افزود: موضوع دیگر بافت فرسوده است، یعنی یکی از مهمترین بخش‌هایی که کار تخصصی ما روی آن تمرکز داشته است. اینطور عرض کنم که 3268 هکتار بافت فرسوده داشتیم، 1100 هکتار را توانستیم ظرف چهار، پنج ماه گذشته با تصویب شورای عالی شهرسازی و تدقیق بافت‌های فرسوده، یعنی بتوانیم اضافه کنیم به این 3268 هکتار، اما مقرر شد که آن بخش‌هایی که نوساز شده، از آن حذف شود. زمانی که ما وارد شدیم، 40 درصد بافت فرسوده نوساز شده بود و امروز که داریم ترک می‌کنیم، نزدیک به 47 درصد بافت‌ها، یعنی میزان نوسازی بافت‌های فرسوده به 47 درصد رسیده، یعنی حدود هفت درصد ما توانستیم در این چهار موضوع نوسازی را در دست داشته باشیم. نکته دیگر اینکه نرخ تجمیع ما 10 درصد رشد داشته؛ درسته در نوسازی میزان بافت هفت درصد داشتیم، اما در تجمیع‌کردن حدود 10 درصد توانستیم رشد داشته باشیم و این برای ما یک فرصت استثنایی بود. اما در کنار این یک اتفاق دیگر هم افتاد؛ ما موضوع درجاسازی را تبدیل کردیم به نوسازی بافت فرسوده‌. متاسفانه ما هیچ وقت بافتمان نوساز نشده، همیشه خانه‌هایمان نوساز می‌شود. امروز ما به این سمت حرکت کردیم که بافتمان را نوساز کنیم. به‌عنوان نمونه محله مینابی، محله نوبخت، دو محله نمونه در حوزه نوسازی بافت فرسوده‌اند که ما عنوان فرسوده را می‌توانیم در آن تعریف کنیم.

نژاد بهرام در ادامه سخنانش به رونمایی و فعال‌کردن 9 کیلومتر فضای باز در عمق بافت فرسوده در محلات مناطق 17 و 18  که یکی از افتخارات شورای شهر پنجم است اشاره کرد و افزود:  حدود 30 باغ را توانستیم ایجاد کنیم با بهره‌گیری از جرایمی که مترتب می‌شد بر شهروندانی که نسبت به قطع درخت اقدام کردند و دلایل مختلف، ما توانستیم 30 تا باغ را هم نجات دهیم و هم تبدیل کنیم به عرصه عمومی که این برای شورای پنجم افتخار بزرگی است. یکی از کارهای خیلی مهمی که من حداقل پیگیرش بودم و به نظر خودم بسیار ارزشمند بود، موضوع خارج‌کردن املاک شهروندانمان از فریز برخی از طرح‌های توسعه شهری از جمله طرح توسعه دانشگاه تهران بود. علی‌رغم این‌که مستحضر هستید، این طرح طرحِ سازماندهی در سال 82 بوده، یک مصوبه یکی از وزیران را داشته، ولی 20 سال از آن زمان گذشته و دانشگاه تهران از زمانی که من حداقل وارد میدان شدم، سه تا مصوبه گرفته که زودتر طرحش را بیاورد،  نهایتا" منجر به این شد که شهرداری تهران حدود دو هفته پیش مصوبه گرفت از شورای عالی شهرسازی که ظرف یک ماه طرح مناطق پیرامون دانشگاه تهران را بر اساس پهنه و طرح تفصیلی موجود در آن محدوده ارائه کند و بر اساس آن به شهروندان مجوز ساخت و ساز و اقدامات لازم داده شود تا بتوانند مثل بقیه قسمت‌های شهر خانه‌های خودشان را نوساز کنند، به‌خصوص که  20 سال از این طرح گذشته، املاک مردم دچار فرسودگی خاصی شده و امکان حیات در آن شرایط برایشان وجود ندارد. دانشگاه هم بر اساس طرح ویژه‌ای که شهرداری تهران می‌آورد، می‌تواند زمین‌هایی را که تملک کرده، تحت آن ضوابط و با توجه به رعایت حدود میراثی‌ای که میراث فرهنگی کشور تعیین کرده، اقدام به ساخت و ساز و برطرف‌کردن نیازهای خودش کند و این یکی از مهمترین اتفاقات بزرگی بود که ما توانستیم در دوره پنجم رقم بزنیم و مشکل 20 ساله مردم را تا حدود زیادی به‌رغم تمام فشارهایی که به ما آمد، مرتفع کنیم.

در ادامه جلسه طرح پرسش و پاسخ خبرنگاران صورت گرفت.

طب سوزنی را برای حفظ حریم تهران تجویز کردیم

 زهرا نژاد بهرام در پاسخ به این پرسش که در ارتباط با طرح دانشگاه تهران و بودجه ای که مجلس طی دو مرحله برای آن تصویب کرده است اما مردم همچنان بلاتکلیف هستند و این موضوع هم در بحث حریم تهران شاهد هستیم؟ گفت: این‌که ما تلاش کردیم یک اتفاق خوب بیفتد یک بحث است، این‌که اتفاق خوب افتاده یا نیفتاده، یک بحث دیگر است. در ارتباط با حریم‌ها خیلی تلاش کردیم اتفاق خوب بیفتد، اما نیفتاد، علتش هم این است که ما مدیریت یکپارچه شهری نداریم و به خاطر همین وقتی شورای عالی شهرسازی مصوبه طرح راهبردی حریم را مصوب می‌کند و به استانداری تهران می‌دهد در سال 96 می‌رود در کشوی استاندار باقی می‌ماند.

