سیمین کاظمی، جامعه شناس: اساتید غیرهمسو را به عنوان تهدید می‌شناسند/در مورد اخراج اساتید زن کمتر گفته می‌شود/ اخراج‌ها را انکار می‌کنند چون مورد پذیرش جامعه نیست

دکتر سیمین کاظمی،‌ پزشک و جامعه‌شناس می‌گوید: «در مورد اخراج اساتید زن کمتر گفته می‌شود، چون اساتید زن کمتر مجالی برای اعتراض و جلب توجه رسانه‌ای به وضعیت‌شان دارند. آنها مانند مردان به شخصیت‌های کاریزماتیک تبدیل نمی‌شوند و رسانه‌ها هم توجه کمتری به استادان زن می‌کنند. بنابراین اخراج‌هایی که صورت گرفته عمدتا در سکوت بوده است. در مورد تعداد کمتر اساتید زن پاکسازی شده هم باید توجه داشت که اساسا تعداد استادان زن در دانشگاه‌ها بسیار کمتر از مردان است و زنان به مراتب کمتر از مردان به عضویت هیات علمی در می‌آیند.»

در گفت‌وگو با دیده‌بان ایران مطرح شد؛

سیمین کاظمی، فعال حقوق زنان: در قانون تغییر ساعت ادارات، زنان نادیده گرفته شده‌اند/ قانون جدید فضای تبعیض آمیز ایجاد می‌کند/ زنان در ازای فرزندآوری استخدام شده و امتیاز دریافت می کنند

مدتی پس از اجرایی شدن قانون تغییر ساعت ادارات، احتمال شناور شدن ساعت کار برای مادرانی که فرزندانی زیر 7 سال دارند مطرح شد. سیمین کاظمی پژوهشگر، پزشک و جامعه‌شناس درباره وضعیت زنان در قانون تغییر ساعت کاری به دیده‌بان ایران گفت: این مسئله واقعیتی را درباره رویکرد دولت به اشتغال زنان به ما یادآوری می‌کند که در نگاه سیاست‌گذار اشتغال زنان امری مهم و ضروری نیست و زنان نامرئی هستند.

در گفت و گو با دیده‌بان ایران مطرح شد؛

کاظمی، جامعه شناس: لایحه پیشگیری از آسیب‌دیدگی زنان، اساساً وجود خشونت علیه زنان را به رسمیت نمی‌شناسد/ در متن لایحه یک بار هم کلمه خشونت نیامده/ این لایحه مستمسکی برای پیشبرد تفکیک جنیستی، حذف یا کمرنگ کردن حضور زنان است

سیمین کاظمی پژوهشگر حوزه زنان، درباره لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» به سایت دیده بان ایران گفت:علیرغم اینکه گفته شده که این لایحه برای پیشگیری از سوءرفتار است و شامل همه زنان می شود، اما نوع پیشگیری که این لایحه بر آن متمرکز شده و اقدامات در نظر گرفته شده، مربوط به پیشگیری سطح دوم است؛ مثل این است که شخصی بیمار شده باشد و بخواهیم او را درمان کنیم. اینجا هم تأکید بر آسیب‌دیدگی زنان است، نه پیشگیری از خشونت علیه زنان. پیشگیری از خشونت به عنوان یک مسأله اجتماعی نیاز به مقدماتی دارد مانند اینکه حقوق زنان به عنوان انسان برابر با مردان به رسمیت شناخته شود و قوانینی که سلطه مرد بر زن را تضمین کرده‌اند تغییر کنند، چون اینها زمینه‌ساز خشونت هستند. وقتی برای حذف این زمینه‌ها کاری انجام نمی‌شود، بلکه منتظر می مانند تا قربانیان تولید شوند و بعد حمایت محدودی از آنها صورت گیرد، این یک نگاه کاملا محدود به مساله خشونت است و به حل مسئله خشونت کمکی نمی‌کند.