شنیدن صدای مردم یا شیوه ای برای فریب!

دیده بان ایران – سعید سیف: ضرب المثلی وجود دارد که می‌گوید یک نفر صاحب فرزند پسر شد و نام آن را رستم گذاشت.  چندی بعد همین فرد از فرزند خود می‌ترسید"  این حکایت همان افرادی است که اصل 27 قانون اساسی  را در زبان قبول دارند و حرف از قانون گرایی  و دموکراسی شان گوش فلک را کر می کند

اما همین که خود بر جایگاهی تکیه زدند قانون و شعار دموکراسی را در مقام عمل به هیچ می انگارند.  چندی است که شورای شهر تهران که اعضای آن" اصلاح طلب" محسوب می شوند به دنبال تصویب طرحی  جهت تعیین مکانی جمع شدن معترضان هستند. کاری در ظاهر بسیار زیبا و پیشنهادی جالب  که قرار است گوشه ای در یکی از پارک های شهر را به عنوان جایگاه اعتراض انتخاب کنند.

 آنها هاید پارک لندن (جایی در مرکز اداری و تجاری لندن ) را به عنوان الگو معرفی می کنند. طراحان این طرح در تهران حتما این را نمی دانند یا مطالعه نکرده اند که "هاید پارک" را مردم انتخاب کردند تا به رسانه ها و مسئولان دسترسی داشته باشند و مردم معترضان را ببینند.

دولت بریتانیا دخالتی در تعیین مکان راهپیمایی و تجمع لندنی ها نداشته است. از طرفی دیگر حتما مطالعه نکرده اند که مسئولان شهر لندن و دولت بریتانیا در کنار احزاب و گروه های این کشور خود را موظف می دانند نسبت به اعتراض ها و طومارهای که در این مکان یا مکان های مشابه توسط شهروندان جمع آوری می شود پاسخگو بوده و پیگیر مطالبات مردم باشند.

به عرض "کپی کنندگان محترم" این طرح می رساند؛ اولا در ایران؛ بازتاب  اکثر تجمعات و اعتراض های داخلی برای مطبوعات و رسانه ها بسیار سخت و اغلب غیر ممکن است. ثانیا: در ایران جمع آوری امضاء، طومار یا هر چیزی برای تغییر یک قانون یا مصوبه؛ در قانون اساسی ذکر نشده است و ثالثا وقتی در این طرح ذکر نشده است که مسئولان چگونه باید به معترضان پاسخ دهند و رسانه ها توانایی پوشش دادن نداشته باشند. چرا و به چه دلیل باید محلی برای تجمعات انتخاب شود؟!

 "محلی برای جمع شدن معترضان"؛ پیشنهاد جالب فرهادی  فرماندار تهران بود که چندی پیش برای نخستین‌بار مطرح شد تا به رسم برخی جوامع دیگر مکانی برای گفتن و شنیدن اعتراضات و دغدغه های در نظر گرفته شود؛ مکانی که معترضان در آن از مشکلات‌شان بگویند و البته مسئولان حضور داشته و صدای آنان را بشنوند سروران ما ذکر نکرده اند اگر برطبق مصوبه و پیشنهادات آقایان قرار نیست مسئولان به اعتراضات عمومی پاسخ دهند دلیل جمع شدن مردم در گوشه ای از پارک های تهران چیست؟!

اگر این طرح پاسخگوی مشکلات مردم نیست در غیر این صورت پیشنهاد جدیدی ارائه دهند و از کارهای "نمایشی " و "کپی برداری" که  مشکلی از جامعه حل نمی کند و سطح توقعات را بالاتر می برد پرهیز کنند.  

ظاهرا اعضای محترم شورای شهر تهران از این پیشنهاد استقبال کرده و  این موضوع  را تحت عنوان یک مصوبه به بحث گذاشته اند. اما باید در نظر داشت این پیشنهاد با مخالفت هایی در درون همین جریان اصلاح طلب روبرو شده است؛ مخالفان این طرح نمایشی بودن را مهم ترین  دلیل خود برای مخالفت با این طرح بر می شمارند. طیف اعتراضات، مدل آنها، تعدد دستگاه‌های مرتبط با این اعتراضات و تنوع اقشار معترض، از جمله انتقادهایی است که مخالفان طرح در نظر گرفتن محلی برای تجمع آن را در تحلیل های خود بیان می کنند.

 آنها معتقدند با توجه به کثرت تجمعات بهتر است همان دستگاه‌های مرتبط به فکر پاسخگویی باشند اینکه صرفا تجمعی در گوشه ای از پارک های شهر انجام شود و کسی صدای مخالفان را نشنود چه سودی دارد؟!  اینکه تعریف ما از اعتراض این است که عده ای به گوشه ای دور از "چشم جامعه" در گوشه پارکی رفته و بدون داشتن "مصونیت قضایی هر" حرفی دل‌شان می‌خواهد بزنند و عده‌ای را به آنها مشغول بدارند قرار است چه چیزی را حل کند؟

 متاسفانه این کپی برداری خام به معنای شنیدن حرف مردم یا ارتباط برقرار کردن مسئولان با مردم نیست، بلکه شیوه‌ای است برای فریب!سروران گرامی "اصلاح طلب" در شورای شهر و دیگر دموکراسی خواهان ما باید راهی را برای تقویت ارتباطات مسئولان با مردم و در راستای تقویت صدای مردم پیدا کنند.  لازم است صدای مردم طنین پیدا کند تا از ماشین‌های ضدگلوله بگذرد و به گوش مسئولان برسد نه اینکه به آنها بگوییم در گوشه پارکی جمع شوید تا مبادا کسی شما را ببیند!