آقای استاندار گفتند نامش را عوض کنیم. نامش را آقای حناچی عوض کردند و نام تغییر داده‌شده را فرستادیم خدمت ایشان و گفتند نه، این را نمی‌توانیم قبول کنیم. تعارض منابع اینقدر زیاد است که نمی‌تواند پاسخ بگیرد. بنابراین به‌رغم تمام تلاش‌هایی که برای حوزه حریم و حفاظت از آن انجام دادیم، نشد. اما یک کار خوب کردیم. من فکر کردم که با کمک دوستانم در محیط زیست شاید بتوانیم یک اتفاقات خوب انجام دهیم. گفتیم به شکل سوزنی و به شکل طب سوزنی از حریم حفاظت کنیم. موضوع حفاظت از کوه بی‌بی شهربانو و حفاظت از ارتفاعات توچال در واقع طب سوزنی ما برای حفاظت از حریم بود و به نظرم می‌رسد که در این زمینه توانستیم موفق شویم، یعنی حداقل این دو تا محدوده را داریم از حفاظت تحت عنوان ظرفیت‌هایی که شهرداری تهران و مدیر شهری دارد، از آن استفاده می‌کند، اما باز با همان مساله اصلی روبرو هستیم یعنی نداشتن مدیریت واحد شهری.

به‌رغم این‌که مجلس دهم و مجلس نهم هر دو دغدغه داشتند. امروز هم که ریاست مجلس با شهردار سابق تهران هست، موضوع لوایح مدیریت یکپارچه شهری و درآمد پایدار همچنان در پیچ و خم راهروهای مجلس قرار دارد و هنوز نتوانسته خارج شود. این‌ها نگرانی‌هایی است که ما موفق نشدیم، نه، در این زمینه دست‌هایمان بالاست، واقعا تلاش کردیم، ولی موفق نشدیم. اما در یکسری از جاها موفق شدیم، از جمله دانشگاه تهران. آن دغدغه‌ای که شما داشتید، کاملا درست بود، اما با مصوبه‌ای که دو هفته پیش شورای عالی تصویب کرد، خط تیره را روی همه اقدامات قبلی کشید. اصلا دیگر نگفت دانشگاه تهران طرح بیاورد، چون دانشگاه تهران طرحش را نمی‌آورد. به شهرداری تهران را مکلف کرد، برود ظرف یک ماه طرح پیرامون دانشگاه تهران را بر اساس طرح تفصیلی و مصوبه بیاورد تا مردم را از این شرایط نجات دهد. نه این‌که بیاورد شورای عالی، ببرد کمیسیون ماده 5 و مصوبه‌اش را بگیرد و اصلا نیازی به شورای عالی هم ندارد. بنابراین شهرداری تهران با توجه به این‌که طرحش از پیش آماده شده، فقط الان دارد طرح را یک بازنگری می‌کند بر اساس ضوابط میراث و ضوابط طرح تفصیلی پهنه‌های پیرامون یقینا احتمالا تا اواخر مردادماه طرحش را می‌برد کمیسیون ماده 5 و من یقین دارم که کمیسیون ماده 5 حتما همراهی خواهد کرد و مردم پیرامون دانشگاه تهران حداقل می‌توانند نسبت به املاکشان تسلط بیشتری داشته باشند.

در ادامه جلسه  دو پرسش در خصوص تذکر مهم آقای حق‌شناس در مورد پادگان 06  مطرح شد و اینکه از آن طرف شورای عالی شهرسازی گفته شده اگر تا پایان شهریورماه این تفاهمنامه به نتیجه‌ای نرسد، تمام مصوبات لغو می‌شود. و امروز آقای حق‌شناس مطرح کردند که هیچگونه تفاهمی انجام نشده و نامه‌ای که آقای موسوی به رهبری نوشتند، ‌تعیین تکلیف شود. اگر این موضوع بلاتکلیف بماند، آیا امکان این‌که تفاهم جدید در مدیریت شهری آینده بسته شود 06 وجود دارد یا نه، یعنی ممکن است به همان تفاهمنامه چند سال پیش که بارگزاری خیلی سنگینی شد، برسیم؟ و درباره پست‌های خانم‌ها در مدیریت شهری مطرح شد.

زهرا نژاد بهرام در پاسخ به دو سوال مطرح شده گفت:  یکی از سوال ها در رابطه با پادگان 06 و یکی چرا کشور نسبت به موضوع زنان به شکل تزئینی و ویترینی نگاه می‌کند. یک بخشی از این برمی‌گردد به فرهنگ سیاسی و اجتماعی کشور ما و این‌که موضوع مدیریت زنان در کشورمان یک مقوله جاافتاده‌ای نیست، خیلی نوپا است و ما با فرهنگی بزرگ شدیم که همه دستاوردهایش در چارچوب پدرسالاری بوده و رویکرد مردسالارانه رویکرد حاکم بر آن بوده است. حالا بعد از انقلاب اسلامی تحولاتی که در عرصه حضور اجتماعی زنان با حضور رهبری کبیر انقلاب امام خمینی صورت گرفت و دعوت از زنان برای این‌که بتوانند در میادین انقلاب مشارکت داشته باشند، چهره مشارکت زنان در فضای سیاسی ایران و مذهبی تغییر جدی‌ای کرد، اما به دلیل این‌که هنوز زیرساخت‌ها همان زیرساخت‌های پیشین بود، مدام به سمت دیدگاه‌های قبلی و دیدگاه‌های پیش از انقلاب برگشت می‌کرد و این موجب این شد که متاسفانه ما در دوره‌ای نتوانستیم از ظرفیت زنان استفاده کنیم.

او در ادامه گفت: من همیشه در دولت هم به دوستان می‌گفتم اگر رویتان می‌شد، معاونت امور زنان را هم مرد می‌گذاشتید، چون همه معاون‌های رئیس جمهور را هم باید مرد می‌گذاشتید. کما این‌که شاید در بعضی از جاها من شنیدم رئیس مرکز پژوهشکده زنان یک آقا است، یعنی خیلی چیز غریبی نیست این چیزی که خدمت شما عرض کردم. لذا وقتی شما با این فرهنگ روبرو هستید، انتظار این‌که همکاران شما بتوانند با موضوع زنان کنار بیایند و حتی در زبان هم می‌گویند حق با شماست، ولی در عمل این نیست. من حتما این را لمس کردم، یعنی به‌عنوان یک زن نماینده شورا که قبلا هم سابقه مدیریتی کلان داشته، من این را به شدت لمس کردم. وقتی که با شما صحبت می‌کنند، می‌گویند بله، شما مثل مردها می‌مانید و هیچ وقت نمی‌گویند زن‌ها می‌توانند این کار را هم انجام دهند، یعنی وقتی می‌خواهند شما را مقایسه کنند، شما و توانایی‌ها و کارتان را با یک مرد مقایسه می‌کنند و این شاید زشت‌ترین اتفاقی است که برای یک زن می‌تواند به وقوع بپیوندد که اگر می‌تواند توانایی‌هایش را معرفی کند و بر اساس توانایی‌هایش حرکت کند، او را در مقیاس با یک مرد بسنجند. خانم اشرفی یکی از همکاران بسیار خوب ما بود، تنها زنی بود که توانست در دوره چهار سالی که ما در خدمتشان بودیم، یکی از معاونت‌ها را برعهده بگیرد، اما متاسفانه به هر دلیلی ما با تغییر مدیریت جدی روبرو هستیم. سه شهردار عوض کردیم و سه شهردار دیدگاه‌ها و عملکردشان کاملا متفاوت بود. شهردار سوم طبیعتا می‌خواست معاونین خودش و همکارانی که با آن‌ها ارتباط کاری بهتری داشت، به کار دعوت کند.  ولی به ما قول دادند حتما یک معاون زن می‌گذارند، ولی متاسفانه نگذاشتند. ما این را به‌عنوان یک حق اعتراض برای خودمان نگه داشتیم، ولی این اتفاقی است که می‌افتد. امروز هم اگر می‌بینید شش نفر زن در شورای اسلامی شهر تهران هستند، برگرفته از همان فرهنگ سیاسی است. فقط به خاطر سهمیه‌بندی جنسیتی است که اصلاح‌طلبان انجام دادند، وگرنه اگر قرار بود همینطوری و به همان روال گذشته لیست بسته می‌شد، کما این‌که در لیست شورای شهر ششم هم بسته شده، دو یا سه نفر بودند. اگر از 31 شهر ما حضور زن‌ها در کلانشهرها در انتخابات دوره ششم، حدود 40 درصدشان کاهش پیدا کرده به خاطر این فرهنگ است که وجود دارد. ما باید در تغییر فرهنگ گام‌های بلندی را برداریم، حرکت تغییری هم قطعی است. من در این قسمت دیگر ورود پیدا نمی‌کنم و فرمایش شما کاملا درست است، حضور زنان تزئینی است، ویترینی است، این نکته‌ای است که باید به آن توجه کنیم.

نژاد بهرام در پاسخ به بخش دیگر سوال درباره پادگان 06 توضیح داد: یک عده از اعضای شورا نسبت به پادگان 06 مساله داشتند و می‌گفتند حتی اگر این صفحه بارگذاری کمترین میزان خودش هم باشد، نباید باشد؛ این باید کاملا در اختیار شهر قرار بگیرد، یعنی کل این مجموعه مثلا حدود 40 هکتار که مربوط به پادگان 06 است، در اختیار شهر قرار بگیرد. این دوستان ما اینطور نظر داشتند و می‌گفتند چطور مثلا پارک ولایت امروز در اختیار شهر گرفته، ارتش بیاید این را کاملا در اختیار شهر قرار دهد. ما هم خیلی خوشحال می‌شدیم اگر این اتفاق می‌افتاد، یعنی واقعا هم شهرداری و هم شورا بسیار اتفاق مبارک می‌دانستند، اما تجربه نشان داد که یک بار این اتفاق افتاده؛ در تمام پادگان‌هایی که ما بر اساس قانون باید به خارج از شهر انتقال پیدا کند، همواره شهرداری با آن‌ها وارد تعامل و مذاکره شده و یک تفاهمنامه‌ای را داشته است. برای نمونه  از جنگ‌افزارسازی در منطقه 13 گرفته تا پادگان جی در منطقه 9 تا پادگان باغ شاه در منطقه 11، همه این‌ها نشان می‌دهد که همه وارد معامله و تفاهم شده‌اند که یا باید به آن‌ها زمین معوض می‌دادیم و یا باید در جای دیگری که احتیاج به تراکم داشتند، آن‌جا به آن‌ها تراکم رایگان می‌دادیم و یا در همان فضایی که دارند، ‌یک مقدار تراکم داده می‌شد. درباره پادگان 06  تراکم اولیه‌ای که توافق صورت گرفته بود، بیش از یک میلیون و 200 هزار متر مربع بود که من یادم است وقتی طرح را دیدم، شوک شدم و گفتم چون تمام آن قسمت‌هایی که قرار بود در اختیار شهر قرار بگیرد، شده بود حیاط مرکزی آن آپارتمان‌هایی که قرار بود در اختیار ارتش قرار بگیرد و عملا چیزی در اختیار شهر نبود، چون همه آن‌ها حیاط مرکزی آن‌ها بود و به این صورت طراحی شده بود.

من در طول مذاکراتی هم که صورت گرفت، شد 550 هزار متر مربع و الان زیر 540 هزار متر مربع، آخرین توافقی که صورت گرفته؛ قرار شده که مسیر عبوری و مسیر گذری آن‌ها بر اساس طرح ترافیک تعیین شود، ارتش نسبت به ساخت ایستگاه مترو در طرف دیگر بزرگراه صیاد اقدام کند، یعنی کلی اقدامات تسهیلاتی و تسهیلی باید انجام دهد تا این تراکم و حداقل‌های آن داده شود. اما شورای عالی گفت شما الان چهار سال است سر این موضوع به نتیجه نرسیده اید، از پیش از شما هم مدیریت قبلی شهر تهران داشته این کار را انجام می‌داده و عملا به جواب نرسیدیم و عملا ما مدام مردم تهران را امیدوار می‌کنیم که ما از پارک ملت بزرگ‌تر، یعنی نزدیک به 5/1 برابر بزرگ‌تر از پارک ملت داریم به فضای شهری شما اضافه می‌کنیم، هیچی اضافه نکردیم، ولی شما مدام برای ما دنبال این تراکم هستید. به ارتش و به شهرداری تهران اولتیماتوم داد و گفت اگر تا آخر شهریور این فضای عمومی که قرار است در اختیار مردم شهر تهران قرار بگیرد باز شود، بعد شما بروید راجع به تراکم‌هایتان با همدیگر بحث کنید. اگر این طرح‌ها باز شود، این تفاهم قابل قبول است، وگرنه اصلا این تفاهم قابل قبول نیست، بروید از اول راجع به این بحث کنید. چون این‌ها استناد می‌کردند به آن مصوبه‌ای که اول، شورای عالی داده بود و مبنای تفاهم آن‌ها، آن مصوبه شورای عالی بود. به خاطر همین این اولتیماتومی بود که شورای عالی داد برای این‌که بتواند تعیین تکلیف کند وضعیت پادگان 06 را، اما این‌که برخی از اعضای شورا امروز تذکر دادند، به دیده منت تذکر آن‌ها قابل تأمل و قابل بررسی است و من امیدوارم شهرداری تهران بتواند پاسخ دهد، ولی یک مصوبه‌ای است که اصلا ربطی به شهرداری تهران ندارد، این مصوبه را شورای عالی معماری و شهرسازی داده و ربطی به شهرداری تهران ندارد. شهرداری تهران وارد گفت‌وگو شده، ولی مصوبه را جای دیگری داده است. ان‌شاءالله هم مقام معظم رهبری نامه آقای میرسلیم که در جهت واگذاری کل پادگان 06 به شهر تهران است را بپذیرند و ما را خیلی خوشحال کنند. ما از خدایمان است این اتفاق بیفتد. نه پولش را داریم بخریم، نه امکانش را داریم در خارج از شهر محدوده جدید بدهیم. ولی اگر رهبری این مساعدت را با شهر تهران کنند و این امکان را در اختیار شهر تهران قرار دهند، من شخصا  به‌عنوان نماینده کنونی مردم تهران بسیار ممنون خواهم بود.

نژاد بهرام در پاسخ به پرسش دیگری در خصوص اینکه که چرا با توجه به رای میلیونی لیست امید در دوره پنجم اما این آراء در دوره ششم برای این گروه حزبی به 30 هزار رای کاهش یافت؟ گفت: من این تعبیر شما را ندارم، ضمن این‌که فکر می‌کنم باید دو بُعد قضیه را نگاه کرد. البته من قرار بود گزارش عملکرد بدهم، ولی از من سوال سیاسی می‌کنید، من هم مجبورم پاسخ سیاسی بدهم. اقبال مردم به صندوق‌های رأی متاسفانه در تهران فقط در دوره انتخابات 1400 نبود، در انتخابات دوره 1398 هم بود. متاسفانه 11 درصد مردم تهران در انتخابات مجلس شورای اسلامی اخیر شرکت کردند و اگر دقت کرده باشید، همیشه یکی از دغدغه‌های مجلس که در ارتباط با گفت‌وگوهای سیاسی قرار می‌گیرد، این است که آرای بسیار کمی در کنار شما قرار گرفت و نتوانست آن آرای میلیونی که آقای دکتر عارف بیش از دو میلیون و 200 هزار رأی را برای سال 94 در اختیار گرفته بود به‌عنوان سرلیست تهران، سرلیست تهران در دوره 98 نتوانست این آرا را برای خودش بگیرد. 11 درصد کل شرکت‌کنندگان، رقم بسیار پایین است. من از بُعد منافع ملی صحبت می‌کنم، من فکر می‌کنم اتفاق خیلی بدی در کشور ما افتاد، ولی خدا را شکر در مرز هستیم. اتفاق بد این‌جا بود که ما نتوانستیم شهروندانمان را مجاب کنیم؛ چه اصولگراها و چه اصلاح‌طلبان که تشریف بیاورند پای صندوق‌های رأی و صندوق‌های رأی را مأمن خودشان بدانند چراکه در نظام‌های دموکراسی صندوق رأی مأمن است. در شهرهای بزرگ و به‌‌ویژه شهر تهران فارغ از این‌که برای ریاست جمهوری باشد و یا این‌که برای شورای شهر باشد. آقای علیرضایی من دقیق نمی‌دانم و اگر شما به من کمک کنید، متشکر می‌شوم. آقای رئیسی چقدر رأی در تهران داشتند؟ سرچ کنید. من فکر می‌کنم ایشان بالای یک میلیون و خرده‌ای در تهران رأی داشتند. متاسفانه صندوق‌های رأی نتوانست آن جذابیت لازم را برای شهروندان در شهرهای بزرگ کند به دلایل مختلفی که یک بخشی از آن برمی‌گردد به یک طور نگرانی و دغدغه که مردم برای خودشان و آینده‌شان دارند. در انتخابات ریاست جمهوری من خیلی خوشحالم که 8/48 درصد مردم انتخاب کردند. متاسفانه در کشوری که همیشه بالای 70 تا 75 درصد میزان مشارکت را داشته است ، 8/48 درصد خیلی کم است، اما در رِنج جهانی خوب و قابل پذیرش است، چون در کشورهای دیگر به‌رغم این‌که دعوایشان می‌کنند و جریمه‌شان می‌کنند که باید بیاید و فلان، نهایتا بین 30 تا 40 درصد است. در رِنج جهانی خدا را صد هزار مرتبه شکر ما توانستیم این توازن را برقرار کنیم. نکته دوم رد صلاحیت گسترده‌ای که از کاندیداهای اولیه جبهه اصلاح‌طلبان وجود داشت، یک طور یأس و ناامیدی در میان جبهه اصلاح‌طلبان به وجود آمد که حتی وقتی لیست جمهور به‌رغم تمام تلاش‌هایی که برای به میدان کشیدن بدنه صورت گرفت و در قالب سرا، اعضا می‌رفتند رأی می‌دادند، اما نتوانستند حمایت لازم را از آن داشته باشند، چون اینقدر تشدد و یک طور سستی بر اعضا حاصل شده بود، به خاطر این‌که تمام نمایندگانشان را از دست داده بودند. شما ممکن است بگویید آقای مهرعلیزاده و آقای همتی بودند، ولی آقای مهرعلیزاده و آقای همتی جزو نمایندگان اولیه... اصلاح‌طلبان دیدند جریان اصلاح‌طلبان با این رویکرد روبرو شد که تمام نمایندگانشان که معرفی کرده بود و فکر می‌کردند کاندیدا باشند، رأی نیاوردند. به لیست جمهور که رسید، به‌رغم این‌که توانسته بود از بدنه هم کمک کند، آن سستی، آن خمودگی‌ای که ناشی از رد صلاحیت کاندیدای ریاست جمهوری شده بود، حادث شد و نتوانست فعالیت لازم را در جهت تبلیغ و معرفی لیست جمهور انجام دهد تا آن‌ها بتوانند در میان مردم اتفاق بیفتند. من همیشه گفتم، آقای همتی حدود 400 هزار رأی در تهران آورده؛ اگر همه آن‌ها به لیست جمهور در تهران رأی می‌دادند، یقین بدانید که لیست جمهور الان اگر نگویم هم‌طرازی می‌کرد، می‌توانست نیمی از کرسی‌ها را به خودش اختصاص دهد. مهم این‌جاست که من می‌گویم تبلیغ لازم صورت نگرفته بود، یعنی خیلی از کسانی که می‌رفتند پای صندوق‌های رأی، یعنی آن شبکه لازم برای اطلاع‌رسانی صورت نگرفته بود و برای همین لیست جمهور نتوانست آرای لازم را به دست بیاورد و عقب ماند.

او در ادامه یادآور شد: می‌خواهم بگویم این‌که می‌بینید لیست جمهور رأی نیاورده، ناشی از این نیست که مردم از عملکرد شورا ناامید هستند، اتفاقا شورا روی نیاز مردم  عملکرد ارائه داد. مردم مطالباتشان را می‌خواستند باغ‌هایشان حفظ شود، مردم از ساخت و ساز خسته شده بودند، از مگاپروژه خسته شده بودند. خودتان هم بیشتر می‌دانید؛ شاید بیش از 70-60 بار من در همه مناطق و محلات شهر تهران بودم. هر یک پروژه کوچک 500 متری افتتاح می‌شد، شما نمی‌دانید در عمق محلات مردم چه ذوقی می‌کردند و چه لذتی می‌بردند، چون آن نوع توسعه را دیگر نمی‌پسندیدند، حداقل در آن دوره. شاید از این به بعد بخواهند بپسندند، ولی دیگر نمی‌پسندیدند.

فسادی که به وجود آمده بود، تخلفاتی که صورت گرفته بود، گزارشات تحقیق و تفحص که از طرف آقای میلویی به‌طور مداوم ارائه شد و بدهی‌های سنگینی که وجود داشت، همه این‌ها چیزی بود که مردم می‌خواستند ریل را تغییر دهند و این نشانه این است که مردم با تغییری که خواستند همراه شدند، ما هم در مسیر خواست مردم حرکت کردیم. خوشبختانه امکان این را داریم که همکارانمان در صحت و سلامت کار کردند و توانستیم تصویر دیگری از نمایندگی را برای مردم نشان دهیم، تصویری که شاید مجلس شورای اسلامی به‌رغم سابقه 150 ساله‌اش، به این حد از شفافیت نرسیده که تمام طرح‌ها و لوایحش در سامانه قرار بگیرد. هر تصمیم‌گیری که می‌خواهد صورت بگیرد، بدون حضور مردم و خبرنگاران صورت نمی‌گیرد و تمام اتفاقاتی که دارد در این صحن به وقوع می‌پیوندد، از چشم خبرنگاران دور نیست، در کمال شفافیت. حتی ما مکلف شده بودیم که آمار دارایی‌هایمان را هم اعلام کنیم و خدا را شکر می‌کنیم جزو آن دسته بودیم که دارایی‌هایمان را هم اعلام کردیم. مردم به این شورا اعتماد کردند، این شورا را قبول داشتند و نیامدنشان پای صندوق‌های رأی به معنی عدم اعتمادشان به شورای پنجم نبود.

در ادامه نشست سوالی دیگری در ارتباط با تحلیل ارائه شده برای نتیجه انتخابات لیست جمهور مطرح شد و اینکه تحلیل ارائه شده  هم به این جهت بوده که لیست جمهور لیستی بوده که تبلیغاتش کم بوده، اما این‌که عملکرد بخش اجرایی مدیریت پنجم هم تاثیرگذار بوده در ناامیدی مردم باید بیان شود.

عضو هیات رییسه شورا در این باره گفت: من اصلا منکر ضعف نیستم و نقاط ضعف را باید برطرف کرد و نقاط قوت را باید حفظ کرد. این را شاید گاهی اوقات فراموش می‌کنیم که در چه دوره‌ای مدیریت شهری مدیریت پنجم را برعهده گرفت. شما با جنگ بزرگ تحریمی روبرو بودید، مگر در این کشور کسی علاقه‌ای به سرمایه‌گذاری داشته و میل به سرمایه‌گذاری داشته؟ سرمایه‌گذاری به حداقل خودش رسیده است. شما که بهتر از من در فضای اقتصادی شهر هستید.

به دلایل متعددی که بخش زیادی از آن متعلق به ما نبود، ‌یعنی ما اصلا نمی‌توانستیم تصمیم‌گیرنده باشیم. شهردار اولمان حذف شد، شهردار دوم نیز به لطف مجلس حذف شد، شهردار سوم آمده روی کار و با مسائل خاص خودش روبرو است که می‌بینیم. من منکر ضعف‌ها و مشکلاتی که برای شهرداری وجود دارد، نیستم، ولی دلم می‌خواهد شما هم واقع‌بینانه نگاه کنید. بیماری کرونا یک سال و هفت ماه است پدر این کشور را درآورده و شهرداری تهران در این زمینه و تمام عرصه‌های اقتصادی کشور دچار چالش شدند، در اکثر بخش‌های اقتصادی کشور کارکنانشان حقوق‌هایشان را دریافت نکردند، خود شما در عرصه روزنامه‌نگاری و خبرنگاری چقدر تلفات داشتید؟ در این شرایط ما داریم شهر را اداره می‌کنیم. من نمی‌گویم شهر را به خوبی اداره می‌کنیم، من می‌گویم در حداقل‌هایش اداره می‌کنیم. درست است که خیلی از پروژه‌های بزرگمان به جواب نرسیده، ولی خیلی‌هایش هم به جواب رسیده؛ مثلا بزرگراه 9 کیلومتری یعنی 9 هزار متری به نتیجه رسید در سه فاز، بیمارستانی که با مشارکت شهرداری و خیرین در منطقه 18 افتتاح شد، به منحصه ظهور رسید.

یا اتفاقاتی که در حوزه زیرساخت‌گذاری برای برخی از پروژه‌های شهری مثل فعال‌کردن گرفتن اخذ مجوزهای ساخت و ساز به شکل الکترونیکی و قفل‌شدن آن برای جلوگیری از فساد مالی. اتفاقات خیلی خیلی متفاوتی افتاد که شاید در گذشته خیلی این‌ها جدی گرفته نشده بود. با همه این‌ها بله، نقاط ضعف هم وجود دارد. پروژه شرق، اختلاف بین مشارکت‌کننده و طرح‌های اولیه برای شرق. ساکنان منطقه شرق می‌گویند ما به اندازه کافی ترمینال داریم و نیاز به ترمینال مجدد نداریم. از آن طرف شهرداری با مشارکت‌کننده‌ای که وارد این قضیه شده، این‌جا را به‌عنوان ترمینال معرفی کرده، از آن طرف حق و حقوق‌های طرفین به دلیل اختلاف موضوع، در هم پیچیده شده؛ اینقدر مساله باردار شده که حتی ممکن است مسئولان قضایی هم وارد این قضیه شوند و بخواهند نسبت به آن اعلام نظر کنند. اما در مقابل شما شهر هشت بهشت را نگاه کنید که اسنادش مانده بود، ما توانستیم اسنادش را حل کنیم. خیلی کارها را توانستیم انجام دهیم، خیلی کارها را هم نتوانستیم. من امیدوارم دوستان ما بتوانند بقیه کارها را انجام دهند.

عضو هیات رییسه شورا در ادامه درخصوص خروجی قابل دفاع کمپین آرزوها برای شهروندان چه بوده است؟ نیز گفت: خروجی کمپین آرزوها این بود که اعتماد بین شهروندان و مشارکت شهروندان را تقویت کند. در این زمینه خوشبختانه موفقیت‌های بسیار خوبی را داشت. دو مرحله آزمایشی داشت، یک مرحله کامل حدود 40 روز روی یکی از سایت‌های شهرداری تهران یک صفحه باز می‌شد که آن صفحه کمپین آرزوها بود، با کمک شهرداری تهران و تمام ظرفیت‌هایی که در خود شهرداری تهران بود، این اتفاق افتاد و هیچ ظرفیت اضافه‌ای بر این مترتب نشد. خوشبختانه توانستیم نزدیک 22 تا 23  هزار بازدیدکننده از صفحه داشته باشیم، نزدیک 380 تا آرزو ثبت شد، از این 380 آرزو 90 مورد از آن‌ها مربوط به محلات بود که در سطح محلات تبدیل به پروژه‌های محلی شد، حدود 110 مورد مربوط به شهر تهران بود که به بخش‌های مختلف ارجاع شد، حدود 30 درصدش هم پاسخ‌هایی بود که ما باید به آن‌ها می‌دادیم، بخشی هم خواسته بودند تلفنی با هم صحبت کنیم که با آن‌ها تلفنی صحبت کردیم و خوشبختانه یک فرصت خیلی خوبی بود و من امیدوارم دوستان دیگر این کمپین را ادامه دهند تا بتوانند ظرفیت‌های مشارکتی شهروندان را ارتقاء دهند.

در ادامه جلسه سوال دیگری در این خصوص که شورای شهر، شورای اسلامی مجلس، همه به‌عنوان دستگاه‌های نظارتی اصلی در کشور دارند نقش ایفا می‌کنند. شما در مورد طرح و مباحثی که صحبت کردید، در حوزه اجرایی بود. به‌عنوان عضو هیات رئیسه تا چه مقدار کار نظارتی‌تان را درست انجام دادید و اگر این کار نظارتی درست انجام شده، در این چند ماه گذشته که اینقدر فساد از شهرداری‌ها منتشر می‌شود،‌ صحت و سقم این خبرها چطوری بررسی می‌شود و واکنش شورای شهر چه خواهد بود؟ طرح شد.

زهرا نژاد بهرام در پاسخ به پرسش فوق با بیان اینکه این نقطه نظر را تایید نمی‌کند گفت: شما خبر شنیدید و به این معنی نیست که اتهام بزنید. اسناد و مدارکی که به آن استناد می‌ کنید، قراردادهای شهرداری است که در سایت شفافیت منتشر شده و این سایت را شورای شهر تهران ایجاد کرده و ما به خاطر این‌که نظارت اجتماعی را افزایش دهیم، همانطور که جلساتمان را علنی کردیم و تمام طرح‌ها و لوایحمان را در سایت قرار می‌دهیم، خودمان سایت شفافیت را ایجاد کردیم، اما این‌که چرا فساد؛ چه کسی گفته فساد است؟ وقتی ما یک چارچوبی داریم به نام معاملات، یک سازمانی داریم به نام بازرسی، یک سازمان دیگر هم داریم به نام حراست. وقتی که آیین‌نامه معاملات رعایت می‌شود، براساس آیین‌نامه معاملات هیچ کسی نمی‌تواند کاری انجام دهد. این آیین‌نامه معاملات بر اساس نظارت دو نهاد نظارتی که یکی متعلق به ما است و یکی هم متعلق به وزارت اطلاعات است. با هم که تعارف نداریم. حراست برای کجاست؟ از طرف وزارت اطلاعات وارد می‌شود. زیر نظر این دو تا نهاد نظارتی دارند کار می‌کنند. اتفاقا شورا پیگیر است و نگران این نباشید و فکر نکنید ما فقط به این اکتفا می‌کنیم. اتفاقا گزارشی که ما از آن‌ها گرفتیم، بحث این است که اسناد و مدارک کاملا گویا و جاری و ثابت است. حتی من گزارش ویژه در رابطه با رویداد 1400 از معاونت اجتماعی خواستم، آن‌ها هم گفتند در اسرع وقت می‌آییم و گزارش می‌دهیم. روز یکشنبه آقای امامی تشریف می‌آورند و گزارش مسائل مالی شهر تهران را به‌طور کامل گزارش خواهند داد. در ارتباط با این موارد هم این رقم‌های متفاوت که دارد مطرح می‌شود، یک مجموعه کارهاست. من در مصاحبه رادیویی‌ام هم عرض کردم، یک مجموعه کار است. یکی از این‌ها تهیه لوگو بوده؛ یک مجموعه کار است و معلوم است رقم بالایی را طلب می‌کند، ضمن این‌که من اصلا سواد این کار را ندارم. نه من گرافیستم و نه می‌دانم کار گرافیکی چقدر هزینه می‌برد، ولی چرا همه یکدفعه قَلیان پیدا می‌کنند، انگار یک چیز تازه‌ای را کشف کردند. این‌ها در لیست قراردادهاست و ما خودمان منتشر کردیم و افتخار می‌کنیم به این‌که منتشر کردیم. اگر بر فرض مثال خطایی هم وجود داشته باشد، حتما به مراجع رسیدگی‌کننده ارجاع می‌دهیم، نگران نباشید.

او درباره  مسئولیت نظارت شورای شهرنیز گفت: اتفاقا ما مسئولیت نظارتی‌مان را به‌طور مداوم و از طریق حسابرسی‌هایی که داریم انجام می‌دهیم،  گزارش تلفیق بودجه‌ای که انجام می‌دهیم، گزارش شش ماهه‌ای که شهرداری به شورا ارائه میدهد نظارت داریم. بازدید ها و گزارش‌های مردمی متعددی هم داریم که حوزه نظارتی‌مان را  قوی کرده است.

پرسش دیگری در ارتباط با بافت فرسوده و اینکه هفت درصد از بافت فرسوده در این دوره احیاء شده است و چرا در طرح تشویقی دو طبقه اضافه را حذف شده؟ و این اقدام چقدر تاثیرگذار بوده در کندی احیای بافت فرسوده در تهران بوده است؟ مطرح شد.

نژاد بهرام در این خصوص نیز گفت: موضوع نوسازی بافت فرسوده فقط به یک تک‌عاملی نیست، یعنی شما چرخه اقتصادی کشور را هم در نظر بگیرید، بیماری کرونا را هم در نظر بگیرید، حذف یک طبقه اضافه هم مزید بر علت بود، به خاطر این‌که خلاصه آن کسانی که در مشارکت ورود پیدا می‌کردند، یک طبقه به آن‌ها کمک می‌کرد، ولی این منجر به این شد که ما مشکلات جدی‌ای در بافت فرسوده پیدا کنیم، از جمله مساله پارکینگ، چون زمین‌ها محدود بود و امکان پارکینگ را نمی‌داد و ما با مشکلات متعددی در این زمینه روبرو شدیم؛ معابر محدود بالای شش متر یا  کمتر  پذیرش این همه تراکنش جمعیت را نداشت. بر اساس طرح تفصیلی ما اجازه نداشتیم این کار را انجام دهیم و یک دوره کوتاه‌مدتی مدیریت شهری بنا بر صلاحدید خودش این کار را انجام داده بود، ولی بعد هم خودش متوقف کرد، یعنی قبل از این‌که شورای پنجم بیاید سر کار، مدیریت شهری خودش متوقفش کرده بود و این را به‌عنوان یک امر تسهیلاتی مورد توجه قرار نداده بود و الان تسهیلاتی که در اختیار شهروندان قرار می‌گیرد برای بافت فرسوده، حق انشعاب مجانی است، پروانه ساخت و ساز مجانی است و در صورت تجمیع، یک طبقه اضافه‌ای که به آن‌ها داده می‌شود و برای هر واحد ساخت و ساز حدود 50 میلیون تومان کمک وامی است که در اختیارش قرار داده می‌شود. من در این فاصله فقط دو تا موضوع را به شما بگویم؛ ما یکی از کارهایی که در شهر تهران کردیم و حداقل می‌توانم بگویم خودم خیلی پیگیرش بودم، رفع اشکالات است. مثلا ما با مشکل 26 ساله‌ای روبرو بودیم به نام شهرک کوثر. شهرک کوثر شهرکی بود که با مصوبه هیات وزیران در سال 72 در اختیار جانبازان، ایثارگران و رزمندگان قرار گرفته بود، اما به دلایل متعددی این شهرک با وجود این‌که دیوارش چسبیده به دیوار شهر، یعنی چسبیده به طلاییه، ولی نتوانسته بود وارد مجموعه شهری شود، که خوشبختانه با پیگیری‌هایی که از طرف شورا صورت گرفت و تلاش‌هایی که منطقه 4 انجام داد و عزم آن شهرک که حدود هزار نفر جمعیت دارند. منجر به این شد که خوشبختانه امروز موضوع از طرف شهرداری مورد پذیرش قرار گرفته و الان در اختیار استانداری تهران است که بتواند در زیرمجموعه شورای برنامه‌ریزی توسعه مصوبه اتصال آن‌ها را به تهران برقرار کند. این اتفاق بزرگ یک معضل 26 ساله را توانست حل کند، ولی یک معضل دیگر را نتوانست حل کند و آن شهرک مروارید است. شهرک مروارید که 59 بلوک 20 طبقه را دارد و به دلیل ضعف شهرسازی که در آن‌جا وجود دارد و ضعف جدی مدیریت در آن دوره منجر به یک غده سرطانی در درون شهر تهران شده و من امیدوارم دوستان ما در شورای ششم بتوانند این مساله را حل کنند.